توپ بزرگ معلقی که در سطح‌ش زغال‌هایی آخته داره و اتاقی سفید با دیوارهای ناصاف که به خوبی اثر زغال رو می‌پذیرن....این اینستالیشن مهیج به غیر از جنب و جوشی که در آدم ایجاد می‌کنه یادآور یک نکته ظریف اخلاقی عرفانیه

بداخلاقی‌ها، گناه‌ها، زشتی‌ها برخی اوقات ماننده یک هم‌چین چیزی هستند. نقطه‌ای سیاه هستند در فضای سفید و پاک دل‌مون.  به مرور زمان که اون ها رو پاک نمی کنیم و مدام تکون‌ش می دیم و فعالش می کنیم دیواره‌های دل‌مون رو سیاه می کنن. سیاه و سیاه تر.... تا اون که از اون فضای پاک از اون اتاق سفید دل‌هامون یک دخمه تاریک و کثیف باقی می مونه که روزی از نور حتی جرات ورود به اون رو نخواهد داشت....

پاس‌دار اتاق پاک دل‌هاتون باشین...

دل‌هاتون رو مثل این کار عرصه بازی و آزمون و خطا قرار ندین.

کاربری دقیق این بنا رو متوجه نشدم؛ چه این که در نماهای داخلی‌ش انگار جایی شبیه یک صندوق امانات بانکیه ولی در نماهای بیرونی‌ش حتی گمان این که یک مسکونی یا یک دفتر اداری باشه هم می ره.

چیزی که مجبورم کرد اون رو در یانون‌دیزاین با شما به اشتراک بگذارم، جلوه‌ی عجیبیه که معمار تونسته با استفاده از نور و انعکاس و سطوح متریال‌ها در فضای داخلی این بنا ایجاد کنه و به واقع باید گفت سحرانگیزه و آدم رو سحر می‌کنه....... 

اثری معماری که حال و هوای معماری های رمزآمیز قدیم رو داره انگار. طرح از سه برجک کوتاه دوبخشی تشکیل شده که بخش پایین اون‌ها توده‌ای تیره و بخش بالای اون‌ها در کنتراستی بی‌نظیر با ورقه‌های براق و آینه‌وار فلزی پوشانده شده.
داخل هر برجک رو ورقه‌های آینه‌ای اندود کردن به طوری که وقتی از درون برجک به طبیعت و آسمان نگاه می کنی مثل اون اسباب‌بازی معروف کودکی‌هامون طبیعتی شکسته و انعکاس یافته می بینیم.

 اینستالیشن  "Anything Can Break" به نوعی با نامش کامل می شه. یعنی با معرفتی پیشین که میاد و روی نگاه مخاطب می شینه اثر کامل می‌شه. تذکر این نکته که همه چیز ممکنه فرو بریزه چه میزان روان آرام برای مخاطبی می‌گذاره که زیر این توده‌ی آویزان سنگین و سیاه پا می‌گذاره؟ خیلی خوب بود....

خب! حالا اگه یه نامی بیاد روی این عالم  و بهمون بگه همه این عالم ممکنه فروبریزه چقدر در قدم‌ زدن های هر روزمون و زندگی معمول‌مون آروم می گیریم!؟
می دونین چیه؟ کسی آمده و گفته نام این دنیا "دارالفنا" ست. یعنی خانه نابودشونده.... خانه نابودی. یعنی نه این که ممکنه که حتما فروخواهد ریخت....

چه میزان اعتماد براتون می مونه به این دنیا؟ اگر که مخاطب این اینستالیشن بزرگ بشین....
پیش به سوی دارالبقا.
بی توجه به دارالفنا... عالمی که فروخواهد ریخت.

 

 حتما متوجه می شین که این پست رو به خاطر اون فضایی می گذارم که در طبقه بالا ایجاد کرده و کف‌ش شیشه ایه!! کاری پرجرات و دیدنی.

