قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
مجموعه تصویرسازی‌های "دیوید ریویز" ترکیبی از پیکره‌های بریده شده از کاغذ هست که توی فاصله‌هایی از هم قرار‌گرفته و و با عمق میدان کم عکاسی شده.
ترکیب مناسب کلاژ و عکاسی برای ایجاد تصویرسازی‌هایی قابل باور و تاثیرگذار فضایی معماگونه همراه با ترس و اضطراب رو ایجاد می‌کنه.
خیال آدمی هر چقدر هم واضح و مشخص باشه تصویری مبهم و سایه گونه از خودش توی ذهن به جا می گذاره . اگر خوشایند باشه باعث لذت بخش تر شدن و اگر هم کابوس باشه باعث فراموشی ش می شه.
"آدام فرانک" با ایجاد یک ترکیب ساده از یک منبع نور دستکاری شده و یک دیوار ساده سایه ای از یک خیال رو به اتاق مخاطب میاره.
گرچه بیشتر سایه یه کابوس رو تدائی می کنه ...
پارهلیا یک شبیه‌سازی آب‌وهواییه در مقیاس یک اینستالیشن نمایش‌گاهیه. با اون که طراح به هیچ وجه به سمت واقع‌گرایی و بازنمودهای عینی پیش نرفته و حتی نگرفته فضا رو یک دست و مثلا به شکل داخل یک کره بسازه و درزها و اتصالات و هندسه رو مخفی کنه، اما به شدت خوب از کار دراومده و تونسته به بیانی انتزاعی و تاثیرگذار از اون پدیده دست پیدا کنه.
پدیده‌ی ice halo وقتی به وجود میآد که در هوا ذرات بخار آب به حدی زیاد باشن که روی شعاع نور خورشید اثر بگذارن و غالبا در آب و هوای یخ‌بندان ترازهای شمالی زمین رخ می‌ده. آصف خان با شبیه سازی ذرات کریستالی بخار آب در هوا به صورت دیوارهایی متشکل از کریستال‌های ریز و با استفاده از نور یک لامپ LED به جای نور خورشید موفق شده این پدیده رو به چشم مخاطب‌هایی در ترازهای پایین زمین و حتی در دل تابستون هم بیاره :)
ایده های ساده و کم‌هزینه‌ای که به طبیعت هم هزینه و یا ضرر خاصی وارد نمی‌کنن خیلی دوست‌داشتنی هستند.
می‌شد مثل خیلی وقت‌ها بگیرن و در کنار یک درخت یک پایه فلزی بزنن و سایه بونی ایجاد کنن اما وقتی می شه به کمک درختی در طبیعت و بدون ضرر به اون کار رو ساده تر انجام داد چرا که نه؟
و در عین حال شب هم در نقش چراغی محیطی روشنایی خوبی به ما می ده
یکی از کارهای نوآورانه و متفاوتی که در نمایش‌گاه Interieur 2012 عرضه شد، دلانی از نور بود. اما این بار نه به صورتی عادی.
طراح این اثر با تنظیم دقیق منبع های نور و انحراف حساب‌شده‌ی اون‌ها توسط آینه‌ها و منشورهایی تنظیم شده، طوری طراحی کرده که شعا‌ع‌های نور در تداخل با یک‌دیگه تشکیل طاق‌هایی نوری رو در فواصل یکسان بدن.
به این ترتیب یک دالان از نور داریم که به وسیله‌ی طاق‌هایی نوری آسمانه اون تعریف شده. انحراف نورها به گونه‌ایه که انگار نور داره حرکتی منحنی روی فرم قوسی گوتیگ می کنه و خب این چنین ایده‌ای بسیار نوآورانه و قابل توجهه
این پست هم در کنار دالان نور ژاپنی که همین امروز گذاشتم، به منزله چراغونی این عید شریف، یعنی میلاد پیامبر مهربان در مقابل مومنان و شدید در مقابل بدعت‌گذاران، حضرت مسیح پسر مریم (س) در این منزل‌گاه مجازی باشه
دالان نور، یک فضاسازی عظیم در ژاپنه که قراره تا ماه سوم 2013 برجا بمونه. فریبایی و تاثیرگذاری پروژه مدیون میلیون‌ها لامپ LED هست که در ترکیبی یک‌پارچه فضا رو به وجود آوردن
این نورپردازی و فضاسازی رو چراغانی یانون‌دیزاین بدونین به مناسبت میلاد باسعادت پیامبر رحمت و انقلاب، حضرت عیسی مسیح (ع) پسر مریم پاک..... پیامبری که مسیری از نور رو به روی بشریت باز کرد و اگر نبود انحرافاتی که بدعت‌گذاران در دین و آیین او وارد کردند، امروز دینی پویا و آیینی انقلابی چونان جهان‌گیر بود که ظالم‌ها و مفسدین توان اون رو نداشتن این گونه در جهان جولان بدن...
