این بار ﻣﻰخواهم شما را شگفتﺰده کنم؛ با بیان یک راز. ﻣﻰخواهم چگونگی به پرواز درآوردن یک سنگ را نشان‌تان بدهم. تعجب نکنید. یک دانشمند کارکشته این راز را برایم فاش کرد. و من به رایگان در اختیار شما ﻣﻰگذارم. باشد که قدر بدانید.

تنها پرندهﻫﺎ نیستند که پرواز ﻣﻰکنند. سنگﻫﺎ هم بال دارند. برای بیرون کشیدن بالﻫﺎی یک سنگ باید ابتدا او را از آغوش مادرش، زمین، جدا کنید. پس از آن، سنگ در دستان شما قرار ﻣﻲگیرد. حال به بالا نگاه کنید. با وارد کردن نیرویی به دست خود، سنگ را به سمت آسمان پرتاب کنید. در کمال شگفتی مشاهده خواهید کرد که سنگ بالا ﻣﻰرود! توجه کنید! سنگ به سمت بالا حرکت ﻣﻲکند!

نگذارید مشاهدهﻯ یک سنگ در حال پرواز، این حقیقت را از یادتان ببرد، که سنگﻫﺎ پس از اندکی پرواز خسته ﻣﻰشوند؛ ﺁن وقت بال ﻣﻰبندند، تا سقوط کنند؛ و وقتی سقوط کنند، چنان اشتیاقی برای بازگشت به آغوش مادرشان دارند، که برایشان مهم نیست، چه چیزی سر راه‌شان قرار دارد؛ حتی اگر آن چیز، سر نازنین شما باشد.

لورنس پدر ۵ فرزند است و از داشتن این تعداد فرزند لذت می‌برد. این ارتباط عاطفی موجب شده که این هنرمند آمریکایی کوچک‌ترین فرزندش را دست‌مایه‌ی یک مجموعه‌ی عکاسی قرار دهد. سندروم هجده ماهه‌گی نام مجموعه عکسی است که پسر لورنس در آن‌ها به پرواز درآمده و در همین حالت خانواده‌ی خود را هم‌راهی می‌کند! شاید بازی‌گوشی فراوان کودکان در این سنین پدر را بر آن داشته تا با  اغراق در احوالات کودک، او را از یک انسان به پرنده تبدیل کند!

شاید بد نباشد برای بچه‌ها تصاویری غیر معمول از خودشان ایجاد کنیم تا به مقایسه وادار شوند. مثلا به این فکر کنند که اگر جاذبه نبود زندگی چه طور می‌شد؟ یا اگر بدن ما به شکل دیگری آفریده شده بود چه مشکلاتی در زمین داشتیم. شاید این طور به‌تر به حکمت خلقت و هدف‌مندی آن پی ببرند.

یکی از دوستانمان لباسش را جا گذاشت؛ و رفت.

مگر در آسمان چه دید که نتوانست بماند؟! شاید خودش را. حتما در این عمر کوتاه آن قدر زیبا شده بود، که وقتی فرشتهﺍی آینهﺍی را در برابرش گرفت، از دیدن خودش به وجد آمد؛ و لباسش را که پرواز را برایش دشوار ﻣﻲکرد، فراموش کرد. 

ای کاش ما هم مانند او زیبا شویم؛ و آمادهﻯ پرواز در آسمانﻫﺎ.

او، که سعی ﻣﻲکرد نشان دهد ما ﻣﻲتوانیم، پاداشش را گرفت؛ نشانش دادند، که ﻣﻲتواند؛ و توانست مرز آسمانی بلندتر را درنوردد.

اما یک روز، او دوباره بازﻣﻲگردد. و امیدوارم در آن روز همهﻯ ما بتوانیم.

عجیب است! ولی تو یک آسمان داری! آسمانی بزرگﺗﺮ از آسمانی که ﻣﻰشناسیم! برای به دست آوردن‌ش یک سکه هم نپرداختهﺍی! از روز اول، این آسمان، آسمان تو بوده!

عجیب است! ولی تو در زیر کلاه‌ت یک آسمان داری! ﻣﻰتوانی هر جا بخواهی، آن را با خودت ببری!

خوب است آدم یک آسمان داشتهﺑﺎشد. از دار دنیا اگر تنها یک کلاه داشتهﺑﺎشی، که آسمان‌ت را در زیر آن نگه داری کافی است. آن وقت، نداشتن هیچ چیز تو را غمگین نخواهد کرد. هر وقت خسته و درمانده شوی، هر وقت تنها و فقیر شوی، هر وقت غم و ترس به سراغ‌ت آیند، آسمان‌ت را از زیر کلاه درمیﺁوری؛ پیش چشمان‌ت ﻣﻰگذاری. به عمق‌ش چشم ﻣﻰدوزی. در چنین مواقعی، باید منتظر پرندهﺍی باشی. شاید پایین بیاید، و به دانهﺍی که در منقار دارد، مهمان‌ت کند. شاید هم آن قدر بزرگ باشد، که تو را با خود بالا ببرد. آن بالا دیدنیﺗﺮ است!

این آسمان با تو به دنیا آمد. اول خیلی کوچک بود؛ به اندازهﻯ یک دانه! بعد انفجار بزرگی رخ داد! و آسمان شروع به بزرگ شدن کرد. شاید وقتی پرندهﺍی وارد آن شد این انفجار به وقوع پیوست.

