طرحی عجیب و دیدنی برای ساختمان دیوان عالی در بیت المقدس.
طرح مربوط به طراحی یهودیه و توسط دولت اشغال‌گر قدس ساخته شده. نکته مهمی که در طرح هست جرات طراح در برپاکردن این چنین طرحیه.
طرح عبارته از سه ساختمان جدا که در ذیل مجموعه ‌ای با هم مرتبط شدند و پیکری بزرگ و یک‌پارچه رو شکل دادن. یکی از این ساختمون‌ها پلانی مشابه یک کلیسای جامع گوتیک داره و به سوی مشرق جهت گرفته، دیگری مشابه یک کنشت یهودیه و به سوی مسجدالاقصی رو کرده و سومی ماننده یک مسجد اسلامی رو به سوی خانه خدا داره.

جرات طراح در طرحی چنین جنجالی و البته گفت و گوی ادیانی، در مهد ادیان ابراهیمی و سرزمین مقدسی مثل قدس شریف از یک سو برام جالب بود. اما
از سوی دیگه مقایسه ای که میون این سه گونه معماری برام ایجاد شد، و سادگی عظیمی که نماد اسلام شده در تقابل با مسیحیت و یهود، موجب شد بیشتر به رشد طولی این ادیان در پس هم و به عظمت اسلام فکر کنم....

پیکر بی‌جان مساجد در موزه-شهر اصفهان
یانون‌دیزاین - صادق لطفی زاده (دانش‌جوی کارشناس معماری؛ دانش‌گاه هنر)
———-

ص. لطفی زاده در یادداشت درددل گونه‌ی دیگری که برای یانون‌دیزاین فرستاده است، این بار از خالی شدن هویت و روح از کالبد هنرهای موسوم به هنراسلامی به خصوص مساجد جهان اسلام می گوید. از تجربه سفری به اصفهان، پایتخت فرهنگی جهان اسلام می گوید و آن چه در آن جا دیده است و دردی که پیدا کرده. در این یادداشت در ادامه از وضعیت تمدن اخیر و جایگاه و معنای هنر اسلامی در آن سخن به میان آمده است و راه رسیدن به معنایی درست از هنر و معماری اسلامی و تدوین اصول آن، ورود از دروازه تفقه دینی برشمرده شده است. به راستی آیا توجه لازم به این موضوع امروز در میان جامعه متخصص هنر از یک سو و از سویی دیگر در میان بدنه ملت اسلامی وجود دارد؟

 این طرح که عبارته از مرکزی فرهنگی اسلامی در آلبانی، چندی پیش خیلی در فضای وب صدا کرد و حتی به نظرم تقدیرهایی هم ازش به عمل آمد.
موضوع بر سر این بود که ابداع جناب طراح خیلی مورد توجه افراد مختلف قرار گرفت در حالی که اساسا ابداع این بنده خدا کاری بی بنیان، ذوقی و بی دلیل بود که از برخوردی فرمی با معماری اسلامی نشات گرفته بود.
حالا خودتون پست رو مشاهده کنین می فهمین دارم از چی حرف می زنم.
چیزهایی در امروز معماری اسلامی داره رخ می ده که آدم مدام می زنه روی دستش و می‌گه وای بر من! باید کاری کرد.....

این طرح مسجد اشکالات خیلی داره ها! اما به غیر از مناره‌ش باید بگم خیلی از معیارهای ساخت مسجد در این اثر رعایت شده. ارتباط فضای نماز با آسمان، پرهیز از شباهت به بناهای شاخص دیگه، نوعی هویت سازی با توجه به انتخاب سازه، کاربرد نگاره‌ها و زیبایی شناسی آشنا، ترکیب فضاهای باز و نیمه باز و بسته در کل کار و سایت ، رعایت ورود و خروج ها و احترام به جهت قبله و ......

می دونین از چی ناراحتم؟ چرا باید یک گروه معمار آلمانی بیش از بچه شیعه های ایران اسلامی مطالعه و دقت داشته باشند؟!! چرا باید این چنین طرحی در الجزایر در بلاد اسلامی توسط این ها طراحی بشه بعد در دل تهران، ام القرای جهان اسلام! مسجد امام رضایی نبش نامجو-انقلاب طراحی و ساخته بشه که به فشار و زور رسانه های مصلح نام مسجد ازش برداشته بشه و بشه موسسه فرهنگی! بس که بی ربط باشه به معماری مسجد!!!

چرا!؟