در عین حال دوست داشتم مقایسه ای کنین بین این بنا و آپارتمان‌های معمولی که مثلا در تهران می سازیم! معمولا فکر می کنیم چنین کیفیت های داخلی (کاری به خوب و بدش ندارم ها) تنها در خونه های ویلایی ممکنه در حالی که طراح در این آپارتمان چهار طبقه کیفیت های متنوع و گوناگونی از فضا رو ایجاد کرده

 

 چه ترکیب بندی خوبی از فضا تونسته ایجاد کنه این طراح!
سادگی و بسنده بودن شرقی!

طرح، طرح یک دفتر اداریه که به جای اون که به صورت فضایی بسته طراحی بشه ترکیبی از فضاهای باز و نیمه باز و بسته ست. طراح واحدهای فضایی مستقل رو با استفاده از حیاطی خیلی کوچک به هم متصل کرده وبا عمق دهی به ورودی واحدهای فضایی سرپوشیده امکان برقراری ارتباط مستقیم اون ها با محیط باز رو فراهم کرده. ترکیب بندی حجمی و فضایی مجموعه خیلی خوب طراحی شده و به راحتی می تونه با هویت سازی برای این دفتر کاری در بافت شهری، ضررهای احتمالی ناشی از استفاده متفاوت از زمین رو هم به لحاظ مالی جبران کنه!

یین و یانگ، عدم و وجود، خیر و شر، تاریکی و روشنایی، هستی و نیستی، از قبیل دوگانه هایی مفهومی هستند که در نگاه شرق آسیایی، لازمه ‌ی هم و پایاپای هستی رو تعریف می‌کنن. اون چیزی که در نگاه بومی و فکری ما هست مبنی بر اصالت وجهی و تبعیت وجهی دیگه در بین فرهنگ‌های شرقی به نوعی وجود نداره و اون ها انگار این دو گانه ها رو هم‌ارز و توامان اصیل و توامان تبعی می دونن.
راستش کم فهم می کنم چطور این تفسیر رخ می ده و گاهی فکر می کنم شاید واقعا نارسایی ترجمه ها این طور ما رو به این اشتباه انداخته اما به هر تقدیر از ظاهر متون این طور برمیاد. و این اصالت دوگانه همون چیزیه که در فلسفه و حکمت اسلامی شرک معنا می ده.
و برای همین اصلا ادیان شرقی از دید علمای اسلامی مشرک هستند به نوعی....

این دو صندلی به الگوی یین و یانگ رنگ آمیزی شدند و در هم چفت می شن و کلی متفاوت رو می سازند.
نکته مهم فلسفی در این کار اینه که نه تنها دو اصل با هم کل رو تشکیل می دن بلکه دو اصل با هم اصلی متفاوت و بزرگ تر رو شکل می دن. دو صندلی یک میز می سازند و این نگاهی جالبه.... گشتالت...

عکاسی های بی نهایت جناب McKay ، عکاسی انگلستانی، که در اون‌ها بازی با فوکوس و انتخاب دیدهای خاص از طبیعت و کنتراست نوری شدید میان احجام، نوعی یگانگی و بی‌گانگی رو تداعی می‌کنه.

چیستی و مرجع خدایان هندوییسم همیشه محل بحث و اشکال بوده و از مظهراللاهی و نماد اسمای الاهی بودن تا اموری شیطانی و موهوم روشون حساب بازکردن! در این پست نمی‌خوایم روی مباحثی به این سطح از چالش تاکید کنیم ولی فقط این رو گفتم که ناگهان با برخورد با این بنا، اون رو یه بت خونه تصور نکنین. گرچه ممکنه شریعت الاهی با دانسته‌های امروزمون، برهماییان رو ناپاک و مشرک قلم داد کنه و همه ما هم به این شریعت پای‌بندیم.

در این پست معبدی از خدای شیوا برهمایی رو می بینیم که در عصر جدید با نگاهی ویژه ، ساده و فرم گرا و البته بومی، طراحی و ساخته شده . اتفاقا شیوا در میان خدایان سه گانه برتر هندی نقشی "شر" گونه داره! و البته "شر" در معنایی لزوما آشنا با مفهوم شر موجود در ذهن های ما نیست....