در این چند روز که خبر اول رسانه های دیزاین موضوع مرگ معمار 104 ساله ی برزیلی ، اسکار نیمایره و حتی در یانون دیزاین هم این مطلب در اینجا منعکس شد، ترجیح دادم به جای پرداختن به آثار این معمار ، به یک اثر که شاید در ادامه ی جریان نگاه این معمار قرار داره البته نه از نیمایر در برزیل بلکه توسط معماری دیگه در چین اشاره کنم.

در خبرها آمد که چین در حال به پایان رساندن ساخت بنایی یادمانی ست با نام «حلقه ی زندگی»؛ با بیش از 150 متر ارتفاع بنا و بیش از 3 هزار تن آهن برای برپا داشتن بنا و بیش از دوازده هزار لامپ ال ای دی برای روشن ساختن بنا و با بیش از 4 آسانسور برای بالا رفتن از بنا و بیش از 16 میلیون دلارهزینه برای ساختن بنا!

این اثر رو انتخاب کردم نه برای این که بنای مهمی هست یا کاربرد ویژه ای داره و یا این که اصلا اثر معماری تاثیرگذاریه و یا حتی زیبایی چشم نواز خاصی داره. نه؛ انتخاب کردم فقط و فقط چون نام بنا من رو یاد جلسات «حلقه ی هنر» - کار استودیو پنج‌اوهفت انداخت! :)

کتاب‌خانه عمومی در گاندوی بورکینافاسو یکی از طرح‌هاییه که مدتیه قرار دارم در یانون‌دیزاین منتشر کنم و هر بار بدون دلیلی موجه فراموش‌م می شد.

طرح با استفاده از روش های بومی ساخت در منطقه و با مشارکت مردم فقیر محل بنا شده. بنا کردن یک طرح در منطقه‌ای محروم لازمه با مشارکت خود مردم صورت بگیره تا حداکثر احساس تعلق رو نسبت به بنا پیدا کنن و اون رو از خودشون بدونن. این مهم به خصوص در مورد بناهای فرهنگی دو چندان اهمیت داره.

در طرح این کتاب‌خونه، طراح به خوبی با استفاده از کوزه‌های دست‌ساز در محل و مشارکت خود محلی‌ها، به ابداعی در نورگیری از سقف مجموعه دست زده که در کنار فرم پردازی متناسب با امکانات ساختی و سنت‌های بومی منطقه به نظر به یک ساختمان معماری ویژه در بافت خودش تبدیل شده و به خوبی می‌تونه کانونی فرهنگی و جریان‌ساز در بستر محرومش باشه

هر بار که کارهای این چنین می بینم نمی‌تونم به اشتراک نگذارم. با اون که تا به حال از آسمان و کیهان و حرکت فلک دوار در این پنجره‌ی یانون‌دیزاینی کم ندیدیم با هم اما به نظرم یادآوری خلقت عظیم هستی و یاد خالق بی انتهاش چیزی نیست که برای من و شما تکراری باشه؛ من و شمایی که که از پس دیدن به اندیشیدن نائل می شیم.

با گسترش علاقه به طراحی های الگوریتمیک در بین طراحان و روزبه روز توسعه نرم‌افزارهای طراحی به کمک اسکریپت‌های کامپیوتری و در کنار این جریان با همه‌گیر شدن استفاده از تبلت‌ها و دیوایس‌های همراه رایانه‌ای، انتظار عرضه چنین نرم‌افزارهایی خیلی طبیعی بود.

طراحی پویا و الگوریتیمکال هندسی بر روی آی‌پد. نسخه‌ نرم‌افزاری ساده که خیلی شبیه نرم‌افزار GenerativeComponents و یا افزوده‌ی نرم‌افزاری Grasshopper در نرم‌افزار مدل‌سازی سه بعدی Rhinoceros طراحی شده و فعلا می‌تونه به سطح معین و محدودی از الگوریتم‌ها و عمل‌گرها جواب بده.

