حتما شنیده‌اید گاهی، برخی آدم‌های بی‌احساس یا بدون جنب‌وجوش و بی‌تفاوت را سیب‌زمینی بی‌رگ می‌خوانند؟ سیب‌زمینی در افواه مردم نمادی برای بی‌مسئولیتی و بی‌تفاوتی‌ است. به نظرم بیش از هر چیز هندسه‌ی ناموزون و اتفاقی سیب‌زمینی‌ها موجب چنین قضاوت روانی می‌شود. اگرچه لاجرم نمی‌توان گفت این چنین قضاوتی عینا در فرهنگ مغرب زمین نیز وجود دارد، اما وجود شخصیت‌های طنر و غالبا کمی احمق در طنزپردازی‌های غربی نشان از این واقعیت دارد که کمابیش قضاوتی نزدیک نیز در فرهنگ غربی در مورد معنای نمادین سیب‌زمینی وجود دارد.

هنرمند آلمانی پیتر پینک با ارائه چیدمان‌هایی از سیب‌زمینی‌ها و خیارهای برش‌خورده در سطح شهر به طعنه‌ای سیاسی بازنمودی متفاوت و مهم از وضعیت اجتماعات امروز غربی را ارائه می‌دهد. او با نمایش توده‌های انسانی به صورت سیب‌زمینی‌های بی‌خیالی و کم‌خیال و حتی در صحنه‌هایی -نظیر آفتاب‌گرفتن این سیب‌زمینی‌ها- یادآور صحنه‌های بی‌خیالی آیکونیکی که در فرهنگ غربی وجود دارد، و در مقابل با نمایش خیارهای سبز بریده شده به جای نیروهای ارتشی و نظامی -به دلیل شباهت فرمی و تضاد آن‌ها- که در صفوف منظم در مقابل این توده‌های جمعیتی که حالا اندک اندک دارند به سمت انقلابات و شورش‌ها و نارضایتی‌ها می‌روند، ایستاده‌اند، به نوعی طنز و طعنه‌ی سیاسی جذاب در این روزهای ملتهب اروپا-امریکایی دست زده است. 

نکته‌ی مهم دیگری که در برخورد با این اثر می‌تواند به یاری مخاطب بیاید توجه به ماهیت موقتی این میوه‌ها و تغییرات طبیعی آن‌ها در طول برپایی چیدمان است.

اگر اهل کوهستان و مسافرت‌های پیاده بلند مدت باشید حتما گاهی به ذهن‌تان خطور کرده که چگونه می‌شود در فضای وحشی کوهستان تابلوهای راه‌نمایی نصب کرد تا راه‌نابلدها و مبتدی‌ها هم بتوانند راه خود را پیدا کنند. معمولا هرازچندگاهی در کوهستان‌های پرتردد هم با سنگ‌هایی رنگ شده یا نوشته‌هایی اسپری شده بر سطوح صخره‌ها مواجه می‌شویم که ثمره اصلاحات فعالان حقوق بشری ! و اهالی دل هستند.

فلش‌های بتنی ۲۰ متری طرح زیر باقی‌مانده‌های سال‌های نخستین پرواز بشر هستند. آن‌ سال‌ها راه‌نمایی خلبان‌های نخستین در میانه‌ی آسمان بدون سیستم‌های مخابراتی پیچیده امروزی به هیچ نحو ممکن نبود. امکان این هم نبود که خلبان مدام هواپیما را بنشاند و از زارع و عابر و مسافر راه بپرسد. لاجرم ایستگاه‌هایی این چنین در فواصل معینی در خاک سرزمینی امریکا ایجاد شد که علاوه بر ارائه خدماتی برای پرواز با بستر فلش مانند خود راه‌نمای خلبان‌ها بودند.

طرح این فلش‌ها را برای آدرس دهی در دل دشت‌ها و کوهستان‌ها مناسب دیدم. طرحی که با گذر زمان و گردش ایام هم تخریب نشود و ماندگاری داشته باشد.

یکی از عجایب طبیعی کره زمین دره‌های عظیم گراند کانیون در آریزونای امریکاست که به دلیل عمق زیاد و خوف‌انگیزش مشهور است. در مارس ۲۰۰۷ میلادی بنایی نعل اسبی شکل بر روی این دره نصب شد که به طور کامل با بهره‌گیری از تیری قدرت مند و نامتعارف به صورت طره بر فضای معلق روی دره واقع شده بود.

طراحان برای استفاده حداکثری از خوف‌انگیزی این دره، سطح کف این پیاده‌رو را از شیشه ساخته‌اند! 

