یانون دیزاین ... yanondesign

نگاهی روزانه به طراحی و هنر
نشریه‌ی ‌الکترونیکی روزانه؛ جسـتاری در هـنر و طـراحی
مشترک روزنامه یانون‌دیزاین شوید
پس از تکمیل فرآیند ثبت نام، ایمیل دریافتی را تایید نمایید.
تبلیغات

دوباره یانون‌دیزاین

قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت‌ شدن و خسته‌ شدن یانون‌دیزاین!

یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند. 

واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....

ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون‌ ماست.

۲۹ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «پسامدرن» ثبت شده است

اسیر راحت / بنجامین نوردزمارک

چهارشنبه, ۲۱ شهریور ۱۳۹۷، ۰۵:۱۱ ب.ظ

«اسیر راحت» نام مینیاتور واقع‌گرایی‌ست که بنجامین نوردزمارک، برای نمایش‌گاه خلاقیت کپنهاگ ارائه داده است؛ جایی که قرار بود بر تاثیر فن‌آوری بر هنر و زندگی معاصر تمرکز شود. بنجامین در این اثر با استفاده از تکنیک پرینت سه‌بعدی تمام رنگی، و اسکن واقع‌گرای یک فیگور انسانی، نسل معاصری را به تجسم درآورده است که در قفس نگاه محدودش نسبت به جهان و شناخت ان گرفتار است. نسلی که اتفاقا در بی‌خیالی تمام با آسودگی خود را در قفس درک محدود اسیر کرده است و بر شاخه‌ای خشک بی‌پشت‌وانه‌ای ریشه‌دار در احساس بشری تکیه کرده است. درب قفس باز است اما سودای رهایی نیست....

اسیر راحت داستان معاصر بشر است؛ وقتی کم‌کم اداراکات چنان گرفتار می‌شوند که حتی چندی بعد دیگر قفس هم دیده نخواهد شد.

از سوی دیگر قالب اثر نیز در موضوع نمایش‌گاه انتخاب شده است. تاثیر فن‌آوری بر هنر یعنی تقابل آخرین تکنولوژی‌ها و کشف قالب‌های جدید هنری. روزی که اسکن‌ سه‌بعدی  و پرینت واقع‌گرا بتواند با خلق مینیاتورهای پراحساس، قالب هنری نوینی باشد. جالب است بدانید به تازگی این تکنولوژی جدید یعنی اسکن واقع‌گرای فیگور انسانی و پرینت تمام رنگی آن در ایران توسط تیمی جوان به صورت بومی پیاده‌سازی شده است و خدمات آن را نیز ارائه می‌دهد. به نظر هنرمندان می‌توانند از این فرصت برای کشف بیان‌های جدید در هنر استفاده کنند.

artist imprisons 3D printed 'mini-me' in birdcage to question contemporary ways of living designboom

  • یانون دیزاین

اپرای هاربین / معماران MAD

دوشنبه, ۳۰ آذر ۱۳۹۴، ۰۶:۵۰ ب.ظ
کاری که این روزها در شبکه‌های اجتماعی و اینترنتی مرتبط با هنر و معماری زیاد دیده می‌شود، اپرایی در چین است که معماران نوپای MAD چینی طراحی کرده‌اند. اپرای هاربین در چین به واقع ساختار غول‌آسایی‌ست که در امتداد فرم‌پردازی و روی‌کرد هنری معمارانی نظیر ذاها حدید دسته‌بندی می‌شود. از آن‌جا که نقدهای متعددی گاه‌به‌گاه در نسبت با این زیبایی‌شناسی کرده‌ایم، این بار یک نکته متفاوت در مورد کار MAD را اشاره می‌کنم.
به نادرست در کامنت‌ها و تحلیل‌های متعدد رویه و نگاه MAD را نوعی الگوبرداری سطحی از کارهای حدید تلقی کرده‌اند اما در واقع باید گفت طراحان MAD اگر از حدید در طراحی بیش‌تر نداشته باشند کم‌تر نیستند. طرح اپرای هاربین رشدیافته نگاه‌های سیال در ترکیب با هندسه و نظم و ارگان سازه‌ای ست که در قالب کنتراستی شدید به یک مجسمه بزرگ بیرونی و مجسمه‌ای درونی البته با ساخت فوق‌العاده پیچیده و تحسین‌برانگیز تبدیل شده است.
مساله جالب توجه و تامل برانگیز دیگر که در طراحی این طور بناها شایع است و در طرح هاربین نیز نمود دوچندان دارد تشبه زیاد ساختار معماری به یک ارگان موجود زنده اما شکل نیافته است که به جز استرسی مبهم، حس خورده شدن توسط یک موجود هیولایی بزرگ را برای مخاطب ایجاد می‌کند. معماری در این رفتار خود در کار هرچه حذف و نفی کردن انسان است؛ نفیی که چون با تمام ابعاد ذهنی و جسمی درگیر می‌شود از سر حقارت و پوچی با آدمی برخورد می‌کند و نه از جنبه اعتلایی.
MAD architects' fluid-formed harbin opera house opens in china
  • یانون دیزاین

