دغدغه‌ی طراحی فضاهای آموزشی در ایران هر روز برام مهم‌تر می شه؛ چرا که هر روز تیپ‌سازی‌های فاقد ارزش معمارانه و خالی از ارزش‌ها و ویژگی‌های فضایی مجتمع‌های آموزشی وزارت آموزش پرورش که مثل قارچ تحت عناوین مدرسه‌سازی و خیرین مدرسه‌ساز در حال تکثیر هستند مقابل چشمم در شهرهای مختلف کشور دیده می‌شه.

ما انتظار فردایی روشن داریم و این انتظار حقه، اما این چنین فردایی تنها و تنها از دل مسیری درست محقق می‌شه. فرزندان امروز ما که آینده رو خواهند ساخت اگر امروز از دل فضاها و تربیت و آموزشی متناسب با اون آینده روشن بلند شدند اون وقت می‌شه آینده روشن رو قابل تحقق دونست..... امروز در فضاهای آموزشی‌مون هم مانند خانه‌هامون به حداقل‌های کالبدی بسنده کرده ایم و همین که یک بنا و چند اتاق قابل تصور به عنوان کلاس درس ساختیم فکر می‌کنیم رسالت خودمون رو در مورد مدرسه سازی به انجام رسوندیم....

تا زمانی که طراحی مدرسه‌ها بر اساس الگوهای تیپ اون هم به سطحی ترین وضع ممکن توسط دفاتر فنی وزارت‌ آموزش پرورش در  شهرهای مختلف انجام می شه و کار رو به مثابه کاری اداری و دفتری می‌پندارن به هیچ وجه می‌شه انتظار نوآوری‌ها و فضاهایی با ارزش‌های معمارانه مانند طرح مجموعه آموزشی زیر در چارترا داشت؟

این یک پست طراحی نیست ولی طراحی نیاز به این پست داره!

این موضوع که طراحی مناسب محیط مصنوع در ارتقای جنبه های مختلف زندگی بهره برداران از محیط تاثیر دارد برای کسانی که به امر طراحی مشغول‌ند واضحه اما شاید کمتر کسی اطلاعی از میزان دقیق این تاثیر داشته باشه. در پژوهشی مشترک دانشگاه سالفورد و انجمن معماران نایتینگال انگلستان ثابت شده که طراحی مناسب فضای آموزشی می تواند تا 25 درصد عمل‌کرد درسی دانش‌آموزان مقطع ابتدایی را ارتقا بده؛ 25 درصد!. نتایج این پژوهش بر اساس بررسی یک ساله بر روی 7 مدرسه در انگلستان به دست آمده. این تحقیق بر اساس ارزیابی معیارهایی هم‌چون نور طبیعی، دمای محیط، میزان نوفه (نویز)، کیفیت هوا و جهت کلاس‌ها انجام پذیرفته.

به نظرم دانش طراحی محیط برای کمک به طراحان، بسیار زیاد به این تحقیقات علمی نیازمنده. این نوع تحقیقات بین رشته‌ای به دلیل وابستگی بسیار زیاد به شرایط اجتماعی-فرهنگی مناطق مختلف باید به صورت بومی مورد توجه پژوهش‌گران قرار بگیره ولی خب متاسفاته جایی برای پژوهش‌های بین رشته‌ای در دانشگاه‌ها وجود نداره.

عکس های خاطراتی که آخر کلاس‌های مدرسه هر سال می‌گرفتند یادتونه؟ برخی از ما با همین عکس‌های سال به سال بزرگ شدیم انگار.

