برای طراحی یک بنا، وقتی که در مجاورت ساخت‌مان‌های دیگر قرار گرفته، معمولا ویژه‌گی‌ همسایه‌‌های سایت عاملی تاثیرگذار است. چیزی که شاید در مسکونی‌سازی ایران خودمان چندان به آن توجهی نمی‌شود. معمار ژاپنی، دایسوکه، خانه‌ای مسکونی را در یکی از محلات توکیو طراحی کرده که به طور ویژه به این موضوع توجه داشته است. با وجود کم‌بود فضا در این پروژه دایسوکه سعی کرده تا فضاهای متفاوت را با ایده‌ای خلاقانه از هم جدا کند. او در خانه‌های معمولی منشوری یک شکست عمودی ایجاد کرده و با دور کردن این دو قطعه از هم، دو فضای متفاوت با حریم‌های خاص و هم‌چنین دو حیاط کوچک مجزا را شکل داده است. اما برای حفظ هندسه‌ی بنا، وهم‌چنین هم‌خوانی با سطح ساخت‌مان‌های مجاور، دیواره‌های حیاط را با همان فرم قبلی خانه و با پوششی شفاف پوشانده است و به این ترتیب از نمای بیرونی به نظر می‌رسد که خانه به دو نیم تقسیم شده!

تولید صنایع دستی به کمک تکه‌های شیشه، هنری دویست ساله و سنتی در ژاپن است. توره هوریگوچی هنرمند ژاپنی، بر مبنای همین تکنیک سنتی اقدام به ساخت لیوان‌های شیشه‌ای کرده است. ساخته‌های شیشه‌ای از آن نظر که کاربردهای فراوانی در زنده‌گی روزمره مردم دارند قابلیت تنوع‌پذیری و محبوب شدن بیش‌تری دارند. هوریگوچی با نگاهی هوش‌مندانه به راستای دید مصرف‌کننده هنگام صرف نوشیدنی توجه کرده است. افراد به هنگام نوشیدن در این لیوان‌ها نماهای متفاوتی را از سطح شیشه‌ای آن تجربه خواهند کرد و بدین شکل هر بار حس متفاوتی از نوشیدن خواهند داشت.

بشرِ خاکی بالفطره احساس نیازی به کندن و جداشدن از قیود و محدودیت‌ها دارد و جالب آن‌که حتی در برخورد با پدیده‌های دیگر هم آزادی را به عنوان یک ارزش برای آن‌ها تلقی می‌کند. عکاس ژاپنی آزوما ماکوتو با کمک  دوستان‌ش و با دیدی شاعرانه گیاهان را از قید ریشه و خاک و جاذبه زمین رها می‌کند و به آسمان و جو زمین می‌فرستند. چالش اساسی در این کار عکاسی از گیاهان در ارتفاع چندین هزارپایی بالاتر از سطح زمین است.

آن‌ها دو محفظه‌ی شامل درخت بونسای و گیاهان رنگارنگ را توسط بالنی، به ارتفاع سی هزار متری زمین فرستادند و از آن‌ها توسط دوربینی 360 درجه عکس‌برداری کردند. حاصل کار تصاویر شگفت انگیزی است که در تضاد گیاهان با زمینه‌ی آن‌ها شکل‌گرفته است. بونسای کوچک در برابر کره‌ی عظیم زمین..

با رواج کاربرد مصالح نو در ساختمان‌سازی و کنار رفتن روش‌های سنتی، نماسازی بناهای عصر اخیر نیز به سمت استفاده ا پوشش‌های وسیع صنعتی رفته‌اند. از میان این پوشش‌های صنعتی آن‌چه بیش‌تر از همه در ایران استفاده می‌شود ورق‌های کامپوزیتی آلومینیوم هستند که از متداول‌ترین ورقه‌های صنعتی در نماسازی به شمار می‌آیند. متاسفانه کاربرد این ورقه‌ها در نماسازی بناهای داخلی، به بدترین نحو ممکن و به ساده‌ترین وجه آن در حال رخ‌داد است. کم‌تر دیده می‌شود که معماران و سازندگان از ظرفیت‌های بالقوه این پانل‌ها درست استفاده کنند و سطوح وسیع آلومینیومی بدون هیچ سلیقه و طراحی خاصی نماهای شهری ما را در برمی‌گیرد.

متریال‌های جدید امکان فرم‌دهی‌های متنوع، سوراخ‌کاری‌های وسیع و ایجاد سطوح نورگذر و .... را برای ما ایجاد می‌کنند. همین آلومینیومی که در نماهای ساختمانی‌مان امروز به ساده‌ترین وجه تجربه‌اش می‌کنیم می‌تواند شکل بپذیرد و با سوراخ‌کاری حساب شده به یک نمای مشبک نورگذر متفاوت تبدیل شود. مانند نمای منحنی زیر که دفتر معماری توشیهیرو میزوتانی در ژاپن از ورقه‌های آلومینیوم ساختمانی، طراحی و اجرا کرده است.

اوریگامی، هنر سنتی و باستانی شرق آسیا، هنری که در اصل خود نزدیکی زیادی با هنرهای مقدس و آیینی شرق دارد امروز به یکی از علاقه‌های هنرمندان سراسر جهان تبدیل شده است. این گسترش عمومی اوریگامی چه به علت تبلیغات و صادرات فرهنگی خوب اهالی مشرق و چه به دلیل ظرفیت فراوان موجود در این هنر آیینی باشد توسعه‌های عجیبی حتی در سازه‌های معماری و هنرهای به ظاهر غیرمرتبط داد، اگرچه مانند بسیاری دیگر از هنرهای سنتی اوریگامی را از معانی عمیق قدسی یا سنتی آغازین خود تهی کرد.

حالا اوریگامی یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین راه‌های فرم‌سازی‌ست. ماتیو جئورجر، که امروز یکی از اساتید اوریگامی در دنیا به حساب می‌آید، با ساخت ۱۲۰ کارکتر جان‌دار به صورت اوریگامی ظرفیت‌های فرم‌سازی فوق‌العاده این هنر را به ما نشان می‌دهد.

مزرعه‌‌ای ساختمانی در توکیو که می‌توان آن را مزرعه‌ای عمودی دانست. کونو دیزاینز، استودیوی طراح پروژه توانسته تا ۲۰ درصد از سطوح این ساختمان اداری را زیر کشت محصولات کشاورزی ببرد بدون آن‌که در کارهای مرسوم یک ساختار اداری مشکلی را ایجاد کند. این یعنی استفاده بهینه از فضاهای مرده اداری برای جبران خلایی که تمدن معاصر به طور وسیع آن را ایجاد کرده است.

آیا نسل آینده ما به جای پهنه‌های زراعی گسترده در حالی که بر روی زمینی به شدت تخریب‌شده گام برمی‌دارند؟