اول آن را نمی‌دیدی، تا یک روز پرندهﺍی گفت: بر زندهﺍی تکیه کن که ﻧﻤﻰمیرد! پرسیدی، تو کیستی؟ گفت پرندهﺍی از آسمان تو. به بالا نگاه کردی. اما پرندهﺍی در آسمان نبود. گفتی تو کجایی؟ من که در آسمان پرندهﺍی نمیﺑﻴﻨﻢ! گفت: سعی کن خوب نگاه کنی. چشمان‌ت را بستی. صدا دوباره گفت، خوب گوش کن. صدا از زیر کلاه‌ت ﻣﻲآمد. چشمان‌ت بسته بود. کلاه را برداشتی. پلکﻫﺎیت را بر هم فشردی. چشمان‌ت را که باز کردی، آسمان را دیدی.

آیا در کودکی هیچ وقت چنین تخیلاتی داشته‌اید که مثلا یک روز خانه‌ای کوچک را از جیب‌تان درآورید و مثلا دکمه‌ای بزنید و خانه بزرگ بشود و .... چیزی شبیه تصویری که کارتون‌های تلویزیونی برای ما می‌سازند. اگر در کودکی هم چنین تصاویر نداشته باشید اما اهل گشت‌وگذار و مثلا کوه‌پیمایی نیمه‌حرفه‌ای باشید, وجود یک سرپناه هم‌راه سبک برای‌تان بسیار مفید خواهدبود. یک خانه جیبی!

مارتین آزوا با تغییر فرم ورقه‌ی انعطاف‌پذیری از پلی‌استر پوشش‌دار کیسه‌ای بزرگ ساخته است که با توجه به پوشش آن در مقابل اشعه آفتاب و باد و باران مقاومت دارد. به این ترتیب شما می‌توانید با درآوردن پناه‌گاه‌تان از جیب خود و باد کردن آن در مقابل یک شرایط جوی نه چندان مناسب دقایق قابل تحملی داشته باشید.

در جهان ما موجودات زیادی زندگی ﻣﯽکنند؛ انسان-خزنده، انسان-چرنده، انسان-درنده، ...؛ و البته انسان-پرنده.

مستندسازها برای ساختن فیلمی بر اساس زندگی انسان-پرنده، به مکانﻫﺎی ناشناخته سفر ﻣﯽکنند؛ به امید یافتن تصویری.

انسان پرنده موجودی زنده است؛ غذا ﻣﯽخورد؛ بزرگ ﻣﯽشود؛ تخم ﻣﯽگذارد؛ تخم‌ش جوجه ﻣﯽشود؛ و البته انسان-پرنده ﻣﯽخوابد.

مستندات تصویری فیلمﺳﺎزها حاکی از آن است، که انسان-پرنده پس از هر روز زندگی ﻣﯽخوابد؛ و پس از بیدار شدن تفاوت زیادی با انسان-پرندهﻯ پیش از خواب دارد.

انسان-پرنده زیاد سفر ﻣﯽکند؛ سفرهای پروازی؛ و در بازگشت از هر سفر هدیهﻫﺎی زیادی ﻣﯽآورد.

انسانﻫﺎی مستندسازی هستند، که همیشه در نزدیکی آشیانهﻯ انسان-پرنده انتظار بازگشت‌ش را ﻣﯽکشند، تا ببینند این بار چه هدیهﺍی برایشان آورده.

دل‌ش برای آسمان تنگ شده بود.
پنجره را باز کرد. باد صبا ﻣﻰوزید. جسم کوچک و لطیفی صورت‌ش را نوازش داد؛ پر سیمرغ؛
هدیهﺍی از باد صبا؛ شاید هم از سیمرغ!

نامهﻯ سیمرغ را از روی طاق‌چه برداشت؛ « ای پرندگان من که بال خود را پرپر کردهﺍید...» 

دلش پر کشید. باید به بیمارستان ﻣﻰرفت؛
شاید بتواند دوباره آواز پر فرشته‌گان را بشنود.

او یک پرنده بود :) ؛ با دو بال بلند، سپید و زیبا؛ اما خجالتی و ترسو :(

خجالت ﻣﻰکشید در جمع بالﻫﺎیش دیده شود. کار عجیبی کرد! بالﻫﺎیش را برید! دیگر خجالت ﻧﻤﻰکشید. خوشحال بود.

یک روز صبح که از خواب بیدار شد، دید جای بالﻫﺎیش ﻤﻰسوزد.

گفت: آه! بالﻫﺎیم کو؟!

انیمیشن خوش‌ساخت «ذوالجناح» به کارگردانی هادی محمدیان کاری از گروه انیمیشن‌سازی هفت‌سنگ است که چندی پیش در هفته هنر عاشورایی حلقه هنر به نمایش درآمد. انیمیشنی کوتاه که با وجود حجم بالای تصویرسازی استفاده شده در آن به گفته کارگردان اثر در حدود ۲ هفته تمام فرآیند تولید خود را طی کرده است و در نسبت با این زمان، کیفیت بالای ساخت اثر شایسته تقدیر است.

داستان، روایتی شاعرانه و آمیخته با کمی تخیل از آخرین لحظات عصر عاشوراست که به صورت اول شخص از زبان اسب معروف امام حسین (ع) یعنی ذوالجناح بیان می‌شود. اگرچه شباهت‌های کلی تصویرسازی و زیباشناسی اثر با زیبایی‌شناسی جاافتاده در ساخته‌های هالیوودی از نظرگاهی می‌تواند در ذهن مخاطب ایجاد شبهه و اشکال کند و تصویری سینمایی از واقعه عاشورا برای او بسازد اما روایت زیبای خوانده شده بر روی صحنه‌های تصویرسازی شده در کنار موسیقی جاافتاده و صدالبته تصویرسازی‌های بسیار حرفه‌ای اثر، انیمیشنی دیدنی ساخته است که دیدن آن را به همه دوستان پیش‌نهاد می‌کنم.