شرکت ژاپنی نندو که بیش‌تر به طراحی مبل‌مان معروف است، در نمایش‌گاهی با موضوع آثار گرافیکی غیرچاپی مجموعه‌ آثاری را با تکنولوژی پرینت سه بعدی ارائه کرده است. نندو در این مجموعه بیش از هر چیز با کاغذ بازی کرده است، وسیله‌ای که از هم‌راهان همیشگی یک گرافیست به شمار می‌رود. کاغذهای در حال ورق خوردن، تا شدن و بریده شدن، حالت‌هایی است که تنها با پرینت کردن لبه‌ یا اوت‌لاین کاغذها به نمایش درآمده. نمونه‌ی چنین آثاری را قبلا با مجسمه‌های مفتولی در یانون دیزاین دیده‌ بودیم، منتها شاید فرق این آثار پرینت شده و مفتول‌های ساخته شده با دست را بتوان در دقت فوق‌العاده زیاد این آثار پرینت شده و شباهت بیش‌تر آن‌ها با ترسیمات شق و رق روی کاغذ دانست.

 فدراسیون جهانی فوت‌بال میزبانی جام جهانی ۲۰۲۲ را به قطر داده است، اتفاقی که بعدها با اتهام رشوه‌های سنگین، دردسرهای زیادی را برای فیفا به وجود آورد. اما این تمام ماجرا برای این کشور کوچک نیست. قطری‌ها برای رساندن ورزش‌گاه‌ها و زیرساخت‌های خود به جام جهانی، از تعداد زیادی کارگر خارجی استفاده می‌کنند. کارگرانی که بنا به گفته‌ی رسانه‌ها بعضا مجوز خروج از کشور را نداشته و مجبور به کار در شرایط سخت می‌شوند. تاکنون نه‌صد نفر از این افراد جان خود را از دست داده و طبق پیش‌بینی این عدد تا جام جهانی به چهار هزار نفر می‌رسد.

این حجم از نادیده گرفتن حقوق انسانی در قطر،‌ هنرمندان را وادار کرد تا در حرکتی خودجوش اسپانسرهای مطرح جام جهانی را هدف قرار داده تا دست از هم‌راهی قطر در این مسابقات بردارند. در پوسترهای طراحی شده، لوگوی برندهای معروف تبدیل به نماد ظلم به کارگران شده و به طور ویژه نمایش دست‌های بسته، نشان‌دهنده‌ی گرفتار شدن‌ آن‌هاست. 

متاسفانه خیلی دیر داریم به اطلاع می‌رسانیم. وب‌لاگ حلقه هنر ۱۰ روز پیش اطلاع‌رسانی کرد: 

بلاخره بعد از تعطیلاتی که به تبع ماه رمضان و گرماگرم تابستان و تعطیلات میان‌دوره‌ای دانش‌گاهی در برنامه‌ریزی حلقه‌های هنر به وجود آمد، دوباره با حلقه‌ هنر دیگری هم‌راه می‌شویم.

جلسه بیست‌و‌هفتم حلقه هنر یک‌شنبه بیست‌و‌پنجم مرداد ماه ۹۴، با ارائه و گفت‌گو پیرامون مجموعه اسباب‌بازی‌های چوبینکاری از شرکت سرگرمی‌های رشد‌آفرین چوبین همراه خواهد بود.

با حمایت و کمک دوستان حوزه هنری ان‌شاالله سالن اوستای حوزه هنری محل برگزاری جلسه ۲۷ حلقه هنر خواهد بود. (عدم هم‌آهنگی پوستر به دلیل عدم هم‌کاری دیرموقع دانش‌گاه هنر است)

جلسه ۲۷ حلقه هنر؛ با موضوع اسبا‌ب‌بازی‌های چوبین

سالن اوستای حوزه هنری؛ ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ ؛ ساعت ۱۷ الی ۱۹