سرزمین هنر ژوپیتر / چارلز جنکس

شنبه, ۹ شهریور ۱۳۹۲، ۰۸:۴۷ ب.ظ

با دوری از طبیعت و حذف عوارض سطحی و طبیعی بسترهای آن و زندگی در شهرهای بی‌دلیل گسترده شده و تهی از کیفیات طبیعی محیط، مجبوریم دوباره به باغ‌سازی‌هایی بازنمودی از طبیعت تپه‌ها و دشت‌ها روی بیاوریم. باغ‌سازی‌های کهن که به نوعی حراست از پهنه‌ای طبیعی و باغ‌بانی در معنای نگه‌بان باغ بودن هستند، جای خود را به تغییر شکل بسترها به منظور ایجاد مینیاتور یا خاطره‌ای از طبیعت بکر فطری داده‌اند. باغ‌سازی‌هایی که اگرچه جذاب و دیدنی هستند اما در ادامه‌ی رویه محکوم دست‌برد بشر به طبیعت و تمتع و تغییر هرچه بیش‌تر کره زمین هستند.

چارلز جنکس، منتقد و معمار مشهور پسامدرن که برخی او را مبدع لفظ پسامدرن و نظریه‌پرداز اصلی آن می‌دانند، در پروژه‌ی باغ‌سازی برای سرزمین هنر ژوپیتر در ادینبورگ انگلستان، باغ‌سازی جدیدی را ارائه می‌دهد که در کران این نگاه جذاب قرار دارد. باغ‌سازی با نهایت دخل و تصرف در بستر که با حذف کیفیات بستر به طور کامل و جای‌گزینی حالتی مصنوعی و ساخته‌شده به دست می‌آید.

  • یانون دیزاین

فرامکان / جیمز تورل

شنبه, ۲۵ خرداد ۱۳۹۲، ۰۲:۱۷ ب.ظ
تمایل به خلق صحنه‌هایی که من آن‌ها را فرامکان می‌نامم در بین هنرمندان فضاساز و معماران سال‌های اخیر به وضوح مشاهده می‌شود. روزگاری در دوران مدرن تلاش برای جدا کردن توده‌های سنگین از آسمانه‌ها و تلاش برای جدا کردن سطوح در معماری دغدغه‌ی اساسی معماران مدرن بود. شاید به نوعی به رخ کشیدن اصول تکنولوژی ساختمانی که به تازگی تدوین شده‌بودند....
اما در سال‌های اخیر نفی مکان و زمان و فضا به نوعی دغدغه‌ای جدی برای برخی هنرمندان است. به نظر من این نفی را باید در امتداد نفی خیلی از ارزش‌ها و حقایق و حتی واقعیت‌ها در سیر هنر غرب دانست. فرامکان نوعی خلسه‌ی گیج‌کننده را برای مخاطبان خود به همراه دارد. چه در مقیاس یک اثر معماری مانند برخی آثار جیمز تورل باشد و چه حتی در مقیاس یک اثر چیدمانی یا مجسمه در کنج یک فضای موزه‌ای. 
تصاویر این پست متعلق است به برخی کارهای جیمز تورل در موزه‌ی هنرهای زیبای هوستون، موزه معروف گوگنهایم در نیویورک و موزه LACMA که در کنار هم به عنوان مصداق این گونه فضاسازی‌ها گرد آمده‌اند.
 
