پل «سان شان» که به زبان چینی معنی «سه کوه» می‌دهد برای المپیک زمستانی ۲۰۲۲ طراحی شده است. استودیوی پندا با انتخاب سازه‌ای خاص و پیچیده توانسته‌ به خواست‌های فرمال و کانسپت‌گرایانه‌ی خود دست یابد. این پل ۴۵۲ متری که بین دو منطقه‌ی مهم محل برگزاری مسابقات واقع شده، بخش‌های نمایش‌گاهی و توریستی دو بخش از شهر پکن را به یک‌دیگر متصل می‌کند. آن‌ها رودخانه‌ی مواج زیر پل و ساختار کوه و دره‌ی آن منطقه را در فرم سینوسی و مواج خود گنجانده‌اند تا این پل غول‌پیکر را با طبیعت پیرامون خود هم‌خوان کنند. کانسپت دیگر طراحان حلقه‌های المپیک بوده است؛ حلقه‌هایی هم‌اندازه که از بالا و پایین به یک‌دیگر متصل‌اند و در ساختاری گره‌ خورده‌ پل را در میان خود حفظ کرده‌اند. از قابلیت‌های این سازه‌ی نوآورانه می‌توان به امکان تغییر در عرض پل اشاره کرد، امکانی که طراحان از آن برای ایجاد پیاده‌راه و تبدیل پل به یک جاذبه‌ی گردش‌گری بهره برده‌اند.

کناره‌های ساحلی اغلب مقصد گردش‌گری‌ند و ساخت و ساز در آن‌ها اهمیت بالایی دارد. عدم نظارت و طراحی صحیح این نیاز کالبدی، منجر به پدید آمدن مفاهیمی مثل ساحل اختصاصی شده و یا شاهد سازه‌هایی حساب‌نشده و موقت در نزدیکی ساحل خواهیم بود. تصمیمی که کارفرمای چینی برای مرکز فرهنگی-تفریحی خود در کناره‌ی اقیانوس گرفته،‌ در مقایسه با نکات بالا جالب به نظر می‌رسد. این ساخت‌مان دو طبقه که کتاب‌خانه و سالن مدیتیشن از قسمت‌های اصلی آن هستند، با جهت‌گیری رو به دریا علاوه بر حفظ جنبه‌ی توریستی و چشم‌انداز زیبای آب، کاربری فرهنگی و مفیدی هم به آن اضافه کرده است. جداره‌ی شفاف و یک‌پارچه‌‌ی نمای اصلی، نقش نورگیر اصلی کتاب‌خانه و منظره‌گاه این مجموعه را بر عهده دارد. علاوه بر این، سایر جداره‌ها دارای نورگیرهای خاص و متنوعی هستند که ظاهرا طراحی‌شان از چالش‌های اصلی معماران بوده است. نورگیری و تهویه‌ی این بنا به وسیله‌ی این گشوده‌گی‌های کوچک و باریک انجام می‌گیرد. 

این رستوران سنتی در چین یک تفاوت مهم با رستوران‌های سنتی ای داره که عموما تجربه می کنیم. رستوران در یک بنای به واقع سنتی و قدیمی ساخته شده و در واقع معماری داخلی شده اما به جای اون که به ساده ترین کار فکر کنه و سعی کنه بازنمودی واقع‌گرایانه از عناصر سنتی داشته باشه تا حال و هوای سنت رو حفظ کنه، برعکس سعی کرده با استفاده حساب شده از متریال‌های امروزی به حال و هوایی متناسب با فضا (نمی نویسم حال و هوایی سنتی) دست پیدا کنه

با طراحی الگوهای تکرارشونده حساب شده از متریال‌های طبیعی، با پرهیز از بیهوده کاری و افزون کاری های بی مورد، با رعایت رنگ‌بندی متریال‌ها و تاثیراتی که در محیط خواهند گذاشت.... به نظرم نتیجه سنتی تر از خیلی بناهایی شده که سعی دارن به زور خودشون رو سنتی نشون بدن.

البته طبعا طراح برای حفظ روح فضا، حرکت‌های جنگولک و آوانگارد در طرح ش نداره. بیشتر می خواستم با شبه سنتی سازی‌های مزورانه مقایسه ش کنین. 

یک اثر ساخت دیجیتال فوق‌العاده؛ که در اون توده‌ای عظیم از ورقه‌های شفاف خمیده بر سه ستون در ترکیبی پیچیده چنان بنا شده که احساس باربری ثقلی از کار گرفته شده. قطعات با مدل‌سازی دقیق و از پس مطالعه و پژوهش در کیفیت مصالح و ظرفیت اون ها و نیز فرم‌یابی هندسی به صورت خمیده به دست آمدند و بعد با استخراج داده های کامپیوتری قطعات کار بوسیله‌ی دستگاه‌های ساخت دیجیتال ساخته شده و در محل سرهم‌بندی شده

عالی بود

ساخت عالی این آلاچیق و ترکیب خوب اون با شبکه ی نور هوش‌مندی که در زوایای کار نصب کرده و صدالبته ترکیب خوب حجم کلی با حوض آب مجموعه و دو چندان ترکیب بی نظیر شبکه ی نوری کار با بخاری که روی سطح حوض رو می گیره، همه و همه از کار یک حجم رویایی ساخته.... مناسب خیال انگیزی شرق دور و بستر سنتی معماری محیطش..

 بلاخره کار ساخت ساختمان تلویزیون ملی چین به اتمام رسید!

یادمه از وقتی وارد دانشگاه هنر و رشته معماری شدم این بنا در حال ساخت و سر و صدا بود ؛
ساختمانی با سازه‌ای پیچیده و متفاوت و ابعادی عظیم که به عنوان آیکون و نمادی از شکوه و عظمت تمدن اخیر و دستاوردهای فوق تصور تاریخی اون این بار در مشرق زمین نوپا و پیش‌رو مطرح بود.....
چه زود هیبت این تمدن در حال شکستنه. چند سال پیش باور می کردی این رو؟!

این سه تا مجموعه خیلی جالب طراحی شدند. به طوری در نسبت با یک‌دیگه طراحی شدند که در میون خودشون نوعی بافت شهری متفاوت از شهر و هویت دار درست کردند. توده‌های سه تا بنا در میون خودشون راه‌ها و کوچه‌هایی درست کردند که خیلی متفاوت از بستر شهری، منجر به خلق محله هایی جدید شده...

می دونین این چنین کاری چه میزان رابطه مردم رو با این بناهای فرهنگی بالا می بره!؟ واقعا نمی ارزه صرف بخشی از زمین به درآمد این ایجاد رابطه؟