برخلاف تصور برخی که ممکنه استفاده از برخی مصالح طبیعی در ساختمان سازی رو به علت مثلا ناپایداری این مصالح نامناسب تلقی کنن اما انگار معمارهای تجربه‌گرای فنی امروز جور دیگری به مساله نگاه می‌کنن.

یک بنا با هم دیدیم که نمای اون از توده های کاه پوشانده شده بود. این کافه-بار اما علاوه بر پوشش کاه به طور کلی با سازه‌هایی ساخته شده از چوب بامبو و طرحی اقتباسی از سازه‌های سنتی بومی منطقه ساخته شده. ترکیب بنا با ویژگی‌های کالبدی به‌خصوص‌ش با آب که بسیار امروزیه به نتیجه‌ای شگفت آور تبدیل شده تا اثبات کنه با نزدیک‌تر شدن به الگوهای گذشته اصلا مجبور به واگشت نیستیم و گذشته و میراث اون زایایی لازم برای تامین ایده‌ها و خلاقیت مورد نیز امروز مون رو داره

بچه‌ها تخیل می‌کنند. بچه‌ها تصویرپردازی می‌کنند. و تنها کافیه که بهشون بستر داده بشه تا اون وقت «خلق» کنن، حتی از ساده‌ترین‌ چیزها پیچیده ترین‌ها رو خلق کنن.

به بچه‌ها فرصت بدین و بر اون‌ها سخت نگیرین. تیم مکفرسون با طراحی صحنه‌هایی از بازی‌های کودکانه سعی کرده تا در مجموعه تصاویرش ظرفیت و قدرت بیان این بازی‌ها رو نشون بده

راستی یکی از بدی‌های مبلمان خونه‌های امروز همین تنگ کردن عرصه برای بروز تخیل‌های بچه‌هاست....

سفره آرایی و تزئین بشقاب غذا می‌تونه گاهی تنه به تنه نقاشی بزنه،

خلاقیت این طوریه. خیلی سخت می‌شه اون رو نادیده گرفت و بهش توجه نکرد. خلاقیت‌ حتی با وجود اون که در رشته‌های هنری و خلاق به ظهور نرسه در عرصه‌ای مثل آش‌پزی نمی تونه خودش رو مخفی کنه و دست آخر در قالب سفره‌آرایی‌هایی خلاقانه به ظهور می‌رسه..... این وجه مثبت قضیه. اما واقعا حالا این نیازه که غذاها رو تزئین کنن؟ به این عنوان که رغبت به خوردن بالا بره؟ این کدوم یک از نیازهای اساسی و غیر اساسی بشریه؟

اگرچه امثال این هنرمند ترکیه ای در حاشیه نوشت هاشون به نمایشگاه‌هاشون هدف‌شون رو از مثلا استفاده از دستمال کاغذی برای تولید چنین ترکیب‌هایی خلاقیت و یا کشف زیبایی نهفته در یه چیز دم دستی روزانه اعلام می کنن، اما به نظر من اون ها به صرف این که می بینن این پارادوکس میون مثلا دستمال کاغذی و یک کار هنری "به چشم میاد" برای جبران خلا هنرمندانه و خلاقانه کارهاشون از چنین چیزهایی استفاده می کنن.... البته روی نقدم همش به این بنده خدا برنمی گرده ها؛ این کارها بهانه بود تا چنین حرفی رو بزنم.

این که خیلی از کارهای هنری برای جبران خلا هنرمندانه شون به سراغ کمکی هایی می رن که همیشه هم این قدر محترم نیست تازه!

راستی جالب می شد اگه این کارها به نحوی اینتراکتیو نصب می شد و مخاطب با کشیدن برخی رول‌ها ضمن به حرکت درآوردن همه رول‌ها، فرم های جدیدی ایجاد می کرد.

سازنده این قطعه ویدیوی خلاق و شورانگیز و متفاوت (Susi Sie)  گفته "تمام فیلم با دوربین Canon 5D Mark II و لنز ماکرو ۶۵ میلی متری فیلم برداری شده. فیلم هیچ گونه دخل و تصرف رایانه‌ای نداره و تمام صحنه ها با “دوربین”  به صورت طبیعی فیلم برداری شده"
یعنی باورکردنی نیست....