شهر لس‌آنجلس به عنوان یکی از کاندیدهای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴، هویت بصری و گرافیک محیطی پیش‌نهادی خود را با طرح‌هایی از ساتچی نمایش داده است. در لوگو و آیکون‌هایی که برای هر رشته‌ی ورزشی طراحی شده، خطوط دو رنگ سیاه و سفیدِ کنار هم، به عنوان عنصری مشترک وجود دارند. این خطوط که الهام گرفته از هندسه پرچم ایالات متحده است، در لوگو به صورت خط‌های شکسته و در آیکون‌ها به شکل خطوط منحنی دیده می‌شوند. این خطوط در واقع یک صفحه هستند که برای شبیه شدن به نوع حرکت در هر رشته‌ی ورزشی، پیچشی خاص می‌گیردند و البته احتمالا با زیاد شدن تعداد آیکون‌ها، طرح‌ها به تکرار بیافتند و هویت مستقل خود را از دست بدهند.

معمولا در طراحی هویت بصری، امکان تبدیل شدن عناصر گرافکی به عناصر معماری و در واقع امتداد بصری در شهر در نظر گرفته می‌شود. چیزی که در المپیک لندن به خوبی رعایت شده بود و در این‌جا به دلیل فرم غیر خطی عناصر گرافیکی به سختی محقق خواهد شد.

بلاخره طلسم حلقه‌های هنر شکسته شد و دوباره جریان خوب حلقه هنر به راه افتاد..... وب‌لاگ رسمی حلقه هنر امروز نوشت: 

باز هم حلقه هنر!

حلقه هنر در سال ۹۴ از اردی‌بهشت ماه شروع مجددی خواهد داشت. حتما برای‌تان سوال است که پس این مدت کجا بودیم! همه‌چیز را ان‌شاالله در جلسه اول دور جدید یعنی جلسه بیست و سوم توضیح خواهیم داد.

جلسه بیست و سوم, باز هم در سالن فارابی دانش‌کده هنرهای کاربردی دانش‌گاه هنر برگزار خواهد شد.

جلسه بیست‌و‌سوم حلقه هنر یکشنبه بیست‌و‌هفتم اردی‌بهشت ماه ۹۴، با ارائه و گفت‌گو پیرامون مجموعه پوسترهای «تاقاف» از آثار گرافیکی استودیو سه‌در‌چهار همراه خواهد بود..

این جلسه را یادبودی از هنرمند جوان و انقلابی عزیز، مرحوم حسین احمدی سخا تلقی می‌کنیم که به تازگی از جمع ما رفته‌است.... مرحوم سخا در تدوین مجموعه «تاقاف» نقش موثری داشتند.

حسین سخا به رحمت خدا رفت....

پست قبلی «ما می‌توانیم» را که دیدید و با حسین احمدی سخا بیشتر آشنا شدید. حسین صاحب ایده‌های بزرگ و دل روشنی بود. ایده‌های خوبی چون «کتاب بخوانیم» و «ما می‌توانیم» از جمله حرکت‌های خودجوش و مستقل او بودند. برای کسانی که حسین را می‌شناختند، مرگ او ناگهان و باورنکردنی‌ست اما مرگ همیشه ناگهان است. حسین از جوان‌هایی بود که شاید عصر ما ظرف وجودش نبود و جز خون‌دل خوردن و لاغرترشدن سهمی از این عصر نداشت ... هستند در زمین جوان‌هایی که به راه آسمان‌ها از کوره‌راه‌های زمین آشناترند.

----

بخش دیگری از مجموعه «ما می‌توانیم» حسین احمدی سخا که این بار به برخی از دستاوردهای پزشکی ایران اسلامی اختصاص دارد در این پست منتشر شده‌است. به تذکر خود حسین سخا باید تاکید کنم که شعار ما می‌توانیم اصلا مربوط به امام خمینی‌‌ست و اول بار به همین ترکیب از ایشان صادر شده و حرکت‌ها و حرف‌ها و جریان‌های سال‌های اخیر هم به نوعی وام‌دار ایشان هستند.