به تازگی تو رسانه‌های دیزاین و تکنولوژی خبری منتشر شده که در اون ادعایی عجیب مطرح شده. گرچه هنوز معلوم نیست این ادعا تا چه میزان به واقع نزدیکه اما طرح ایده ش هم شنیدنی و دیدنیه.
موضوع بر سر روشیه که گویا به لحاظ نظری روشی معتبره و به عنوان "مخفی کردن کوانتومی" مشهوره که اساس‌ش بر خم‌کردن امواج نور از سطح جسم و انحراف دادن اون‌هاست که منجر به عدم تشکیل تصویر از جسم می‌شه. البته روش به لحاظ نظری کلی حرف و حدیث و محدودیت و مقیاس‌بندی و ... داره اما حالا یک شرکت امنیتی کانادایی که بر روی روش‌های استتار کار می‌کنه ادعا کرده تونسته این روش رو در مقیاسی کاربردی تعمیم بده و به تولید ردایی نامرئی کننده مثل شنل معروف هری پاتر موفق شده.
البته به ادعای رسمی خود شرکت تصاویر منتشر شده فوتوشاپی هستند اما شرکت مذکور گویا گفته به لحاظ مسائل امنیتی و لو نرفتن ایده این گونه تصاویر کانسپت رو منتشر کرده
نظر شما چیه؟ این حرف‌ها گزافه و لافه یا صحبت از درنوردیدن افقی جدید در علم و تکنولوژی به گوش می‌رسه؟
چه کسی باور می‌کنه پابلو پیکاسو در 1949 یعنی در زمانی که ره‌یافت‌های جریان مدرن در هنرهای تجسمی داشت دیگه تثبیت می‌شد، نوآوری ای رو به کار برده که هنوز هم که هنوزه برای هنرمندها نوآوری به حساب میاد!!؟ به شخصه تا قبل از دیدن این تصاویر عجیب از پیکاسو فکر می‌کردم نقاشی با نور از جمله دستاوردهای سال‌های اخیره هنرمندهاست که در نتیجه شکوفایی و همه‌گیر شدن تکنولوژی های وابسته به نور به ظهور رسیده.
دو چیز در آثار نقاشی نور پیکاسو جالب توجهه. یک این که دوستی پیکاسو با یک رفیق عکاس (جان میلی) در اون سال‌ها منجر به چنین تجربه‌هایی شده. و دوم این که تصویرهایی که پیکاسو طرح نور زده دارای هویت‌هایی مشابه با آثار نقاشی او هستند. یعنی به دست آوردن ابزاری نو و تحت تاثیر اون قرارگرفتن پیکاسو رو از نگاه هنرمندانه ش دور نکرده!
17 سال دیکتاتوری پینوشه در شیلی با کشته شدن هزاران جوان و انقلابی و مصلح همراهه و حالا که سال‌ها گذشته و حتی پینوشه دادگاهی شده، یاد کشته‌گان اون سال‌های خفقان چه طور باید برای نسل امروز شیلی زنده بشه؟ این انگیزه به خلق چنین اینستالیشن هوش‌مندانه‌ای از سوی آلفردو جار می‌شه.
اثر در جنب موزه یادمان حقوق بشر شهر سانتیاگوی شیلی نصب شده. در تاریکی مطلق به تالاری هدایت می‌شین و بعد در طول 90 ثانیه شبکه‌ای از هزاران نقطه سفید که به صورت دوربر پرتره کشته‌شدگان اون سال‌ها طراحی شدند، در مقابل چشمان شما شکل می‌گیره. و بعد خاموش می‌شه. تنظیم زمان‌ها به گونه‌ایه که وقتی از محیط به فضای بیرون می‌رین، در مقابل چشم خودتون و به صورت ذهنی تصویر دوربر پرتره کشته‌شدگان حک می‌شه و تا دقایقی هم بر روی اون‌چه مشاهده می‌کنین اثر این تصاویر باقی می‌مونه. این یعنی یک نوع یادآوری. یک نو تجدید خاطره؛ حتی برای نسلی که اون دوران رو ندیده.....
می‌دونین ایران بزرگ‌ترین قربانی تروریسم در جهانه؟ با بیش از 17 هزار کشته و شهید ترور....
چند کار و با چه کیفیتی برای این ظلم بزرگ انجام دادیم؟
تجربه‌ی سحرانگیز عبور نور از میان ذرات غبار و مه تجربه‌ای تکراریه برای اکثر ما. اما غالب ما تجربه‌ی گزین‌شده این عکاس رو در یافتن و گزین کردن چنین شات‌هایی رو نداشتیم.
سحر انگیزه و انگار که عالمی غیر از عالم ماده ست که همه چیز رو به سوی منبع نوری در بی‌نهایت دارند..... خیلی چیزها در این عالم هست که می‌تونه "آیه" تلقی بشه. حتی همه این عالم.