این عکس‌ها در اوج خلوص و صداقت دنیای بچگی معمولا گرفته می‌شدند و از همین حیث دربردارنده خیلی اطلاعات واقعی در مورد نسل‌ها و ملت‌ها هستند. در این پست مجموعه‌ای از این گونه عکس‌ها از ملل مختلف می بینیم که به لحاظ بصری هم از ویژگی‌های قابل قبولی برخوردارند و دربردارنده یک دنیا حرف از ملل مختلف دنیا هستند... از ایران خودمون هم هست :)

 چند شات اول از تصاویر این بنا رو که دیدم هنوز فکر می‌کردم با رندرهای سه بعدی از یک طرح معماری مواجهم نه یک بنای ساخته شده
با وجود اون‌که چندان فرم‌پردازی خاصی هم نداره این معماری اما کنتراست بالای مصالح در کنار خامی سطوح و کاشت مینیاتوری درختان در درون سایت، جلوه‌هایی غیرواقعی از بنا ایجاد کرده.

نمی‌دونم این برای معماری چیز خوبیه یا نه؟ این که روح و حال و هوایی بازنمودی داشته باشه...

ساخت سنتی معماری اکثر سرزمین‌ها (اختصاص به ایران زمین خودمون نداره ها) هنوز هم که هنوزه برای نیازهای امروز بشری حرفی برای گفتن داره؛

می دونین چیه؟ من فکر می کنم جریان مدرن در معماری و صنعتی سازی کلانی که الان همه دنیا رو دربرگرفته مسیری نادرست در سیر معماری بشریه. ما نباید به بهانه‌ی نیاز به ساخت سریع و آسان و انبوه و به بهانه رشد صنعتی و چه و چه به این سمت می رفتیم! نه که این نیازها نبوده باشه اما برخی ش اصیل نبود و برخی‌ش هم راه‌حل‌های متفاوت دیگری داشت ..... ما لاجرم روزی باید برگردیم از این بی‌راهه؛ چه خوب که اون روز چندان دیر نشده باشه

چه قدر خوب این ساخت سنتی بومی به نیازی کامل متناسب با امروز داره جواب می‌ده.

برخی اعتقاد دارن پاریس شهر سرد و بی روحیه؛ من هم در برخوردهای مجازی ای که با این شهر داشتم همیشه احساس کردم این جا انگار روح نداره؛ یا به شدت آلوده ست....

طراح این مدرسه در شهر پاریس شاید کمی هم‌فکر بوده با این نگاه و یا حسی مشترک داشته که به بهترین نحو ممکن بنایی مثل یک گلوله آتیش درست کرده. دیتیلی نوآورانه که با رنگ‌آمیزی دقیق  یک نماد و نشانه شهری قدرت‌مند درست کرده و رنگ محیط رو و دمای حسی اون رو تحت تاثیر قرار داده

 چقدر یک معماری می تونه ساده شکل بگیره....

چند روز پیش داشتم به یکی از دوستان می گفتم، این که صفت سادگی در فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی مطرح شده خیلی جالبه و مهم. ما معمولا این صفت رو بد می فهمیم. مثلا فکر می کنیم سادگی یعنی پرهیز از تزئینات. یا مثلا می خوایم جلوی حذف تزئین رو بگیریم می گیم سادگی یعنی حذف بیهودگی ها و تزئین بیهود نیست...
خلاصه در جستجوی معنای سادگی مدام به کالبد و فرم نظر داریم، در حالی که من فکر می کنم این صفت رو به هیچ وجهی از وجوه نمی شه در فرم یا کالبد جستجو کرد.

سادگی ، به زعم من، یعنی ساده دیدن مساله و ساده برخورد کردن با اون به منظور پیدا کردن ساده ترین راه حل.....
وقتی حساب کنیم که در این دنیا چه میزان پاینده هستیم و چه قدر می ارزه گیر بدیم به این دنیا،
وقتی نگاه مون رو به افق بلند آفرینش بدوزیم
ناگهان سوداهای پیچیده انگار به تمامه در ذهن‌مون فرومی‌پاشه و سادگی متولد می شه.....

چند وقت پیش از بهترین رسولان خاطره ای رو می خوندم. او در برخورد با امری که مردم سخت می گرفتند راه حل اون رو، با انتخاب ساده ترین راه‌حل فرموده بودند، "امر از این ها ساده تره..."  و این گزاره ساده، اساس تفکر سادگیه به زعم من.

امر از این ها ساده تره....