فن‌آوری‌های دیجیتال کم کم داره در معماری جای خودش رو پیدا و تثبیت می‌کنه. معمولا خیلی وقت‌ها در برخورد با پدیده‌های نو در معماری خطر نوآوری زدگی و استفاده‌های بدون رویه و حساب نشده از محصولات فن‌آوری بدون در معماری وجود داره. مثلا پانل‌های LED یا تلویزیون‌های LED بزرگ شهری همین امروز در تلفیق با ساختمان‌های تجاری در پایتخت ما یعنی تهران داره به صورت بی‌رویه و بی‌محابا و در بدترین و غیراصولی‌تری ترکیب‌ها با معماری طراحی می‌شه در حالی که به بهانه تبلیغات و سود بیشتر کل حیثیت و هویت معماری همون بافت‌های تجاری رو به بازی می‌گیره.

در طرح زیر یک نمونه تلفیق هوش‌مندانه از فن‌آوری‌های دیجیتال با معماری رو می‌بینیم که تونسته خودش به اثری هنری و حتی عامل هویت‌بخش به معماری تبدیل بشه و از این توده‌ ساختمانی سنگین به عنوان بومی با کنتراست بالا بهره ببره.

در گذشته نوشتن با دست و قلم و پر و البته سنت‌ها و رسوم خاص و شان خاص و مرتبه و جایگاه خاص ... خلاصه نوشتن سنت‌هایی داشت و آدابی. از زمانی که نوشتن با ماشین‌های تحریر و بعد هم رایانه‌ها باب شد این سنت‌ها آرام آرام تغییر کردند و البته فراخور ابزارها هم تعییر کردند. حالا به روزگاری رسیدیم که نوشتن اندیشه تبدیل شده به کامنت‌های سراسر بی مفهوم شبکه‌های اجتماعی یا حتی همین تعریض‌های بی نظم و بی‌پروای بنده بر طرح‌های ملت! :) خلاصه ابزار تاثیرات انکارناپذیری بر ما داره و کسانی که فکر می کنن می‌تونن هر ابزاری رو به درمان هر دردی بزنن خوش خیالن!

نقاشی و طراحی اگرچه به واسطه‌ی هجوم تکنولوژی به وادی هنر این فرآیند رو نه تدریجی که آنا طی کردند و امروزه طراحی های دیجیتال چنان جای طراحی و نقاشی رو گرفتن که نمی‌شه روندی تدریجی رو درست این میان دید اما اگر قرار بود مشابه وادی نگارش و قلم‌زنی سیری هم برای نقاشی طی می‌شد شاید این میان یک ماشین تحریر نقاشی هم جا داشت!

یک ایده رویایی! ماشین تحریری که به جای حروف سربی لکه‌های رنگی بر روی کاغذ می‌گذاره و نقاش می تونه نقاشی رو از بالا به پایین پیمایشی نقاشی کنه! این ایده بی نظیر توسط نقاشی به نام تری کالاهان داده شده  و نمونه ای اولیه هم از این ایده درست کرده. به نظرتون نقاشی با چنین وسیله‌ای به چه سمت و مسیری خواهد رفت!؟

چند وقتیه که منتظرم تا آپلودشده انیمیشن کوتاه و مشهور و البته بسیار جدید Paperman  محصول دیزنی در سایت Vimeo رو گیر بیارم تا بتونم در این‌جا بگذارم‌ش. (چون تا پیش از این هرچه در سایت‌های دیزاین بود ویجت یوتیوب بود و قادر به دیدنش نبودیم) و البته بلاخره ممکن شد...

Paperman یا مرد کاغذی روایتی رمانتیک با ساختی بسیار نوآورانه و خوشه که به تازگی توسط کمپانی به حاشیه رفته‌ی والت‌دیزنی عرضه شده. سبک و سیاق کار جدیده و مخصوصا در زمینه‌سازی‌های تصویری بسیاری نوآورانه عمل کرده. در انتخاب شات‌ها و نور و سایه هم حرفی برای گفتن داره و صدالبته به لحاظ شخصیت پردازی بسیار هوش‌مندانه و کم‌نقصه. روایت رمانتیک و عاشقی‌ش هم باب میل خیلی از جوون‌هاست! :)

در هر صورت توصیه تون می‌کنم به دیدن‌ش. قبل از اون که مثلا به دلایل جایزه ای خاص یا حقوق کپی رایت و ... نشر اینترنتی‌ش متوقف بشه...

باید امروز یانون‌دیزاین رو آذین می‌بستم. چرا که بزرگ‌ترین عید بود امروز، روز به دنیا آمدن بزرگ و خاتم پیامبران، کسی که آمد تا ما را به بهترین اخلاق ها ، اخلاق الاهی بخواند.... میلاد حضرت محمد (ص) مبارک.

