قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
مجموعه تصویرسازی‌های "دیوید ریویز" ترکیبی از پیکره‌های بریده شده از کاغذ هست که توی فاصله‌هایی از هم قرار‌گرفته و و با عمق میدان کم عکاسی شده.
ترکیب مناسب کلاژ و عکاسی برای ایجاد تصویرسازی‌هایی قابل باور و تاثیرگذار فضایی معماگونه همراه با ترس و اضطراب رو ایجاد می‌کنه.
رحلت پیامبر اعظم (ص)، شهادت فرزند بزرگ‌وارش امام حسن مجتبی (ع) و شهادت سلاله پاکش حضرت علی بن موسی الرضا (ع) رو بهتون تسلیت می گم... در این روزهای پایانی ماه صفر در عبادت‌ها و عزاداری‌هاتون ما رو هم فراموش نکنین و از دعا دریغ نکنین
-----------
با ورود دوربین عکاسی به ایران در اواسط دوران قاجاریه، بالطبع موضوعات مهم‌تر از نظر دستگاه حاکمه‌ی اون زمان اولین موضوعات عکاسی در ایران شدند. تصاویر زیادی از شخص پادشاه و اهل و دربارش و یا کاخ‌ها و بناهای مطرح و یا حتی آیین‌هایی که مورد توجه حاکمیت قرار داشته، از اون دوران دست ما رسیده.
خوش‌بختانه تصاویری هم محدود اما بسیار گویا از حرم مطهر امام رضا (ع) از اون سال‌ها هست که در این پست با هم مشاهده می‌کنیم. حرمی که صفا و حرمت‌ش ورای اعصار و زمان‌ها و حکومت‌ها و حتی ملت‌هاست... حرمی که حرمت از عالم باقی گرفته.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا....
البته در مورد تاریخ دقیق تصاویر بی‌اطلاعم و حتی تخریب‌های موجود در برخی از تصاویر این ابهام رو ایجاد می‌کنه که برخی از اون‌ها ممکنه مربوط به دوران نزدیک‌تری هم باشه. از منبع اصلی این تصاویر هم بی اطلاعم که بخوام رفرنس بدم. و البته چون منبع خودم نیستم بی دلیل لوگوی یانون‌دیزاین رو هم پای تصاویر نگذاشتم. اگر کسی از منبع اصلی انتشار این تصاویر مطلع بود به من هم بگه تا رفرنس بدم.
با کمی تلاش و انتخاب نگاهی خاص و البته تجهیزات و لنزهای مخصوص، با عکاسی از همین زمین خودمون هم می شه مکان‌هایی جادویی خلق کرد. مکان‌هایی که آدم رو یاد کارتون‌ها و سیارات کوچک و تخیلی در اون‌ها می‌ندازه. کاری که کاترین نلسون در مجموعه عکس‌های زیر با دقت و تلاش فراوون انجام داده
سال 2012 میلادی از دریچه دوربین‌های عکاسان خبری سالی شلوغ و پرفراز و نشیب به حساب میاد. گرچه الان چند سالیه دیگه به شلوغی عالم عادت کردیم و کم‌تر از آمار کشته ها و تلفات هر روز در نقاط مختلف عالم حیرت زده یا متعجب می شیم و گرچه برخی‌ها به دلیل تدریجی بودن تغییرات عالم هنوز حواس‌شون نیست که جهان تغییر کرده و دوران حکومت و اقتدار تفکرهای مادی گرایانه از میان رفته ... اما کسی نمی‌تونه انکار کنه سال اخیر سالی ناآرام بود.
این ناآرامی و تنش رو در مجموعه عکس برتر خبری AFP و حتی اون جایی که به ظاهر عکس مربوط به تنش یا جنگی نیست به خوبی می‌تونین ببینین.
لحظه وصل دوگانه‌هایی در هستی هست که به واقع دیدنیه.
مثلا آنی که آتش‌فشان خروشان و سوزان با دریای مواج دیدار می کنه؛ لهیب آتش مذابی که با خروش موج اقیانوس برهم می‌خوره. هستی آیه‌آیه خواندنیه. آیاتی که برای تدبر و اندیشه ما، برای عبرت ما، عبور ما از ظاهر و رسیدن به معنای حقیقی که در پس‌شون دارند در جای جای هستی در کالبد ماده نازل شدند....
ورق بزنیم کتاب خدا رو؛ هستی رو...
هرساله -بعد از نابودی صدام و حکومت بعثی- در این چنین روزی شیعیان سراسر عراق و بسیاری از شیعیان منطقه و جهان به ندای امام حسین لبیک می گن و به زیارت اربعین امام حسین در کربلای معلی می شتابن.
امسال ما هم به توفیق خدا کربلا هستیم و نایب‌الزیاره همه دوستان یانون‌دیزاینی ....
غوغای اربعین چیزی نیست که به قاب تصاویر و قالب کلمات بیاد. عظمت به حدیه که اصلا شمار کمیت و کیفیت اون از دست رسانه‌ها و ابزارهای هنر و رسانه به کل خارجه و تا نچشین چی می گم قاعدتا ناکام از دنیا خواهید رفت! دعا می‌کنم هیچ کدوم‌مون ناکام از دنیا نریم.
