نوآوری و بهره وری؛ یک تکه لاستیک اون هم لاستیکی بازیافتی که غالبا تو چهارشنبه سوری و چیزی دود می شد می رفت هوا، با یه ایده خوب ، تحت کشش تبدیل به یک سینک باکلاس :) و کارا شده. کاش روزی فرا برسه که در جزئیات اجرایی معمار خودمون هم نوآوری های عاقلانه زیاد ببینیم.

بلاخره یکی به این فکر کرد!!!

تجربه شخصی من مخصوصا در سنین کم تر همیشه این بوده که از مواجه با این حلقه های جاکلیدی اذیت می شدم! باید با سختی نیم‌چه ناخنی که داشتیم رو می انداختیم زیر حلقه و با تحمل درد اون رو بالا نگه می داشتیم تا سوراخ کلید رو بشه از سرش رد کرد. تازه خیلی وقت ها سوراخ های کلیدها کمی بیشتر در عمق سطح روی کلید پیش رفته بود و این مواقع می شد گاهی که چندین بار تلاش هم جز درد و خستگی نتیجه ای در پی نداشت!!!
طراح محترم با یک انحنای ساده در طول بدنه تمام این خاطرات بد :) رو برای همیشه از زندگی بچه ها و (حتی گاهی نوجوون هایی مثل من تو همین سن و سال) حذف کرده.

اتودهای موجود در این پست بی اندازه برای دوستان طراح شهری و طراح منظر و طراحی صنعتی و معماری قابل استفاده و ایده گیری هستند؛ مجموعه ای از 14 نمونه مبلمان شهری خلاف عرف! مبلمانی که هنجارهای مرسوم موجود در پس ذهن ما رو شکستند و در مواردی به طراحی هایی فوق العاده دست پیدا کردند..

واقعا اگر نبود صنعت و الزاماتش، چرا اصلا ما باید یه چیز، مثلا یه سینک آشپزخونه یا سرویس بهداشتی رو همیشه در یک شکل و اندازه و عمل‌کرد داشته باشیم!؟ چه اشکال داره ذوق به خرج بدیم و سری کاری صنعتی جلو ذوق مون رو نگیره!؟

 ایده‌ی جلوییه...
کم جا و نوآورانه و خوش فرم و با نهایت استفاده از ظرفیت‌های کششی پارچه.

لوستری که با وجود خلاصه بودن عناصرش با استفاده از عدسی خلاصه شده و قانون شکست نور، خیلی پرانرژی و جدی در فضا بروز می کنه و نوری چندبرابر رو به فضا می‌ده در عین حال هم منبع نورش به طور مستقیم چشم آدم رو خیره نمی کنه.

 دیزاین وقتی با کوتاه‌ترین راه‌حل‌ها بتونه مشکلی رو رفع کنه احتمالا خودش هم از خودش راضی می شه و عذاب وجدان نمی گیره. بلاخره بشر امروز می تونه به مدد خرج و برج بیشتر و استفاده بیشتر از منابع بلاخره راه کارهایی برای حل معضلاتش به دست بیاره اما اون وقتی احساس شعف در طراحی رخ می ده که ببینی با راه حلی ساده  و بدون هزینه یا تمتعی خاص به راه حل رسیدی...