در این پست دوست داشتم در مورد کارهای ما می‌توانیم کمی‌ فنی‌تر حرف بزنم. مجموعه پوسترهای ما می‌توانیم به لحاظ گرافیکی چندان پیچیدگی ندارد و معمولا بیانی ساده از همان شعار مهمی‌ست که در پای پوستر آمده و قرار دارد آن را بیان کند. اما چیزی که این کارها را ویژه می‌کند و به حسین سخا هم بیانی ویژه بخشیده بیان شاعرانه مجموعه‌ی مامی‌توانیم است. حسین با شاعرمسلکی ویژه خودش واقعیاتی خشک اما پرامید را مانند شعر بیان می‌کند. رنگ ها، فرم‌ها و کنایات تنه به تنه شعر می‌زنند و از مفاهیم صنعتی و تکنولوژیکی عباراتی پرایهام و کنایه و شعرگونه پدید می‌آید.

حسین سخا به رحمت خدا رفت....

-----

حوالی‌ سال‌های ۸۴-۸۵ جریانی در ایران به رای مردم مسئولیت اجرای امور رو به عهده گرفت که به طور جدی بر توانستن مردم ایران تاکید داشت و شعار معروفی هم داشت با عنوان می‌شود می‌توانیم... اگرچه آن جریان بعدها آرام آرام نتوانستن‌های خودش رو به حساب ملت ایران گذاشت و روند صعودی عجیب امیدبخش‌ش روزبه‌روز راه سراشیبی را طی کرد تا به امروز رسیدیم که حرف از تسلیم و سازش زده می‌شود، اما بذر خودباوری در دل بچه‌های این ملک از خیلی قبل کاشته شده بود و با کوتاهی قامت برخی اشخاص و جریان‌ها هیچ‌گاه قامت بلند ملت خم نخواهد شد....

یکی از جوان‌های خودباور و صاحب ایده این سال‌ها، حسین احمدی سخاست که با ایده گرفتن از این شعار خود به یک ابتکار جالب و پایدار دست زد و تا امروز هم الهام بخش خیلی حرکت‌هاست. احمدی سخا خودجوش با برگزیدن شعار ما می‌توانیم به دنبال دستاوردهای کم‌تر شناخته شده کشور در بین مردم رفت و با طراحی پرده‌های گرافیکی ساده اما تاثیرگذاری برای هر کدام از این دستاوردها نقش مهمی در شناساندن این دستاوردها به ما ملت ایفا کرد، آن هم در این سال‌ها که بیش از همیشه به خودباوری و خوداتکایی نیاز داریم.

جذابیت‌های دنیای جدید به خصوص رسانه‌های مجازی و در خط مقدم آن‌ها شبکه‌های اجتماعی مجازی، به طور کامل در حال انهدام روابط انسانی هستند. درست است که دنیا کوچک شده است و فاصله میان شرق و غرب عالم به آنی توسط یک پیام یا کامنت درنوردیده می‌شود اما این سرعت به بهای از دست رفتن کیفیت روابط است. کمیت رابطه کیفیت آن را بلعیده است. در این میان خانواده‌ با تعبیر سنتی موجود در فرهنگ ما بیش‌ترین آسیب‌ها را می‌بیند. خانواده سنتی ما یعنی گروهی که علاوه بر پیوند خونی، در تمام غم و شادی و راز و زندگی هم شریک و سهیم هستند و یک کل واحد! اما خانواده‌های ما نیز امروز از آسیب تقلیل کیفیت روابط مصون نمانده اند.

اخیرا طراحان گرافیک با طرح‌ریزی تبلیغاتی شهری این واقعیت را به ما گوش‌زد می‌کنند. طرح‌ها می‌خواهد بگوید به خانواده برگردیم! و سبب این جدایی را مشغولیت‌های فردی ما با رسانه‌های جدید می‌بیند. از نقد غیرفنی به این بسنده کنم که فرهنگ‌ معلول روابط پیچیده‌ای‌ست و تبلیغات شهری این میان ظرفیت مشخصی دارند. اما در نورپردازی‌ها نوعی تصنع عمدی وجود دارد که زمینه را کارکترها جدا می‌کند. این تعمد اگرچه مناسب تبلیغات شهری باشد، اما به نظر می‌رسد در موضوعات انسانی، نوعی جدایی مخاطب با رخ‌داد درون تصویر را به هم‌راه دارد. معلوم نیست نتیجه این جدایی ذهنی، خیلی به سود هدف‌گذار تمام شود.