آذین بستن‌هامون گاهی اون‌قدر شلوغ و پر از تنش و رنگه که بیشتر به درد تبلیغات تجاری و شلوغ‌بازی‌های بازاری می خوره. به نظرم هر جشنی بسته به شان‌ش و پیامی که داره باید آذین خودش رو هم داشته باشه. پیروزی یک تیم فوتبال یا پیروزی یک جناح سیاسی هیچ وقت با پدیده‌های بزرگ فرهنگی و دینی قابل مقایسه نیست. وقتی موضوع شادی‌مون بزرگه و با ارج و قدره باید آذین بستن‌هامون هم فخیم و با قدر باشه.

از آذین های بی‌رنگ استفاده کردم تا بگم حتی گاهی حذف رنگ ها نتایج به مراتب شورانگیزتری داره، هرچند شورانگیزی‌ش در کیفیتی متفاوت از شلوغ‌بازی‌های تبلیغاتی باشه و خیلی خیلی درون آدم رو تحت تاثیر قرار بده

رنگ‌هایی به صورت محلول در نشاسته غلیظ می ریختیم و با شونه یا وسایل دیگه به محلول غلیظ نشاسته حرکت‌های به خصوص می‌دادیم. با ایجاد شدن الگوهای جذاب بین توده‌های رنگی، وقت اون بود تا کاغذ گلاسه‌ای رو روی محلول قرار بدیم و بعد با هنرمندی خاصی بلندش کنیم..... یادش به خیر، کاغذ ابروباد درست کردن کلاس‌های هنر دبستان و راهنمایی....

مایکل زویدیس در این کلیپ تصویری جذاب از همون روش نوستالژیک کمک گرفته انگار... حرکت عجیب قطره‌های رنگی در مایعی غلیظ و سنگین. البته انگار اون برای برخی از رنگ‌هاش از متریال‌های طبیعی استفاده کرده باشه

نیک فرانک با تمرکز بر پرسپکتیو‌های خاص در معماری و توجه به حضور و هم‌نشینی رنگ‌ها در معماری بناهایی خاص که بیشتر در شهر مونیخ گرفته شده، تونسته جلوه‌ای از معماری این بناها ارائه بده که گویا اصلا اون‌ها در شهری زمینی نیستند و به دنیایی در کره‌ای دیگه تعلق دارند 

تاثیر برخی معماری‌ها و فضاها در مقیاس معماری با تاثیر مواد مخدر یا مشروبات الکلی در مقیاس مواد غذایی برابری می‌کنه؛ درست مانند برخی فیلم‌ها و تصاویر که در مقیاس بصری خاصیتی مستی‌آوری و خلسه آور دارند.

معمارهای بادی که با نورپردازی‌هایی به رنگ‌های خاص و با غلظت رنگ‌هایی حساب شده ابتدا در آثار معمار مشهور هندی انیش کاپور (درباره انیش کاپور بیشتر بخوانید) و حالا توسط دیگران داره گسترش پیدا می‌کنه به زعم من چنین خاصیت‌هایی دارند؛ فضاهایی خلسه‌آور و گیج‌کننده که آرامش بصری رو نه با اغتشاش که با انحناهای حساب‌شده در هم رفته و با رنگ‌های شارپ خاصی به هم می‌زنن و مکانی اوهامی ایجاد می کنن.

سری عکس‌های زیبا "مارتین کلیماس" عکاس آلمانی، نقاشی‌های "جکسون پولاک" رو به خاطر میاره، منتهی این‌بار به صورت سه بعدی. آخرین آثار این هنرمند، عکاسی از رنگ‌های مایعی هستند که روی پارچه‌ی کشیده شده‌ای قرار گرفتند. با پخش کردن موسیقی‌هایی نظیر" باخ " و " بتهون " پرده‌ی کشیده شده به ارتعاش در میاد و رنگ‌ها رو به اطراف پراکنده می‌کنه. حاصل ثبت این منظره عکس‌هایی زیبا و غیرقابل تصوره که می‌تونید نمونه‌هایی از اون‌ها رو توی این پست ببنید.

عکاسی از ذرات رنگی پاشیده شده.

سودای به دست آوردن فرم‌های بدیع‌ و یکتا، عکاس‌ها رو به تجربه‌هایی این چنین وا می داره که البته در اون‌ها انتخاب رنگ و نحوه‌ی نورپردازی و آنی که تصویر برداشته می‌شه دست‌رنج خود جناب عکاسه و ما بقی اتفاق !