این دیتیل ساختمانی صفحه‌هایی فلزیه که با شبکه‌ای مشابه شبکه لانه‌ای زنبور عسل برش خورده و سطح هر خانه می‌تونه با زاویه‌گرفتن به دو سمت محور خودش سایه‌اندازی متفاوتی داره

این رفتار به طراح اجازه می‌ده تا با برخوردی پیکسلی و با استفاده از ظرفیت‌های سایه و نور بر روی جزواحدهای دیتیل هر الگو که بخواد رو بر روی نما ایجاد کنه. نما در عین حال که یک مشبک نورگذر خواهد بود از نقطه نظر زوایای مختلف و در طول ساعات روز یک الگوی تصویری در حال تحول رو بازنمود می کنه

این هنرمند با شلیک منبع نوری مثل یک گلوله آتش بازی یا منور در منظره‌ای برفی و عکاسی با شاتر باز از اون ستون‌هایی از نور تا اعماق آسمان ایجاد کرده..... کار جالبی بود.

داشتم این کار رو می دیدم که ناگهان اخبار مربوط به شهاب‌باران آسمان شهرهای روسیه و آمار ۱۰۰۰ نفره زخمی‌های ناشی از بارش اجرام آسمانی رو دیدم و شنیدم. اخبارگو انگار که داشت یک پدیده ساده علم فیزیک رو توضیح می داد. پیش خودم فکر می‌کنم اگر همین واقعه ۵۰۰۰ سال پیش رخ می‌داد -که بارها رخ داد- مگر نه این که امروز ما از اون به عنوان عذاب خداوند بر قوم‌ کافری یا مشرکی نام می‌بردیم یا لااقل اون رو نشانه‌ای از جانب خدا تلقی می‌کردیم؟ از مردم روسیه انتظار ندارم با دیدن این رخ‌داد به خدا باور پیدا کنن، چه این که در پس جریان تمدنی که شکل گرفته حجاب‌هایی سخت‌تر از این ها جلوی چشم بشر رو گرفته، اما از خودمون چی؟ آیا نباید به یاد بیاریم آیات خدا رو؟ اشارات خدا رو....

چند وقتیه که منتظرم تا آپلودشده انیمیشن کوتاه و مشهور و البته بسیار جدید Paperman  محصول دیزنی در سایت Vimeo رو گیر بیارم تا بتونم در این‌جا بگذارم‌ش. (چون تا پیش از این هرچه در سایت‌های دیزاین بود ویجت یوتیوب بود و قادر به دیدنش نبودیم) و البته بلاخره ممکن شد...

Paperman یا مرد کاغذی روایتی رمانتیک با ساختی بسیار نوآورانه و خوشه که به تازگی توسط کمپانی به حاشیه رفته‌ی والت‌دیزنی عرضه شده. سبک و سیاق کار جدیده و مخصوصا در زمینه‌سازی‌های تصویری بسیاری نوآورانه عمل کرده. در انتخاب شات‌ها و نور و سایه هم حرفی برای گفتن داره و صدالبته به لحاظ شخصیت پردازی بسیار هوش‌مندانه و کم‌نقصه. روایت رمانتیک و عاشقی‌ش هم باب میل خیلی از جوون‌هاست! :)

در هر صورت توصیه تون می‌کنم به دیدن‌ش. قبل از اون که مثلا به دلایل جایزه ای خاص یا حقوق کپی رایت و ... نشر اینترنتی‌ش متوقف بشه...

فرانک ارنیوین با تهیه یک اپلیکیشن تحت وب ما رو به دیدار یک واقعیت نامحسوس اما موجود در جهان امروز می‌بره. از اون جهت که توپیتر رو هوش‌مندانه‌ترین دست‌یافته عصر ارتباطات می دونم و از اون‌جا که آشکارسازی یک به ظاهر ناپیدا علاوه بر جذابیت در خودش آیه هم داره :) این کار جالب رو به اشتراک می‌گذارم.

تجربه شورانگیز آشکارسازی یک واقعیت موازی با جهان واقعی ما

آنامورفیک یک بازی نوریه. استفاده از خواص انعکاسی مواد و درنظرگرفتن قوانین بازتابی که در طی اون فریب‌هایی بصری شکل می‌گیره. هنرمندان آنامورفیک چه در قالب نقاشی و گرافیک چه در بازی با احجام و فضاها، سعی می‌کنن ترکیب هایی خلق کنن که تنها از یک ناظر یا در یک جهت خاص گویا باشند و در سایر برخوردها مخاطب با ترکیبی غیرقابل فهم روبه‌رو بشه.

