فکر میکنین با چنین نوعآوری هایی احتمالا مصرف قاشق چنگال های یکبار مصرف کم می شه؟ یا نه یه جورایی کار آرتیستیک تفننی هستند این ها!؟
- ۲ نظر
- ۱۸ دی ۹۰ ، ۱۲:۰۰
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
فکر میکنین با چنین نوعآوری هایی احتمالا مصرف قاشق چنگال های یکبار مصرف کم می شه؟ یا نه یه جورایی کار آرتیستیک تفننی هستند این ها!؟
تاب خوردن یکی از لذتهای خوب کودک درون آدمیه انگار. هرچقدر هم قدت بلندتر می شه و وزن ت زیادتر باز هم صرافت تاب خوردن و تاب خوردن از دل و ذهنت بیرون نمیره! بماند که برخی موهومات اجتماعی نظیر هنجارها و قالبهای استانده و ناجوانمردانهی اجتماعی خیلی ها رو به ترس از سبک بودن و بی کلاسی، از این صرافت می ندازه؛ اما نمیشه منکر شد که تا جوون بمونی -چه جسم و چه دلت- بدت نخواهد اومد که هرازچند گاهی تاب بخوری و پات رو از زمین سفت و سخت و سنگی برداری!
حالا که می گن وصف العیش نصف العیش! بیاین در این پست تجربههای گوناگونی از تابخوردن رو با هم ببینیم:
تجربه هایی که گاهی کودک درون آدم رو حتی ممکنه به ترس هم وابدارن!
قبلا وعده داده بودم روزی در مورد جریان معماری سبز بنویسم اما فراخور بازدیدهای روزانه مون از طراحی های دنیا، کم کم می بینم به طور قطره چکونی داریم آروم آروم سرفصلهای گوناگون معماری سبز رو با هم مرور می کنیم. مثلا این جا در مورد چیستی LEED و USGBC حرف زدیم و این جا هم به مقوله نگاه معماری پایدار در حوزه فرهنگ پرداختیم. در این پست هم موضوع آب رو به طور مصداقی با هم مرور می کنیم.
یکی از سرفصل های اصلی معماری سبز LEED موضوع آب و مصرف درست و بهینهی آبه. به طوری که بخش زیادی از راهکارهای تعریف شده در این وادی به این مقوله میپردازه. استفاده از آبهای جاری و جمع آوری آب باران، بازاستفاده آب های مصرفی برای شستشو و ... (آب خاکستری)، تصفیه آب بدون صرف انرژی، کنترل تراوایی بستر، آبیاری گیاهان و بستر سبز بدون صرف انرژی و تنها با استفاده از آبهای غیرقابل شرب، و ... از جمله راهبردهای مورد توجه در معماری سبز هستند.
در این پست بیش از همه اتودهایی در موضوع جمعآوری آب باران داریم که با هم می بینیم.
از این پست می خواستم روش ساختش رو با هم ببینیم. بندگان خدا خیلی زحمت کشیدند تنها به خاطر این که این چند انحنا و راستا رو در طول این پروفیلهای چوبی ایجاد کنند.
می دونین فقط لوکس بودن این چای ساز نیست که آدم احساس می کنه ازش خوشش میاد. یک جورایی این احجام خالص مثلا کره ، احجام دوستانه ای هستند و شیشه بلور هم وقتی همنشین آب لرزان بشه یه حس خاص تو آدم ایجاد می کنه! در هر صورت این چای ساز ، قهوه ساز رو دوست داشتم!!!
قبلا هم در یانوندیزاین گونههای مختلفی از بازیافت کاغذهای باطله رو با هم دیدیم؛ حتی شاید نمونه هایی نزدیک به این پست رو دیده باشیم
در این طرح بازیافت، کاغذهای روزنامه ای باطله به متریالی نو ، مقاوم و انعطافپذیر با الگو و زیبایی شناسی بافت چوب تبدیل می شن. متریالهای مقاومی که دقیقا مشابه لایهلایههای پوست درختان که روی هم می نشینند و چوب درخت رو تشکیل می دن، روی هم قرار می گیرند و با پرس و فشار بالا به این چنین واحدهای شکلپذیر و مقاوم بازیافتی تبدیل می شن.
ساخت بی نقصی دارند این چراغهای محیطی اسفنجی سفالی.
فکر کنم اگه کسی همین الان در کشور خودمون به ساخت خوب یه چنین المانها و مبلمانهای شهری روی بیاره خیلی خیلی می تونه به وضعیت اسفباره این روزهای مبلمان شهری در شهرهای بزرگ ایران، خدمت کنه. ساخت خوب و ایده پردازی های نو و کاربردی و متناسب نیاز داریم!!!