همان‌طور که در دوران بعد از رنسانس به دلیل برخی نواندیشی‌ها جریان توجه به طبیعت بی‌جان در میان نقاشان مشهور منجر به خلق تابلوهای بزرگی با موضوع طبیعت بی‌جان شد، امروزه نیز در میان عکاسان یکی از موضوعات مورد توجه همین طبیعت بی‌جان است. عکاسان معمولا در کارهای طبیعت بی‌جان‌شان در پی خلق صحنه‌هایی ناب و نگاه‌هایی متفاوت به عناصر بی‌جان هستند که در پس ترکیب‌بندی و هم‌نشینی رنگ‌های متفاوت و بهره‌مندی از انعکاسات و سایه‌روشن‌های نوری مناسب و ... به دست می‌آید. 

در طراحی ساختمان موزه تمدن مدیترانه‌ای اروپایی (MuCEM)، تیم طراحان به سرپرستی رودی ریچیوتی سعی کرده‌اند از طریق جداره‌سازی‌هایی که با ترکیب سایه روشن نور نمودار حرکت لغزان نور بر سطح لغزان اقیانوس را تداعی می‌کند و فضاهای بزرگ بدون ستون، کانسپت دریا را در کالبد موزه تحقق بدهند. به این ترتیب سازه بنا با طره‌های بلند و بدون ستون‌های میانی طراحی شده است و پوشش مجموعه نیز شبکه‌ای نامنظم است که با تاثیر بر نورپردازی فضاهای داخلی بروز کانسپت مورد نظر را برعهده دارد. 

به شخصه توجهم جلب رواقی شد که در پشت بام مجموعه به کمک طره‌های بلندی که از نما به سمت داخل تعبیه شدند، طراحی شده‌است. طراح برای گم‌کردن طره‌ها و به منظور کمک به آن‌ها ستون‌هایی بی‌نهایت ظریف را نیز در جداره داخلی رواق تعبیه کرده است که در نگاه اول به شدت فریب‌دهنده است و گمان می‌کنید تمام این رواق سنگین تنها و تنها با همین چند ستون ظریف و رویایی برپاست!

در میان ایده‌هایی که برای استفاده‌ی هرچه بهتر از انرژی‌ تجدیدپذیر خورشید داده شده است، ایده‌ی واحد مدولار ساده‌ای که با نصب بر بستری مشخص انرژی مورد نظر را بدون هیچ واسطه‌ای به دست مصرف کننده برساند کم‌تر دیده می‌شود. معمولا در ایده‌های مختلف حضور واسطه‌های متعدد که انرژی را قابل استفاده می‌کنند، دسترسی به این انرژی ارزش‌مند و رایج شدن استفاده از آن را چندان مورد توجه قرار نمی‌دهند.

با نصب یک پریز ساده بر روی شیشه بدون هیچ سوراخ‌کاری و تنها با چسباندن مدول بر روی شیشه ساختمانی، بدون هیچ واسطه‌ای شاید بتوان انرژی خورشید را در وسایل برقی متناسبی استفاده کرد.

روند تخریب طبیعت و جنگل‌هایی که بشر پیش گرفته ما رو به روزی خواهد رساند که جنگل‌ها را خاطره‌هایی خوشایند و دور بدانیم. اما انگار خیلی زودتر مرثیه بر جنگل‌ها شروع شده است. این طرح یک بازنمایی دیجیتال از جنگل است که به مدد رشته‌های نور لیزری سبز رنگ ایجاد شده است. اگرچه این اثر توسط استودیویی طراحی و ساخته شده است که به طور کلی بر رابطه هنر و تکنولوژی و به طور ویژه بر روی لیزرها تمرکز کرده است، اما به نظر می‌رسد جذابیت تکنولوژی و عصر دیجیتال هنوز مانع آن است که بشر کمی دقیق‌تر به ظلمی که در حال انجام دادن در حق طبیعت‌ است نگاه کند

از این طراح مدتی پیش در فضای اینترنت ایده لگوهای شیشه‌ای مطرح شد و نمونه‌هایی کوچک هم از ترکیب‌هایی که به دست آورده بود، عرضه شد. در تلاشی متفاوت که گامی به جلو در توسعه این طرح از جناب طراح به حساب می‌آید، توبیاس توستسن با ترکیب ۷۰۰۰ واحد لگوی طراحی شده‌ی شیشه‌ای لوستری برج گونه درست کرده که به نحو سحرآمیزی در ترکیب با نور و شکست‌های آن جلوه می‌کند.

یک میز عجیب و غریب که در زیر نور به خصوص نور ویژه آفتاب جلوه‌هایی رویایی از خودش بروز می‌ده.

میز از قرارگرفتن یک صفحه شیشه‌ای بر روی مجموعه‌ای نامنظم از منشورهای شیشه‌ای رنگانگی ساخته شده. با انعکاس نور در منشورها فضای اطراف میز به طرز عجیبی مملو از انعکاس‌های کوچک و بزرگ رنگی می‌شه. آدمی منتظر خواهد موند تا نوری بیاد و شکست در شکست و ... خلاصه فضایی رویاگون تجربه کنه.

به جای پول گزاف دادن و خرید لوسترهای گران بازاری در این وضعیت اقتصادی و هجوم اجناس خارجی به بازارهای غیرضروری نظیر همین لوستر و چراغ‌های آویز و دیواری و .... کافیه کاغذ برداریم و به ساخت یک لوستر کاغذی منشوری که به زیباترین وجه انگار که نور رو در خودش می‌شکنه، اقدام کنیم. 

رقص‌ سایه‌ها نام مجموعه مجسمه‌هایی از دیت ویگمنه که به صورت توده‌هایی ناموزون و نامفهوم طراحی شدند و در طی چرخش و به قولی رقص در مقابل یک منبع نور تنظیم شده، در زاویه‌ای خاص تشکیل سایه‌ای معنادار بر سطح دیوار می دن. به این ترتیب در یک آن نگاه هوش‌مند و مدبر یک تدبیرگر در پس ظاهری نامفهوم هویدا می‌شه.