مجسمه‌های بادی، مجموعه‌ای از ساخته‌های آنتونی هاو با استفاده از ورقه‌های فلزی هستند که در معرض جریان هوا و باد تغییراتی مختصر در آن‌ها ایجاد می‌شود و صداهایی می‌سازند. تلالو نور در انعکاس‌های متعدد سطوح براق فلزات از پیکره‌هایی ناجور، جواهرگونه‌هایی در مقیاس بزرگ ساخته است.

در انتهای پست حرکت هر مجسمه را نیز ببینید.

چند روز پیش کودی ویلسون و همکاران‌ش بلاخر فیلمی را منتشر کردند که در آن به معرفی اولین تفنگ دست‌ساز ساخته شده با فن‌آوری پرینت سه بعدی پرداختند. این تفنگ که از پلاستیک ABS به جای فلز ساخته شده است و تنها قطعاتی محدود از آن فلزی‌ست با موفقیت تمام توانست گلوله‌هایی واقعی را شلیک کند. بعد از آن تیم کودی اعلام کردند که اولا این پروژه را تا ساخت کامل یک اسلحه‌ی تمام با فن‌آوری سه‌بعدی پیش خواهند برد و توسعه می‌دهند. در ثانی آن را به عنوان یک پروژه متن باز در فضای اینترنت منتشر می‌کنند تا هر کس به راحتی خودش بتواند تفنگ خودش را داشته باشد. تفنگ‌هایی که این‌بار نه شماره سریال و نه هیچ کد ره‌گیری امنیتی دیگری ندارند! 

تیم کودی به وعده خود عمل کرد و چند روز بعد این پروژه در قالب سایتی کامل بر روی فضای اینترنت منتشر شد. دولت امریکا در کمال ناباوری این سایت را در امریکا بست. و هم‌اکنون بخش دانلود مورد نظر در سایر کشورها نیز به کلی از دسترس خارج شده است

تطبیق عکس‌های گذشته و حال یک شهر مخصوصا وقتی که خیلی از اون جاها که در زمانی نزدیک فعال بودند امروز از کار افتادند یا تغییر کاربری ها موجب بیگانه شدن گذشته و حال اون‌ها شده، می تونه خیلی درس آموز باشه!

در این مجموعه دیروز و امروز شهر دیترویت با هم تطبیق داده شده اند؛ دیروز و امروزی نه چندان دور.

خواهیم رفت و خواهیم گذشت...

گرچه کانیون در ایالت آریزونای امریکا‌ بسیار معروفه و غالب ما با اون آشنایی داریم، اما شک دارم تعداد زیادی از شما با چنین جلوه‌های عجیب و سحرآمیزی از این طبیعت بی‌نظیر آشنا بوده باشین

کشف و ارائه چنین جلوه‌هایی تنها و تنها با تمرکز ممارست آمیز بر عکاسی از این سایت‌ها امکان پذیره و تمرکز این چنین هم محتاج علاقه زیاد و روحیه جستجوگری.... چیزهایی که در گریگوری بوراتین عکاس این مجموعه سحرآمیز جمع بوده.

موتورویلا روایت زیاده خواهی و بی‌عدالتی و البته مکافات عمل بشر دوران ماست. روایتی که در عین حکمی‌بودن و تمثیلی بودن عین واقعیت هم به حساب میاد. و مهم اون که طراح با نماد‌پردازی معاصر و استفاده از نشانه‌هایی زیاد امروزی تونسته به این روایت مهم دست پیدا کنه. استفاده از نقشه گوگل به عنوان یکی از امروزی ترین نشانه‌های جهان به واقع انتخاب هوش‌مندانه ای بوده.

کارهایی نظیر موتورویلا برای همیشه این نکته رو اثبات می‌کنن که انجام کار خوب هیچ متوقف ابزار و امکانات نیست و تنها ایده و ذهن خلاق و پشتکاره که ضامن ارایه یک اثر شایسته ست..... توصیه می کنم -به خصوص اگر از اهالی رسانه و یا دوست‌داران انیمیشن‌های ساده هستید- حتما ویدیوی موتورویلا رو از دست ندین

پاول روسوی امریکایی در مجموعه «ارزش پول آمریکایی» با ارائه بازنمودهایی بزرگ از دلارهای امریکا و تغییر فرم اون‌ها به طوری که مچاله شدن خفت باری رو تداعی کنه، سعی کرده تا بحران اخیر مالی و وضیعت دلار رو در جهان معاصر که نتیجه سیاست‌های غلط اقتصادی جهان غربه به نمایش بگذاره...

حالا در چنین وضعیتی مقایسه کنین وضعیت سرسام آور دلار در داخل ایران رو و نتیجه بگیرین چه دست‌های پشت پرده ای در این زمین‌گیری دلار وارد شده که وضع داخلی ما رو به چنین روزی انداخته؟