تصویر آینده‌ی آرمانی زندگی بشری یکی از بزرگ‌ترین تلاش‌های ممکن هر هنرمند و طراح است. شاید ما هم در مسابقه شماره یک یانون‌دیزاین می‌خواستیم گامی کوچک به سمت ارائه الگوی بومی خودمان برداشته باشیم. اما پیش از این‌ها و در همین زمان نیز در جاهای مختلف جهان تلاش‌های مشابه کم نیست. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی استفان ماسا‌ یکی از ویژه‌ترین این تلاش‌هاست. استفان ماسا با آمیخته کردن اینفوگرافی، عکاسی، تایپوگرافی و البته گرافیک، گذشته حال و آینده را به نوعی با یک‌دیگر تلفیق کرده است که در نماهای واحد در عین انتقاد یا تذکر به زمانی خاص در گذشته، آینده‌ای مطلوب را تصویر می‌کند. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی ماسا به شدت دارای ارجاعات بیرونی‌ست و به غیر از تکنیک جالب توجه بیان او، برای آشنایان به تاریخ معانی وسیع‌تری دارد. 

او برای عرضه‌ی این مجموعه‌ سایت اینترنتی مخصوصی نیز طراحی کرده است.

عکس‌درمانی؛ رابطه روان‌شناسی و عکاسی

عکس‌ها رد پای ذهن ما،
آیینه‌های زندگانی ما
و انعکاس‌هایی از قلب‌های ما هستند.
خاطرات منجمدی که اگر بخواهیم می‌توانیم آن‌ها را برای همیشه نزد خود در خاموشی و سکوت نگاه داریم.
عکس‌ها نه تنها جایی را که در آن بوده‌ایم ثبت می‌کنند، به راهی که شاید به آن خواهیم رفت نیز اشاره می‌کنند، چه بدانیم و چه ندانیم.
بی تردید باید مرتبا با آن‌ها گفت‌وگو کنیم و به رازهایی که زندگی درون عکس‌ها می‌توانند بگویند گوش فرادهیم.

برنامه جلسه یازدهم حلقه هنر چهارشنبه بیستم شهریورماه ۹۲ به شرح زیر خواهد بود:

نمایش انیمیشن کوتاه «آی کیو ۱۷۰» و چند اثر کوتاه دیگر از هادی محمدیان به همراه تحلیل و گفت‌گو پیرامون آثار 

و گفتار تخصصی از سید احسان باقری با عنوان «عکس‌درمانی؛ رابطه روان‌شناسی و عکاسی» به همراه پرسش و پاسخ 

با رشد و گسترش ابزارها و تکنیک‌های عکاسی، چیزی که امروز کم‌تر اصالت دارد -البته به جز وادی عکاسی خبری- واقعیت عکس است. امروزه عکاسان روش‌های عکاسی را به منزله ابزارهایی برای بیان به مانند ابزارهای نقاشی در دست یک نقاش به کار می‌گیرند و از ارائه عکس‌های ساخته شده ابایی ندارند. 

مجموعه سرزمین خیال ایلدیکو نیر عکس‌هایی ساخته شده است که پهنه‌ای رویایی و نقاشی‌گون را به تصویر درآورده است. در برخی شات‌ها تکنیک‌های عکاسی آن قدر از واقعیت فاصله گرفته است که بدون دانستن این که این پرده‌ها از عکس به دست آمده‌اند، بی‌شک گمان می‌کنیم نقاشی هستند

روزگاری مهم‌ترین دغدغه عالم هنر شبیه‌سازی عینی واقعیت بود. بازنمایی عینی معیار اصلی هنر به شمار می‌رفت و تابلوها و مجسمه‌ها هرچه که واقع‌گراتر بودند نفیس‌تر و هنرمندانه‌تر شمرده می‌شدن.

خیلی از اون روزگار نگذشته اما اون‌قدر سال‌های چند قرن معاصر با سرعت و شدت و اعتماد به نفس گذشته که تصور بازگشت‌ به اون نگاه زیباشناسانه و هنری کمی سخته. اما با دیدن این نقاشی‌ها که در اون‌ها بازنمایی واقع‌گرایانه صددرصد مورد نظر هنرمند بوده، کمی شاید سخت بشه حکم به گذشت اون دوران و معیارهاش داد. 

درسته در این آثار، موضوع طبیعت یا فیگور یا طبیعت بی‌جان نیست و این‌بار شهر و همه نازیبایی‌ها و شلوغی‌هاش دست‌مایه نقاش شده و درسته که نقاشی‌ها تنه به تنه عکس‌های اجتماعی و توریستی می‌زنن اما باید از یاد نبرد که به هر تقدیر هنرمند داره قدرت‌نمایی می‌کنه و توانایی‌ش رو در بازنمایی واقعی محیط به معرض نمایش می‌گذاره.... شاید هم این ها رو بشه مرثیه‌ای بر پایان نقاشی واقع‌گرا در پس انقلاب عکاسی دونست.

آیا کل چیزی بیش‌تر از تک تک اجزاست؟ این شعار معروف گشتالته.

توماس کلنر با کنار هم‌گذاشتن مجموعه تصاویر متعددی از گوشه و کنار یا همون اجزای این بناهای مشهور سعی کرده تا دوباره کل رو بازسازی کنه. به نظر شما این کنارهم نشینی اجزا به چیزی بیشتر کل انجامیده؟

این چنین روزی برای همه ما فرا می‌رسه! چه اون‌هایی که فکر می‌کنن چشم انتظار آخرت هستند و چه اون‌ها که زیادی دل به این دنیا و مافیهاش بستن....

این چنین روزی در انتظار همه ماست.... روزی که تو آینه خونه‌مون جوانی از دست رفته مون رو در لابه‌لای خط و خطوط چهره‌مون می بینیم و آه سردی می کشیم و ... خوشا به حال اون‌ها که اون روز به چهره‌ی جوانی خودشون لبخند می زنن و می گن : خوب تو رو در راه چیزهایی پایدار خرج کردم.... و بدا به حال زیان‌کاران....

مستمندترین ها خود ما هستیم و تنها و تنها از دست خودمون برای این مستمند کار برمیاد نه کس دیگری... ای که دست‌ت می رسد کاری بکن؛ پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

-----

از تام هوسی به خاطر این که به این فکرها وادارم کرد متشکرم؛ هرچند او برای تبلیغ دارویی ضدآلزایمر این تصاویر رو تهیه کرده بود.....

 کلاژ عبارته از چسباندن تکه تکه هایی از کاغذ و مقوا و پارچه و هر متریال دیگه که درکنار هم ترکیبی هنرمندانه رو ایجاد کنن. در کلاژ قرار بر استفاده از ظرفیت های بافت و رنگ خود متریال هاست و طراح کم‌تر چیزی رو به صورت نقاشی به کار اضافه می کنه.

مجموعه زیر یک نوع کلاژ با استفاده از برش‌هایی از یک تصویر معماریه که نوعی تخریب و فروپاشی در بنای موجود در تصویر رو بازنمایی کرده.
ایده کار و نحوه اجراش خوب و دیدنی بود.

 این جناب brooks shane salzwedel یک روش جالب ابداعی به کار می بره که منتج به تولید آثار زیر می شه.
ایشون می گیره و عکاسی های خودش رو به صورت لایه لایه با درجه ظهورهای مختلف بر روی کاغذ یا کالک ظاهر می کنه و به این ترتیب نقاشی واره های رویایی زیر رو ایجاد می‌کنه.