در این پست چند تصویر و یک کلیپ معروف از یکی از مداحان معروف کربلا به نام باسم کربلایی براتون انتخاب کردم که به لحاظ محتوا و آهنگ شور و حال عجیبی داره و به زبانی حال از زبان امام حسین (ع) زوار خودش رو نوازش می‌کنه.کلیپ مورد نظر توسط بروبچه‌های هیئت محبین اهل بیت هنر بازطراحی شده و متن ترجمه شعر معروف کلیپ هم در اون گنجونده شده. دوستان بعد از دیدن کلیپ برای جمیع بچه‌های هیئت هنر دعا کنن و البته تذکر این نکته هم بد نیست که انتشار کلیپ در جاهای دیگه لطفا با آدرس‌دهی به سایت هیئت هنر باشه و احیانا برای پخش‌های تلویزیونی یا رسمی هم بدون اجازه از هیئت هنر منتشر نکنین.....ممنون
این مجموعه عکاسی، تحت عنوان "1906 + 2010: ترکیب زلزله" توسط "شون کلوور" گرفته شده . ترکیب عکس‌های گرفته شده در زمان زلزله‌ی سان فرانسیسکو و عکس‌های همان مکان‌ها در زمان حال بیننده رو به سفر در زمان وادار می‌کنه.
در این پست در نقطه مقابل این پست، با تصاویری از فضاهای داخلی کلیساهایی مدرن مربوط به سده اخیر از عکاس فابریس فویلت روبه‌رو هستیم. کلیساهایی که پا چای پای سنت‌های معماری و هنر تاریخ اروپا نگذاشتند و به نوعی با ابداعات و نوآوری‌های هنرمندان آوانگارد عصر مدرن، به کالبد‌هایی -گاهی- خیلی متفاوت از سنت مالوف بنا شدند.
در ایران خود ما یکی از انگاره‌ها و سوال‌های جدی اینه که آیا می‌شه با سبک و سیاقی امروزی به خلق مساجدی دست زد که حال و هوای معنوی مانند کالبد مساجد سنتی داشته باشند؟ (در این پرسش به نقد این موضوع که اصلا آیا این حال و هوای ادعایی بسیاری از مذهبی‌ها معلول کالبد یا در ارتباط با اون هست یا نه؟ نمی‌پردازم) پرسش خیلی زیاد بر تحلیل فرم استواره. آیا روش‌های نوین معماری می‌تونه به ملاحت و زیبایی معماری های سنتی برسه؟ آیا این روش‌های معماری مناسب فضاهای مذهبی هست؟
این سوال رو از اون‌جا مطرح می‌کنم که میون کلیساهای سنتی و مدرن و مساجد سنتی و مدرن شاید بشه ارتباطاتی پیدا کرد. یا اصلا ارتباطی هست؟ :)
بگذارین امروز که هنوز چیزی از تولد عیسی مسیح (ع) نگذشته، دو پست مسیحی مرتبط با پرسشی مهم با هم ببینیم:
مسیحیت و دین مسیحی بعد از انتشار اولیه‌ش در شرق اروپا، سه چهار قرنی رو در مظلومیت توسعه پیدا کرد و بعد کم کم با رسمی شدن در بخشی از قاره اروپا به صورت رکنی از ارکان جامعه اروپایی دراومد که با انحراف آرام آرام‌ش در اواخر قرون میانه به جایی رسید که نقطه اصلی انتقاد و انقلاب رنسانی شد و در عصر روشن‌گری با صراحت تمام از همه‌ی مزایا و حقوق و جای‌گاه‌ش در تمدن غرب خلع شد. در این سده ها، سنت‌های گوناگون هنری و معماری به خدمت بیان معارف مسیحی آمدند و سبک‌های گوناگون هنر و معماری در تاریخ اروپا هر کدوم نقطه کمال بروز و ظهور خودشون رو در کالبد کلیساهایی مربوط به دوران خودشون تجربه کردند.
با انتقال بخشی از میراث و تمدن اروپایی به امریکا، با وجود حضور قدرت‌مند انتقادات و اندیشه‌های عصر مدرن در امریکا و اروپا، انگیزه‌هایی هنوز برای احیای سبک‌ها و سنت‌های معماری و هنر قرون میانه و دوران سنت غربی در قاره جدید وجود داشت و اتفاقا اون چنان این انگیزه ها قدرت‌مند بود که امروزه هنوز بیش‌ترین بناهای موجود از یکی دو قرن اخیر در امریکا به سیاق سبک‌های تاریخی غربی و اصطلاحا به سبک‌های نیورومانسک، نیوگوتیک، نیوباروک، نیو .... هستند.
ریچارد سیلور در عکاسی‌های پانوراماش از کلیساهای نیویورک ضمن اثبات این حرف ما رو با نمودی کامل از معماری سنتی کلیساها در سیر تاریخی مغرب زمین روبه‌رو می کنه. این تصاویر رو ببینین تا در پست بعد یک پرسش مهم رو مطرح کنیم.
یک کار گرافیکی حرفه ای که با عکاسی‌های مکرر و حساب شده و تلاش زیاد ایجاد شده. تبدیل یک فرد عادی به یک ورزش‌کار حرفه‌ای در سیر یک حرکت حرفه‌ای ورزشی.
حال و هوای کارها شاید امیدبخش هم باشه. ورزش‌کار حرفه‌ای همون انسان عادیه که فقط "حرکت کرده" و راه افتاده و ساکن نمونده
