حتی کف‌پوش‌های بتنی مورد استفاده در منظر‌سازی‌ها و پیاده‌راه‌سازی‌ها اگر حساب شده طراحی و اجرا بشن می‌تونن ظرفیت‌های‌ کاشت گیاهانی لااقل با ریشه‌های غیرعمیق رو فراهم کنن.

ساخت خوبی داره این کار.

غالب برخوردهای درست و حسابی که در آمیختگی طبیعت و معماری می بینیم، چه در یانون‌دیزاین با هم دیده باشیم و چه نه، محصول حضور ریشه‌ای عناصر طبیعی در طرح معماری بودند که می‌شد اون‌ها رو در دو دسته، یا در دسته معماری‌های بومی و سنتی و یا در دسته معماری‌های سبز و متعلق به جنبش‌های سبز در معماری دسته بندی کرد.

اما این برج ساده که حدودا ۸ سال پیش ساخته شده برخوردی متفاوت با مقوله طبیعت داشته اما تونسته به تعاملی قابل تامل میون معماری و طبیعت دست پیدا کنه. منطق برخورد میون این دو عامل در این بنا، همون چیزیه که حتی در ساخت و ساز غیر فنی امروز ما در ایران هم قابل پیاده کردنه. یعنی حضور گلدانی طبیعت در معماری، اما چون تونسته به حجم بالایی طبیعت گلدانی رو به معماری اضافه کنه و البته انتخاب درستی در ترکیب گونه های گیاهی متناسب و جادهی آن‌ها در طرح معماری داشته که نتیجه یک معماری به واقع سبزه...

آیا نمی‌تونیم حالا که در شهرهای بزرگ‌مون به ساخت توده‌های سیمانی افتادیم، لااقل حضور طبیعت گلدانی رو جدی تر کنیم؟

مجموعه 25 ایده جالب برای گلدان و گل‌کاری در آپارتمان.
توصیه می‌کنم  روی تمام تصاویر کلیک کنین و اتودها رو به دقت ببینین. خیلی هاشون ممکنه در منزل شما هم بشه به کارگرفته بشه.

 این یک کار در هفته دیزاین میلان خیلی خوب بود. آجرهای متخلخلی که علاوه بر نماسازی متفاوت به واسطه‌ی حفره‌های بزرگ‌شون امکان استفاده مثل یک گلدون رو برامون ایجاد می کنن. می شه توشون خاک ریخت و گیاه کاشت . به این ترتیب می شه از مرده ترین و مصنوعی ترین جداره ها هم، عناصری زنده و طبیعی درست کرد که در وضعیت فعلی معماری شهرهای بزرگ دنیا کم نعمتی نیست این مساله....

 نمونه هایی از این گلدان های بزرگ شهری وجود داره که به واسطه تصنعی بودن متریال‌های نفتی و سعی بی جهت طراح در اضافه کردن جزئیات نقش و نقوش روی بدنه شون در قالب گیری، به کارهایی بی هویت و بدساخت بدل می شن. درصورتی که باید در طرح دادن به کیفیت ساخت و مصالح و امکانات دردسترس به لحاظ فرم‌پردازی توجه ویژه کرد.

این طرح که از متریالی های طبیعی یعنی فیبر سلولزی با پوشش سیمانی و با روش قالب‌گیری درست شده اما با انتخاب خوب طراح و انتزاعی که از تنه‌ی درخت نخل گرفته و مثل همون چیزهایی که بالا گفتم سعی نکرده مثلا عین نخل باشه (که با چنین متریالی منجر به کثافت کاری در اجرا می شه فقط!) تونسته گلدان‌هایی متناسب با ریشه‌های عمیق در حدود 106 سانتی متر،  با هویتی جدید اما مورد قبول درست کنه.

 

 در نمای این ساختمون یک نکته جالب بود و یک نکته شرم‌گینانه!

نکته جالب وجود گلدان‌هایی در نما بود که با وجود نظم هندسی خشک و خالی شون عنصری سبز و طبیعی هستند و غنیمت به حساب میان!
اما نکته شرم‌گینانه،توجه به قامت کوتاه شده بشر در این کاره. یه زمانی بشر تصویر اساطیر و پهلوان‌های عموما اخلاقی آیینی شون یا روایت وقایع مهم عالم رو بر سطوح معماری اطراف‌شون منقوش می کردند تا تثبیت کننده و جاعل امری حقیقی باشند؛ اما این نما، مدولار تصویرسازی ای بچه گانه ست که هیچ معنای حقیقی در زندگانی نداره.... امان از کوتاهی قد تمدن اخیر بشری...

گلدون‌های دیواری؛ چنین اتود و طرحی خیلی خیلی به کار این خونه های آپارتمانی امروزی بی روح میاد. اون قدر مساحت خونه ها کم شده گاهی که آدم رو از صرافت گلدون گذاشتن تو خونه هم می ندازه؛ در حالی که وقتی مثل یک قاب عکس، باغ چه ای زنده روی دیوار اتاق داشته باشین دیگه دغدغه جا و مساحت و اینا نخواهین داشت .
یه توصیه هم به معمارها و طراح‌ها:
از همون ابتدا تو معماری تون این جور چیزها رو ببینین و قبل از تحویل کار به صاحب خونه ها و کارفرماها، این طور نمک‌ها رو به کار اضافه کنین. یه اینرسی جدی در کارفرماها وجود داره که اگه از ابتدا براشون این جورچیزها رو تعریف نکنین ، سخت می شه بعدها بهشون قبولوند!

 یک دیتیل خیلی ساده و اجرایی برای  پیاده کردن نماهای سبز و رشدکننده. هندسه ی این گلدان ها رو هم می شه تغییر داد و به فرم‌های بدیعی دست یافت.
البته نمونه های اجرایی متفاوتی از این طور نماهای سبز رو در همین تهران هم دیدم.