نقاشی‌های یان دیویس، با تکرار الگوهای مبهم با نقشی هیپنوتیزم کننده شکل می‌گیرند. او در کارهاش بر نسبت میان انسان و ساختار تمدنی مناسب در بستری انتزاعی تاکید می‌کنه و فضاسازی‌های به شدت اسطوره‌ای ش در عین یادآوری آثار جنبش‌های فوتوریستی، نوعی تعلیق و دودلی نسبت به این تمدن رو در ذهن ایجاد می‌کنه. فضاسازی در کارهای دیویس به شدت تعلیق دهنده ست و آدمی رو نسبت به ادامه سیر تمدنی که داره ازش سخن می‌گه دو دل می‌کنه. و هم‌چنین رنگ‌ها و نحوه‌ی کاربرد اون‌ها بر این احساس دوچندان موثره.

The paintings Ian Davis has been working on for the last few years all fit together into one body of work. Formally, they rely on an intricate network of patterns. Almost every element in each work is based on systems of repetition to create a hypnotic effect. Ian is interested in the imperfection of the human hand and its inability to do the exact same thing twice. Ian begins with a vague idea, all the elements of a narrative but no storyline. Usually he starts with one specific element of a completed painting- a location, an action. As the painting develops, layers of meaning reveal themselves. And, as he tells us, by the time he has finished a painting, he realizes that his motivation has to do with something much more personal.

[ طرح انتخاب شده از : iGNANT ]