ببینین.....

این کار رو دوست داشتم! ولی می خوام در حاشیه اش حرفی دیگه بزنم. چون به نظرم خلاقیت و ابتکارش بیشتر مورد توجه م قرارگرفت.

درسته این یک کار نمایش‌گاهیه. اما شما بیاین فرض کنین کسی امروز در خیابون‌های همین شهرهای ما چنین دکه ای بنا کنه و به مردم آب سیب و جوانه گندم بده! چه میزان فروش می‌کنه؟ به نظر حتی اگر هرچقدر هم گرون بفروشه باز هم جذابیت‌های موجود در کارش منجر می شه که مشتریش رو پیدا کنه...

سوال این‌جاست که چرا مشاغل مختلف ما به سمت ایده پردازی و نوآوری در کارهاشون نمی رن؟
من فکر‌ می کنم ما با تعریف نظام آموزشی خودمون و سوق دادن هرکس که اندک زمینه های خلاقانه‌ای داشته به سمت علوم و دانسته‌های غیرخلاقه، راه رو برای تنفس و نوبه‌نو‌ شدن جامعه مون تنگ کردیم . فکر می کنم با این روند اگرچه موشک‌های ساخته ما هر روز قوی ترو دوربردتر خواهد شد -و البته شکر خدا را برای این قدرت و صلابت- اما خلاقیت و ابتکار و هنر در این ملک هر روز بیشتر رو به افول خواهد رفت....

خانواده ها ! کاش براتون روشن بشه که برای بچه هاتون،  مهندس و دکتر شدن به همون اندازه خوب و لازمه که هنرمند و تاثیرگذاری فرهنگی در جامعه شدن...

 اتوبوس‌های شهری، در تمام طول روز در چشم مردم شهر هستند و به خاطر سطح وسیعی که در اختیار تبلیغ کننده ها قرار می دن به معنای واقعی کلمه بیلبوردهای تبلیغاتی متحرکی هستند. در همین تهران هم چند باری نمونه هایی از تبلیغات اتوبوسی دیدم که نوآورانه بوده باشند و بیش از رسوندن پیام تبلیغاتی شون، احساسی هنرمندانه و لذت بخش رو در آدم ایجاد کردند. نمونه هایی که در این پست می بینیم نمونه هایی گزیده و خلاقانه از این چنین تبلیغاتی هستند که سعی کردند از فرصت های به وجود آمده و گاهی حتی تهدیدات به نحو احسن بهره ببرن.

 دیزاین وقتی با کوتاه‌ترین راه‌حل‌ها بتونه مشکلی رو رفع کنه احتمالا خودش هم از خودش راضی می شه و عذاب وجدان نمی گیره. بلاخره بشر امروز می تونه به مدد خرج و برج بیشتر و استفاده بیشتر از منابع بلاخره راه کارهایی برای حل معضلاتش به دست بیاره اما اون وقتی احساس شعف در طراحی رخ می ده که ببینی با راه حلی ساده  و بدون هزینه یا تمتعی خاص به راه حل رسیدی...

 کیسه‌های پلاستیکی و پاکت‌های کاغذی که این روزها هم به واسطه‌ی خرید آخر سال دست مردم زیاد دیده می شه، معمولا یکی از بسترهای خوب تبلیغاتی هستند. چون یه جورایی بیلبورد محرک و بدون هزینه ای برای شرکت تبلیغ کننده به حساب میان.
اما خب کم‌تر مثل این نمونه‌های زیر، ایده های خلاقانه مشاهده می شه در این تبلیغ‌ها؛ در صورتی که خلاقیت های این چنینی گاهی یک پیام رو تا یک عمر در ذهن یک نفر تثبیت می‌کنن....

 یک سری تبلیغات هوش‌مندانه و خلاقانه  که با توجه به پست‌های مشابهی که پیش از این هم از این جنس داشتیم و استقبال خوب‌تون می دونم علاقه مندین به این طور پست ها.
واقعیت خلاقیت صرف نظر از ارزش‌گذاری ها در مورد موضوعات، به تنهایی جذابه برای آدمی. واقعا چرا؟