اخیرا استودیوهای جوون داخلی و طراح‌های رشته های مختلف هنری در داخل هم به سمت این طور فرآیندهای طراحی سوق پیدا کردند و به زودی ممکنه یک موج داخلی از این طور جریان‌ها رو تجربه کنیم. مثلا +   

جیمز تاپ‌اسکات استرالیایی، با نوآوری‌های هوش‌مندانه‌ای که با به کاربردن کابل‌های فیبر نوری در بستر طبیعت ایجاد کرده، تونسته به عکاسی‌هایی دست پیدا کنه که در اون‌ها نور ماننده یک سیال در بستر طبیعت حضور داره.

حرکت سیال نور....

یکی از جدی‌ترین انتقادات وارده به استودیوها و آتلیه‌های هنری و حتی هنرمندهایی که شخصی کار می‌کنن در داخل اینه که کم‌تر استودیویی به طور جدی به اینترنت و نشر در فضای مجازی فکر می کنه. اگرچه برخی شرکت های بزرگ دیزاین داخلی سایت هایی دارن اما غالب فعالان عرصه هنر از این فضا دور هستن. همون ها هم که دارن، معمولا وب‌سایت‌هایی رسمی با کم‌ترین اطلاعات در مورد جاری فعالیت‌های شرکت‌ها و یه جورایی وب‌سایت‌هایی آب‌روساز و بی ارزش هستن.

در حالی که در جامعه هنر غربی یکی از نکات مثبتی که مشاهده می شه وبلاگ داشتن هنرمندها و شرکت ها و استودیوهای دیزاینه. وبلاگ‌های فعالی که به روز، سیر پروژه‌ها و فعالیت‌ها و حتی آرا و اندیشه های این گروه‌ها رو روشن می کنن و نشر می‌دن.

یکی از استودیوهای داخلی طراحی و معماری که به طور جدی به نشر اینترنتی و وبلاگ‌نویسی ش اهمیت می‌ده استودیو طراحی پنج‌اوهفته. این استودیو در وبلاگ رسمی خودش سعی داره علاوه بر یادداشت‌های پراکنده هرازچندگاهی یک بار، پروژه‌هاش رو هم فراخور سیرشون و مرحله‌ای که در اون واقع هستند به اطلاع دوستان و علاقه‌مندان برسونن.

پست زیر از وبلاگ پنج‌اوهفت مربوط به یکی از پروژه‌های معماری این گروه اقتباس شده. از اون‌جا که می‌خواستم خودم در مورد طرح نظر نداده باشم :) بهتر دونستم در حاشیه این طرح، به فعالیت مثبت بلاگینگ طراحان و استودیوهای طراحی بپردازم.

اسکار نیمایر، معمار مشهور برزیلی چهارشنبه، 15 آذرماه 1391 هجری شمسی، در سن 104 سالگی در ریودوژانیرو در گذشت.

نیمایر بیشتر به عنوان جریان ساز در نسل مدرن معماران برزیلی و یکی از صاحب‌سبک‌های معماری مدرن متاخر جهان شناخته می‌شد و بسیاری بناهای دولتی برزیل در سال‌های اخیر از آثار اوست. 

تا حالا به حرکت یک توپ بازی و الگوهایی که در حین حرکت ش در طول بازی از خودش به جا می‌گذاره دقت کردین؟! مثلا یک توپ پینبال در حرکت‌های سریع و گاهی غیرمنتظره ش. 

آشکارسازی و ثبت این حرکت‌ها توسط Sam Van Doorn منجر به خلق تابلوهایی هیجان انگیز و متفاوت شده. هنرمند به جای اون که قلم‌مو برداره و تصویری از سر تعمد نقش بزنه شروع به بازی می کنه و این بازی اونه که دست آخر الگوی تابلوی حرکت‌ توپ رو نقاشی می کنه. نقاشی ای که ماشین پینبال اون رو نقش زده و تصادف و اندکی هم قصد نقاش.

چه می شه گفت به چنین نقاشی هایی؟