نگاه حاکم بر هنر آنامورفیک به نظرم بسیار ملهم از جهان‌بینی خاصی نسبت به عالمه. جهان‌بینی که عالم رو مجموعه‌ای پیچیده، اتفاقی و رندوم می‌پنداره که به طور تصادفی از ناظری خاص به صورتی گویا دراومده. یعنی در دور اخیرش در شکل گیری بعد از انفجار نخستین در طی تزاحم قوانین فیزیکی حاکم به این شکل دراومده و امروز تنها برای ما و ناظر ما موجوداتی که نحوه‌ی ترکیب خاصی از ذرات بنیادی مادی هستیم محمل معانی و مفاهیم شده و در دوری بعد تصادفی دیگر باید .... این نگاه به کل به تدبیر حاکم بر یک سیستم کاری نداره و عملا اون رو می‌پوشونه و در معنای کفر هم گفتن که کفر در لغت یعنی پوشاندن. 

به یاد داشته باشین تمام این مجسمه‌های آنامورفیک مجسمه‌سازی با تدبیر دارند......

متریال‌های جدید در کنار ایجاد فرصت‌های جدید، سوداهای جدید هم در طراحان ایجاد می‌کنن. مثلا این خونه رو نگاه کنیم. آیا به نظرتون در طراحی و ساخت این کلبه با متریال‌های پوششی نورگذر، طراح بیشتر در پی روشن شدن فضای داخل در روز بوده -که یک فرصته- یا در پی اون که خونه‌ای که می‌سازه مثل چراغی مثل فانوسی در دل شب روشن بشه؟ -که یک سوداست- :)

جدا کردن مرز بین این سوداها و عقلانیت‌ها خیلی مهمه. این که کجاها طراح بر فرصت‌های طراحی سواره و کجاها طراحی بر طراح سوار شده و اون رو داره راه می‌بره.

از این حرف‌ها گذشته در این کار باید اذعان کنم چه فرصت‌های طراحانه‌ش و چه سوداهاش جالب توجه و دوست‌داشتنیه :)

هتل‌های یخی از جمله بازی‌های چندین سال اخیر هستند که به طور قارچ‌گونه در اقلیم‌های سرد ساخته می‌شن و روحیه‌ی کنج‌کاو و تنوع‌طلب توریست‌های جهان رو ارضا می‌کنن. از این منظر که طراحی و ساخت این هتل‌ها خیلی وقته معمول شده حرف خاصی در مورد طراحی اون‌ها نیست. اما یک نکته‌ی جالب در این کار بود که بد نبود با هم ببینیم.

در این هتل یخی، طراح سعی کرده تا با ترکیب نورها با ستون‌هایی از یخ به نوعی نوآوری در نورپردازی محیطی دست پیدا کنه. محصول کار حرکت نور در سیال شفاف ستون یخیه که جلوه‌ی خاصی به فضای داخل داده و مانند مخروطی نوری به پایین آمده

مجموعه کارهای جدید عکاسی این هنرمند علاوه بر بازی خوب با سایه‌روشن‌ها و جلوه‌های نور در عکاسی، بعد جدید از تنهایی بشر مدرن رو روایت می‌کنه.... 

در زمان دبیرستان یک سالن ورزشی داشتیم و کلی خط‌های مختلف زمین‌های فوتبال و بستکتبال و هندبال و والیبال روش. به طوری که هندسه هیچ‌کدومش به خوبی مشخص نبود. زمین‌های چند منظوره‌ی ورزشی همه‌شون با این مشکل مواجه هستند.

این طراح آلمانی پوششی برای کف این سالن‌ها کار کرده که این مشکل رو برطرف می‌کنه. با قرار دادن شبکه‌ی نوری در زیر کف‌پوش سالن به استفاده کننده این امکان رو می ده که انتخاب کنه کدوم شبکه‌بندی و خطوط روشن باشه و کدوم زمین مناسب بازی جاری هست.

کاربری دقیق این بنا رو متوجه نشدم؛ چه این که در نماهای داخلی‌ش انگار جایی شبیه یک صندوق امانات بانکیه ولی در نماهای بیرونی‌ش حتی گمان این که یک مسکونی یا یک دفتر اداری باشه هم می ره.

چیزی که مجبورم کرد اون رو در یانون‌دیزاین با شما به اشتراک بگذارم، جلوه‌ی عجیبیه که معمار تونسته با استفاده از نور و انعکاس و سطوح متریال‌ها در فضای داخلی این بنا ایجاد کنه و به واقع باید گفت سحرانگیزه و آدم رو سحر می‌کنه.......