حتما نام سیلیکون ولی رو شنیدین. منطقه‌ای در ایالت کالیفرنیا که امروز می‌شه اون رو محله‌ی اکثر غول‌های دنیای ارتباطات و رایانه و به خصوص اینترنت دونست. شرکت‌هایی نظیر گوگل، اپل، سامسونگ، انویدیا و حتی فیس بوک! تمام این شرکت‌های بزرگ در این جا جمع شدند تا شاید پایتخت دنیای عصر ارتباطات رو با مختصاتی جدید شکل بدن

به تازگی و بعد از معرفی پروژه دفتر رسمی مرکزی اپل در سیلیکون ولی که توسط معمار انگلیسی تبار نورمن فوستر و تیم‌ش طراحی شده یکی یکی شرکت‌های بزرگ دیگه هم شروع به معرفی پروژه های دفاتر شون کردن. ابتدا فیس بوک. بعد گوگل و حالا انویدیا و سامسونگ.....

این مساله حتی منجر به تغییر شکلی اساسی در لنداسکیپ یا همون منظر سیلیکون ولی می‌شه چرا که ابعاد هر کدوم از این پروژه ها ابعادی شهری خواهد بود.

در این پست می تونین این تغییرشکل ناگهان رو در چند شات مختص به هر شرکت مشاهده کنین.

هر ساله در ماه دسامبر جشنواره ی «طراحی میامی» در کنار نمایشگاه «هنر بازل» در میامی برگزار می شود. امسال استودیوی Snarkitecture طرح پیش ورودی سالن نمایش این جشنواره را به عنوان یک فضایی جمعی جهت حضور و گفت و گوی اهالی هنر ، طراحی کرده است. این طرح متشکل از تعداد زیادی لوله های پلیمری پرشده از هوا که به صورت نامنظم در ارتفاع های متفاوت از یکدیگر قرار گرفته اند و مجموع این ها سقفی را بر فراز ورودی نمایشگاه می سازد.

این مجموعه با عنوان "Oritsunagumono" اثر " Takayuki Hori"  ترکیبی خلاق و تاثیر گذار از تصاویر گرفته شده توسط اشعه ایکسه که  با استفاده از هنر اوریگامی حجم و بعد پیدا کردن. هنگامی که ورق تا خورده، اجزای چاپی بدن حیوان را به عنوان یک کل متحد نمایش میده ، تبدیل به داستان تصویری از تقلای حیوون برای زنده ماندن در یک اکوسیستم  آلوده و خطرناک میشه. برجسته کردن تهدید های  آلودگی زیست محیطی به تعدادی از گونه های بومی در آب‌راه ساحلی ژاپن، هدف اصلی این مجموعه است و مخاطب رو وادار می‌کنه تا با دیدن هر ورق شفاف نگاهی به درون بدن موجودات ساخته شده بندازه و نگرانی هنرمند رو از درد و رنجی که این موجودات در مناطق آلوده می‌کشند القاء کنه. 

در میان تصاویر عکاسی‌های پرشور Zach Gold به چند قطعه عکس برخوردم که به شدت تحت تاثیر قرارم داد. تصاویری -حتی شاید ساختگی- از اعتراضات اخیر جوان‌های اروپایی به سیاست‌های دولت‌هاشون که به شکل بی‌نظیری حماسی بودن.

یک آن به خاطرم گذشت واقعا این جوون ها اگه یک کم مبارزه‌شون رو جدی می‌گرفتن، اگه فقط یک کم تاریخ خونده بودن، اگه با اسم امام خمینی آشنا بودن، اگه می‌دونستن چه آینده‌ی بزرگی در پیشه و چه نقش مهمی می‌تونن ایفا کنن در این آینده، 

واقعا می‌تونستن و هنوز هم می‌تونن صحنه‌پردازان حماسه‌ای بزرگ در تاریخ بشری باشن.....

روی تصاویر نوشتم :

Your Battle ; It could be turned into an Epic . Trust in God

و اون رو در شبکه اجتماعی به اشتراک گذاشتم. این‌جا(+ و + و +)

چه می‌دونیم گاهی واقعا شاید به حرکت‌هایی ساده و کوچیک -که چون ساده می‌پنداریم‌شون از کنارشون می‌گذریم و انجام نمی‌دیم- رخ‌دادهای بزرگی متصل باشه....

ما نسبت به این حماسه جوان مستعد برای خفه‌شدن در نطفه واقعا مسئولیت داریم؛ ما جوون‌های عصر خمینی و سربازان انقلاب اسلامی.......

موزه طبیعی پاناما ، آخرین اثر معمار آوانگارد چند دهه قبل فرانک گهری در آستانه تکمیل و افتتاحه. معماری که هوش‌مندها یقینا از آغازین آثار متفاوت‌ش باید این روز رو پیش‌بینی می‌کردند.

