قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یک آتش‌دان ساده و خوب فلزی برای فضاهای باز؛
اگه تو اقلیم های سرد و حتی تو اقلیم های گرم و خشک ایران طراحی می کنین، (به خاطر شب های سرد زمستونی شون) یادتون نره برای آتیش و گعده های شبانه دور آتیش هم در فضاهای باز پیرامون بناهاتون حساب ویژه باز کنین.
یادتونه گفتم ما در پیرامون خودمون خیلی وقت ها چیزهای اضافه‌ی بی دلیل داریم؟
مثلا یه صندلی، واقعا آیا همه‌ی جرم ش لازمه تا صندلی بمونه؟ یا می شه اون رو خلاصه تر کرد بدون این که به نگاه های مینیمال بپیوندیم؟
طراح فرانسوی ، پاول میناند ( Paul Menand ) گرفته با خلاصه سازی جرم یک صندلی، از دل یک صندلی معمولی ، سه صندلی درآورده.
این طرح به شدت خوبه :)
جاروبرقی کوچیک ش همه پودر کچ ها رو به درونش می کشه و با اندکی رطوبت و ایجاد فشار دوباره گچ تحویل کلاس درس می ده.
اعتراف می کنم مدت ها در دوران راهنمایی و حتی بخشی از دبیرستان به این فکر می کردم که ما چرا گچ رو درست می کنیم و بعد باهاش روی تخته می نویسیم و بعد پودر گچ ها رو به دور می ریزیم. همش فکر می کردم کار عبثی می کنیم انگار :)))
اتود جالبیه.
یک نیم‌کت آکاردئونی که کم جا می گیره اما می تونه پهنه‌ی زیادی برای نشستن فراهم کنه.
از عکس ها متوجه نمی شم که امکان زاویه گرفتن یا تغییر جهت هم داره یا نه اما فکر می کنم اگه بشه به هر شکلی از بسترش هم تغییر شکل بده، مثلا بره کنج و بچرخه و یا منحنی حرکت کنه، خیلی قابلیت بالاییه براش.
با وجود این دمپایی می تونین همیشه و در همه حال، در کوه و دشت و صحرا و دل شهر، پاتون رو روی چمن های طبیعی بذارین و حس کنین که در طبیعت هستین.
یک نگاه سخیف اما جالب به موضوع طراحی سبز و ارتباط با محیط زیست...
واقعا چرا برای این درب بطری‌های شیشه‌ای نوشابه و ماء الشعیر، از این اضافات نمی ذارن تا مجبور نباشی با پیچوندن و دمار از پوست دست درآوردن، اون 250 سی سی نوشیدنی رو بنوشی؟؟؟ مشکلی برای ساخت داره؟
طراح محترم برای بازکردن درب جعبه های چسب‌کاری شده راه‌کار اندیشیده.
رفقای طراح صنعتی بنده باید بگن!، آخه واقعا این معضل یعنی این قدر جدیه!؟
شاید هم من خیلی دست کم گرفتم این بحران بشری رو.
خیلی فکر طراحانه پشت این کار نیست، یعنی بازشدن و بسته شدنش خیلی ساده صورت می گیره و چندان طراحی فوق‌العاده ای به حساب نمیاد اما خالی از لطف نیست دیدنش...
