قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
مجموعه تصویرسازی‌های "دیوید ریویز" ترکیبی از پیکره‌های بریده شده از کاغذ هست که توی فاصله‌هایی از هم قرار‌گرفته و و با عمق میدان کم عکاسی شده.
ترکیب مناسب کلاژ و عکاسی برای ایجاد تصویرسازی‌هایی قابل باور و تاثیرگذار فضایی معماگونه همراه با ترس و اضطراب رو ایجاد می‌کنه.
خیال آدمی هر چقدر هم واضح و مشخص باشه تصویری مبهم و سایه گونه از خودش توی ذهن به جا می گذاره . اگر خوشایند باشه باعث لذت بخش تر شدن و اگر هم کابوس باشه باعث فراموشی ش می شه.
"آدام فرانک" با ایجاد یک ترکیب ساده از یک منبع نور دستکاری شده و یک دیوار ساده سایه ای از یک خیال رو به اتاق مخاطب میاره.
گرچه بیشتر سایه یه کابوس رو تدائی می کنه ...
ایده های ساده و کم‌هزینه‌ای که به طبیعت هم هزینه و یا ضرر خاصی وارد نمی‌کنن خیلی دوست‌داشتنی هستند.
می‌شد مثل خیلی وقت‌ها بگیرن و در کنار یک درخت یک پایه فلزی بزنن و سایه بونی ایجاد کنن اما وقتی می شه به کمک درختی در طبیعت و بدون ضرر به اون کار رو ساده تر انجام داد چرا که نه؟
و در عین حال شب هم در نقش چراغی محیطی روشنایی خوبی به ما می ده
از سایه بان پره پره این منزل مسکونی، از تفاوت متریال‌ش با کالبد خانه و از این که به خوبی تونسته حدفاصلی میان سبزی بستر و بی روحی کالبد ساختمون باشه و هارمونی بنا رو یه جورایی با بسترش تکمیل کرده، مجموع این‌ها رو ترکیبی دیدنی و مناسب یانون‌دیزاین دیدم.
شهر صخره‌ای نام مستعار شهری در اسپانیاست که تقریبا در زیر یک صخره بزرگ سنگی ساخته شده.
اوج هماهنگی و هم‌گونی میان طبیعت و شهر.... و فکر می کنم مردمان این شهر اگر جلوش رو نگیرن، باید مومنان خوبی برای خدای رحمان بشن، چرا که در هر لحظه ترسی ناخودآگاه و دل‌هره‌ای دوست داشتنی بر زندگی شون حاکمه :)
از این کار خیلی درس می شه آموخت. با وجود اون که هنرمند ابزار بیان رو عوض کرده و حتی به ابزاری متناقض با شیوه‌ی بیان اصلی رسیده، یعنی بر خلاف بیان لطیف آثار نقاشی چینی با میخ (!) اقدام به نقاشی کرده، اما تونسته لطافت آثار مرجع رو در کار به دست بیاره. این طوره که اصالت با خواست و نگاه هنرمنده نه
زیر آفتاب گرم تابستان امسال چی بیشتر از سایه ای خنک می چسبه؟!
اگرچه این سایه رو می شه با سازه های پوشاننده مختلفی بنا کرد اما شاید هیچ کدوم به خوبی این اینستالیشن نباشن. اینستالیشن مهیجی که با قرار دادن تعداد زیادی چتر رنگی در کنار هم این گذر پیاده رو سایه دار کرده
عکاسی از سایه‌ها؛ مجموعه ایه که Alexey Bednij در اون سعی داره تا زیبایی نهفته در ترکیب سایه‌ها رو با صاحب‌هاشون کشف و بیان کنه؛ الگوهایی که تشکیل می‌شه و طرح‌واره‌هایی که به دست میاد....
قبل از این که ادامه پست رو ببینین متوجه می شین این تصویر چیه؟
کلی که بیشتر از مجموع اجزاست و جزهایی که از صفات جزئی خودشون خارج شدن و فدای کلیت شدن.
حالا به این پست کاری ندارم اما این خالی شدن از فردیات و ذوب در چیزی کلی تر خودش چیز عجیبیه....