گهری در بنای موزه‌ی پاناماش نشون داد انتهای تخیل و نوآوری‌هاش هرزه‌ساخت‌هایی نظیر اینه.... پیچیده ای از ناهنجاری‌های بصری و فرمی و فضایی که به هیچ‌وجه -الا به مدد رسانه - نمی‌شه اون رو معماری درخوری تصور کرد. بنای موزه‌ی پانامای گهری بیشتر شبیه خراب‌کاری مقوایی کودکانه‌ایه که به طور ناخواسته در مقیاس یک ساختمان بزرگ‌نمایی شده.

به جز رنگ‌بندی کار که به نظر شاید با فرهنگ رنگ‌پردازانه آمریکای جنوبی اندک تطبیقی پیدا کرده شما با بالاآوردن فرم‌هایی نابه‌هنجار از ذهن مریض یک معمار مریض روبه‌رو هستید.... معماری که اگرچه برخی نمی‌خوان بپذیرن اما شواهد مرض واگیردارش در همون مجسمه‌ی بیلبائوی خلسه‌آورش به خوبی دیده می‌شد.

حالا که از این حرف‌ها زدم یک کوچولو هم در مورد فضای داخلی‌ش به تحسین بگم که در مقایسه با افتضاح حجم کلی و کلیت بنا، برخی از شات‌های داخلی کار قابل تحمله و البته دوستان معمار من خوب مستحضر هستند که در این مقیاس طراحی برخی گوشه‌های خوب داخلی اصلا هنر چندانی نیست.....

چند دهه آغازین قرن بیستم مصادفه با جنبش مدرن در معماری؛ جریانی که ناگهان در پی نیازی محسوس و به پشتوانه ی یک قرن تلاش‌های فنی و ایدئولوژیکی، ناگهان با خلق آثار معماری متفاوت و بزرگ نام خودش رو در جریان‌ها و مکاتب هنری معماری تاریخ ثبت کرد.

از خیلی اخبار و اطلاعات و اسناد می شه متوجه شد که بشر در این سال‌ها به شدت جوزده و تحت تاثیر دست‌یافته‌های خودش بوده به طوری که فکر می‌کرده دیگه کلید تصرف در طبیعت و خدایی بر زمین رو به دست آورده؛ و چه زود این وهم و خیال پایان پذیرفت؛ جنگ های جهانی، بحران نفت نیمه دوم قرن، انقلاب اسلامی ایران، فروپاشی شوروی و بن بست امپریالیسم جهانی.....

این چند قطعه عکس رو از یکی از سایت‌های خاطرات تصویری اون‌ سال‌ها براتون انتخاب کردم. 

معماران بزرگی که در جشنی تفریحی، از سر ذوق‌زدگی، لباس‌هایی به شکل بناهای بزرگی که ساختند پوشیدند. امپایراستیت و سایر برج‌های بلند نیویورک. آدم در عین طنز بودن، احساس می کنه دارن یک مناسکی انجام می دن.

با استفاده از متریال‌هایی شفاف مبلمان و علائمی شهری ساخته که به واسطه‌ی تلفیق با زمینه‌شون جلوه‌های بصری جالبی خلق می‌کنن.

فکر کنم تبلیغات و هجوم رنگ و پیام زیاد در شهرهاست که امروز ما رو از چنین اثری که در "بیشتر ندیده شدن" داره دیده شدن رو جستجو می کنه راضی تریم انگار. :) 

همون طور که مطلعین منادی های آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات و اخبار، در اقدامی یک‌باره (و البته پیش‌بینی شدنی از جانب هر کس که منطق بی منطق این‌ها رو شناخته) پخش سرویس‌های خبری و تلویزیونی ایران رو از ماه‌واره هات برد قطع کردند. خیلی نمی‌خوام این‌جا به این موضوع بپردازم و شکوا کنم اما طرحی خوب در یکی از بلاگ‌های ایرانی بود که حیفم آمد این جا منتشر نکنم. البته گویا پوسترها کار یک طراح خارجیه و خوش ذوقی این دوست مون لوگوی  پرس رو جایگزین لوگوی تو پوستر کرده... به هر تقدیر انتخاب خوبی بود. متن نوشته خود اون بنده خدا رو هم این جا بازنشر می کنم:

"در راستای اقدام احمقانه اروپایی ها از جهت برداشتن کانال های ایرانی از روی ماهواره هاتبرد برای رو کم کنی سران اروپایی و آمریکا به همه آن ها نشان خبرنگار افتخاری شبکه PressTv اهدا می گردد. با آرزوی توفیق بیشتر در زمینه سانسور و نقض حقوق بشر برای همه این خونریزها."

باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در حال ارسال خبر برای PressTV از کنار کاخ سفید