  • یانون دیزاین

سنت و مدرنیسم در معماری مذهبی

يكشنبه, ۱۹ خرداد ۱۳۹۲، ۰۹:۳۴ ب.ظ

در معماری مساجد سال‌های اخیر در داخل کشور و به خصوص در فضای آکادمیک، تلاشی کپی‌بردارانه از نوع نگاه دوران متاخر مدرن و پسامدرن غربی به این گونه معماری یعنی معماری مذهبی حاکم است. طراحان جوان در پی القای مفاهیم یا به قول خودشان کانسپت‌هایی مذهبی در قالب فرم و فرم‌پردازی هستند. نمونه عینی این مساله می‌شود معماری مسجد الرضا (ع) در حاشیه خیابان انقلاب در تقاطع با گرگان یا حتی پروژه‌ی پرحرف و حدیث دانش‌میر در حاشیه تئاتر شهر. کمی پیش‌تر هم نمازخانه پارک لاله یا پروژه‌ی نمازخانه‌ی موزه فرش و ....

در این پست برخی کلیساهای مشهور اواخر عصر مدرن را می بینیم. کلیساهایی که در تفاوت با سنت پیش از خود، در کتار حفظ برخی اصول کارکردی یا حتی فرمالیستی به زعم خودشان، در پی القای ایده‌ای ذهنی از مفهومی مذهبی هستند. چنین نگاهی به معماری مذهبی سابقه چندانی ندارد و بدون شک ریشه در نگاه معناگرای خارج گفتمانی دارد. عموما معماران چنین بناهای مذهبی خودشان چندان مذهبی نیستند و مسجد را به مثابه فرصتی برای بروز ذوق و نگاه شخصی خود به دین می‌بینند. بگذارید خیلی در این باره ننویسم و گفت‌گو کنیم. به نظر شما این گونه معماری با الگوی مورد نظر صاحب‌خانه چه میزان ارتباط دارد؟

  • یانون دیزاین

سایه مناظر سرخ / سی هویان لی

پنجشنبه, ۵ ارديبهشت ۱۳۹۲، ۰۶:۴۹ ب.ظ

در اکثر متون تاریخ هنر سخن از هنرهای بومی در امتداد سیر تاریخی به هنر جهانی مدرن و پس از اون نحله‌های پسامدرن منجر می‌شه. گویا مثلا جهان در تجربه‌ مدرنیزم از روی‌کردهای بومی دست کشیده و یا به عبارتی دیگه عمر این روی‌کردها پایان پذیرفته و ده‌کده جهانی در حال تحققه. اکثر این تاریخ‌ها رو در حوالی ۱۹۶۰ نوشتند و آپدیت‌های آخر اون‌ها دربردارنده نگاهی متفاوته. بر اساس این نگاه که ناشی از تحولات بیست سال اخیره روی‌کرد تحولی دیگه وجود داره که بازگشت به نحله‌ها و سبک‌های محلی رو این بار در نقاب پسامدرنیزم نشون می‌ده.

اما در این میون به نظرم برای برخی هنرها و قالب‌های هنری محلی و بومی باید سیر متفاوتی رو تعریف کرد. هنرهایی که اصلا دست‌خوش و بازیچه مدرنیزم نشدن و به کل سیر مختص به خودشون رو طی کردند و تا امروز هم در حال تحول و شکل‌گیری هستند. نقاشی سنتی شرق آسیا یک چنین قالبیه. هنری که در پس همه اعصار آرام آرام داره راه خودش رو ادامه می‌ده و انگار چشمه های خلاقیت زاهدانه در اون هنوز که هنوزه جوشانه.

  • یانون دیزاین

روستایی از دل زمین / بورکینافاسو

جمعه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۱، ۱۱:۱۸ ق.ظ

به تقایل جلوه‌ی بصری این روستا و برخی از مهم‌ترین ساخته‌های عصر پس از مدرن توجه کنین. روی‌گردانی هنر از آرمان‌های تخریبی عصر مدرن و جست‌جو برای یافتن الگوهایی نو، وادی هنر رو برای بار دیگری به کشف آثار بومی و خالص بشری هدایت کرد و برای همین دست‌یافته‌های چند دهه اخیر جوامع توسعه یافته در هنرهای تزئینی و کاربردی نزدیکی معناداری با دست‌یافته‌های بومی داره. بافت این روستای سنتی در بورکینافاسو و الگوهای گرافیکی که روی سطوح تمام روستا رو گرفته گویای یک واقعیت مهمه.  روستایی بومی در بورکینافاسو در درک هنری با پیش‌رفته‌ترین جوامع بشری تفاوت های چندانی نداره ؛ البته اگر جلوتر نباشه...

