نیمهی تمیز سورئالیسم در هنر به جای پرداختهای مسرفانه به مقولههای شهوانی و امیال نفسانی، در پی ایجاد سوال و ابهام و گاهی تعلیق در مخاطب از طریق رد تصویرهای ذهنی معمولی زندگی و ایجاد امکانهای بعید و گاهی نامانوس در ذهن ماست. بازیهای هوشمندانه و گاهی اگرچه کاریکاتوری اما قابل پذیرش با واقعیت ملموس به ارائه صورتهایی متفاوت از واقعیت میانجامد که حتی در مواردی ممکن است رویهای معمولی اما نادرست را به چالش بکشاند و از این منظر سورئالیسم تمیز چه بسا بتواند کمکی شایان به رشد ما باشد.
جوزف کولاروسو در مجموعه «بعید» خود، با ارائه صحنههایی ناآشنا از زندگی معمول، به قول خودش تصویر زندگی بیجان سورئالی را نمایش میدهد که چندان هم غیرممکن نیست. چه بسا اگر جور دیگری به پیرامونمان نگاه کنیم، همه چیز جور دیگری بشود.
[منبع]