یکی دیگه از معیارها و راه‌برد‌های مطرح در معماری و طراحی سبز توجه به پوشش سایت معماریه، به طوری که بیش‌ترین استفاده از منایع خداداد تجدیدپذیر داشته باشه و کم‌ترین بار مصرف انرژی رو تحمیل کنه. این دو مهم با پوشش گیاهی به اندازه و حساب‌شده رخ می ده، به طوری که گیاهان با مصرف آب کم و مقاوم با تنوعی فصلی و با نظر به کاربری های متفاوت دیگر کاشته می شن.
این راه‌برد مهم به خوبی در معماری مسکونی سنتی خود ما هم وجود داشته و باغ‌چه‌های خانه‌های ایرانی، باغ‌هایی حساب‌شده و با کاربری‌های متعدد و ارزش‌مند بودند.

طرح های خوبی که در در دنیا داره با به کاربردن گیاه بامبو انجام می شه  یکی از دوستان رو به صرافت کشت بامبو در داخل ایران انداخته بود. حتی دیگری می گفت ایران هم کشت می شه و .... اما واقع اینه که ما در ایران بیش از بامبو حصیرهای ساده و قمیش داریم. قمیش همین شاخ‌های کوچیک و به ظاهر بی کاربرد درختان بلند رو می گن که معمولا در باغ‌ها حفاظ‌های دور تا دور رو تشکیل می دن.

طرح خوب زیر که یکی از بهترین های چند وقت اخیر عرصه‌ی طراحی معماری بود به نظرم در کنار کاربردهای خوب متریال و ایده های خوب فضایی و ساختاری که در طرح کتابخونه داده، نماسازی خوب و ساده‌ای رو با استفاده از همین قمیش‌ها اجرا کرده که خیلی خیلی در دسترس ما در ایران هم هست اتفاقا.

دوستانی  که در حوزه طراحی و معماری سبز یا معماری پایدار تحقیق می کنند یا علاقه دارند خوب می دونن که نگاه صاحب نظران این حوزه بیشتر بر گسترش گفتمان و فرهنگ‌سازی در این راستاست. برای همینه که یکی از مهم‌ترین گونه‌ بناهایی که معماری سبز و پایدار سرمایه‌گذاری می کنن روش، مدارس هستند و مراکز آموزشی. به زعم این دوستان اگه ما در هر محله یا شهر فضاهای آموزشی متناسب با راه‌کارهای اقلیمی محیط زیستی بسازیم می تونیم امیدوار باشیم که نسل آینده‌ با تجربه‌ای که در این ها داشته ، نگاهی به مراتب بهتر و جلوتر به مساله احترام و تعامل با محیط زیست و زمین داره....

این جا 14 مدرسه و فضای آموزشی هوشمند و سبز رو داریم که در هر کدوم تلاشی از جنس چیزی که نوشتم جریان داره.