gurunsi earth houses of burkina faso

  • یانون دیزاین

نقطه چالش / جاناتان لاتیانو

چهارشنبه, ۲۵ بهمن ۱۳۹۱، ۰۵:۳۸ ب.ظ

در باب هنر پسامدرن گاهی با هم حرف‌هایی می‌زنیم. در این معنا که هنر دوران پسامدرن بعد از فروپاشی تمام ثابت‌ها و اصل‌ها و توصیف جهانی بدون ریشه و اصل و غیب -که البته کفره محضه- روی به معانی و بعدتر رو به جملات آورده. در باب جمله بعدها حرف خواهیم زد. اما معانی مورد نظر در نگاه پست مدرن صورت‌های تقلیل‌یافته و فاقد ارزش‌‌های بالا و پایینی از «معنی دادن»  و مفهوم داشتن هستند که می‌تونن حتی به بیانی کامل از مفهومی نظیر «چالش» بیانجامن. اصلا مهم نیست که چالش به چه معنا و چه منظور و در پی چه هدفی و چرا که اساسا این پرسش‌ها در نگاه پسامدرن فاقد اعتباره. چالش خودش موضوعه و معنای مورد نظر هنرمند همون چالشه و بس.

و در این کار چه کامل با فرم و رنگ و کنتراست این «معنی» رو بیان کرده

1

  • یانون دیزاین

موزه ملی افغانستان / دفتر معماری ماتیو کینر

جمعه, ۲۰ بهمن ۱۳۹۱، ۰۴:۵۳ ب.ظ

مسابقه‌ای بین‌المللی برای طراحی موزه ملی افغانستان برگزار شد و طبعا از طرف استودیوهای معماری نقاط مختلف جهان طرح‌هایی اراپه شد. طرح زیر طرح استودیوی ماتیو کینر، یک استودیوی فرانسوی-انگلیسیه که برای مسابقه ارائه شده. طرح عبارته از توده‌ای سنگین آمیخته‌ای از فضاهای پر و خالی که به صورت نیمه در خاک فرورفته و با چرخشی معنادار تداعی کننده یک میراث بزرگ نهان در دل خاکه..... اگرچه به لحاظ نگاه طراحانه معماری از برخی گوشه های این طرح به خصوص از طراحی فضای داخلی‌ش خوشم اومده اما دو نکته رو پیرامون‌ش باید بگم.

اول این که وقتی ملتی خودشون برای خودشون طراحی نکنن و کار رو به بیگانه بسپرن لاجرم باید قبول کنن نگاه از خارج به خودشون رو. باید بپذیرن که به جای ملتی فعال و رو به جلو، میراثی باستانی هستند در دل خاک و ساکن و مناسب برای غبطه خوردن. برخی بیان‌ها هرچند با احترام گفته بشن در خودشون حاوی مضامینی توهین آمیز هستند...

دوم این که برام جالب بود طراحان چنین اثری هم برای گول زدن سر کارفرما چه داستان‌ها که نمی‌گن. گفتن میدان گاهی موزه ۵۶ مترمربعه که نشون دهنده اهمیت اعداد ۷ و ۸ در اسلامه !!! :) و بعد گفته که چرا که قرآن هفت آیه داره (منظورش سوره حمد بوده) و هشت گالری موزه هم تاکید بر عدد هشت! بازی با کلمات و اعداد و حروف .... چیزی که تنها از پس تفکر پسامدرنی برمیاد که بین حقیقت و مجاز هیچ تفاوتی قائل نیست.

  • یانون دیزاین

Baptiste Debombourg

پنجشنبه, ۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۱، ۰۵:۲۵ ب.ظ

 Baptiste Debombourg هنرمندیه که اون طور که از کارهاش برمیاد ، روی تعلیق موجود در شکست و ترس نهفته در منظرهای نیمه تخریب شده کار می کنه و سعی داره این تعلیق رو به مخاطب بچشونه؛ چیزی که مشخصا یکی از دست‌مایه های معناگرایی پسامدرنه....

سوای این نگاه ، به طور به خصوصی کار اول موجود در این پست خوب از آب دراومده؛ انگار شیشه ها و پنجره ها مثل موج دریایی فرو ریختند و داخل فضا رو پر کردند.... کار اول رو دوست داشتم..

 
  • یانون دیزاین