سری عکس‌های زیبا "مارتین کلیماس" عکاس آلمانی، نقاشی‌های "جکسون پولاک" رو به خاطر میاره، منتهی این‌بار به صورت سه بعدی. آخرین آثار این هنرمند، عکاسی از رنگ‌های مایعی هستند که روی پارچه‌ی کشیده شده‌ای قرار گرفتند. با پخش کردن موسیقی‌هایی نظیر" باخ " و " بتهون " پرده‌ی کشیده شده به ارتعاش در میاد و رنگ‌ها رو به اطراف پراکنده می‌کنه. حاصل ثبت این منظره عکس‌هایی زیبا و غیرقابل تصوره که می‌تونید نمونه‌هایی از اون‌ها رو توی این پست ببنید.

عکاسی از ذرات رنگی پاشیده شده.

سودای به دست آوردن فرم‌های بدیع‌ و یکتا، عکاس‌ها رو به تجربه‌هایی این چنین وا می داره که البته در اون‌ها انتخاب رنگ و نحوه‌ی نورپردازی و آنی که تصویر برداشته می‌شه دست‌رنج خود جناب عکاسه و ما بقی اتفاق !

عکاسی نزدیک از کش و قوس‌های بدن ماهی قرمز در آب، انگار جهانی دیگر رو جلوی چشم ما میاره. به جز انتخاب سوژه، نورپردازی خوب، انتخاب پس‌زمینه تیره که در کنتراست با سفیدی و سرخی بد ماهی به جلوه‌ کردن بیشتر طرح کمک کرده و البته تمرکز عکاس بر یک موضوع تا رسیدن به نتیجه مورد نظر همه مواردی هستند که منجر به خلق چنین لحظه‌های شگفتی شده.

شاید بشه این طور عکاسی رو گونه ای از عکاسی فیگور دونست که به کشف زیبایی‌های تصویر فیگورهای انسانی و انحناهای فیگور انسان می‌پردازه. و البته ناگفته امکان نشر اون ها در یانون‌دیزاین کم‌تر پیش میاد؛ چرا که چه اعتقادی و چه ذوقی ناپسند می‌دونه این گونه از آثار هنری رو :)

این خانم عکاس به گرفتن تصاویر رمزآمیز و خیالی از گیاهان و گل‌ها مشهوره و حتی جایزه‌ای هم در عکاسی از گیاهان و باغ‌ها گرفته.

در چند قطعه‌ عکسی که براتون انتخاب کردم، بازی با نور و سایه و رنگ در کنار جلو‌ه‌های عجیبی که حرکت گل‌ها ایجاد کرده، به رمزآمیزی عکس‌ها خیلی کمک کرده.

تجربه‌ی سحرانگیز عبور نور از میان ذرات غبار و مه تجربه‌ای تکراریه برای اکثر ما. اما غالب‌ ما تجربه‌ی گزین‌شده این عکاس رو در یافتن و گزین کردن چنین شات‌هایی رو نداشتیم.

سحر انگیزه و انگار که عالمی غیر از عالم ماده ست که همه چیز رو به سوی منبع نوری در بی‌نهایت دارند..... خیلی چیزها در این عالم هست که می‌تونه "آیه" تلقی بشه. حتی همه این عالم.

اگر از نمایی نزدیک‌تر برخی از چیزهایی که روزمره می‌خوریم رو نگاه کنیم، آیا باز هم مثل قبل بی‌توجه می‌مونیم و موقع خوردن غذا فقط به فکر سیر شدن شکم‌مون هستیم!؟

شاید بعد از دیدن این تصاویر بود که سخت به فکر این جمله قرآن افتادم که می‌فرماید : "فلینظر الانسان الی طعامه" پس باید که آدمی در غذایی که می خورد دقت کند و نگاه کند و بیاندیشد....

ذره ذره این عالم آینه‌هایی برای ذات ذوالجلاله. کافیه "نظر" کنیم.

نظر کنید به غذاهایی که روزمره می خورید:

(برای این که متوجه بشین هر کدوم چی هستن کافیه با موس روشون نگه دارین) 

دقت و تمرکز و جست‌جوی اوزوکین در ساختار و عجایب دنیای دانه های برف، ما رو به درکی ناب و جدید از واقعیت این دانه‌های کوچیک اما پر رمز و راز دعوت می‌کنه. این مسئولیت هنره؛ که ما رو به درکی ناب از واقعیت ها و حقیقت‌ها نزدیک کنه. 

شاید خیلی ها در کتاب‌های علمی به ساختار بلوری دانه های برف پی ببرن اما هیچ کتاب علمی مثل یک مجموعه عکس به مثابه یک اثر هنری نمی‌تونه این قدر از نزدیک ما رو به کشف و گونه‌ای از شهود از واقعیت زیبایی نهفته در این ساختارهای شگفت ببره.

مجسمه‌وارهایی که به دست توانای خالق هستی، شکل گرفتند... 

کمی که از روی زمین دورتر میشیم و همه چیز کوچکتر به نظر میاد.

هر بار که کارهای این چنین می بینم نمی‌تونم به اشتراک نگذارم. با اون که تا به حال از آسمان و کیهان و حرکت فلک دوار در این پنجره‌ی یانون‌دیزاینی کم ندیدیم با هم اما به نظرم یادآوری خلقت عظیم هستی و یاد خالق بی انتهاش چیزی نیست که برای من و شما تکراری باشه؛ من و شمایی که که از پس دیدن به اندیشیدن نائل می شیم.