بچه‌ها دوست دارند با غذاها بازی کنند. مخصوصا وقتی یک غذای شکل‌پذیر در یک ظرف سفید باشد! اما بزرگ‌ترها هم شاید بدشان نیاید با غذا بازی کنند؛ اگر بچه‌گی فعالی داشته باشند. ویکتور نونس هنرمند خلاق، با اتشار تصاویری از بازی‌های خلاقانه‌اش با غذاهای مختلف در صفحه شخصی شبکه اجتماعی خود این حرف را اثبات کرده است. شما هم دست به‌ کار شوید!

به خصوص ابتکارات او در بازی با چوب‌شورها را هم به دلیل علاقه شخصی به چوب‌شور :) و هم به دلیل نگاه خاص معمارانه‌اش دوست داشتم.

تب اختراع و نوآوری در مشرق زمین و به خصوص در بخشی از مشرق زمین که به شدت روحیات تمدن غربی را پذیرفته است یعنی ژاپن، به نوعی بالا رفته است که گاهی حتی به مرز جنون نزدیک می‌شود. هرچند برخی از این گونه اختراعات را اختراعات سودمندی ندانیم اما باید دانست که در پس همین تلاش و نوآوری و رها کردن قوه خلاقه است که گاهی ایده‌هایی مهم و جریان‌ساز نیز ظهور می‌کنند.

در این پست ۱۴ اختراع کمی غیرعاقلانه را می‌بینید. 

قبل از این هم پلی را در یانون‌دیزاین دیده بودیم که ایجاد شکافی در میان آب رودخانه سعی کرده‌بود تا به فلسفه‌ی نام‌گذاری‌ش نزدیک باشد. نام آن پل، پل موسی بود! اما در پل موسی با یک ایده نوآورانه فن‌آورانه روبه‌رو نبودیم و تنها به مدد ساخت خوب و پیچیده یک شکاف کامل در میان یک رودخانه ایجاد شده بود. (هرچند اصلا کار راحتی نیست)

اما در یادبود واسلاو هاول با فن‌آوری روبه‌جلویی مواجه هستیم که به آب اجازه می‌دهد در عین حرکت و حفظ سیالیت و ایجاد حسی غریب برای مخاطب خیلی حساب شده طغیان بکند و در واقع آن را کنترل می‌کنند. اسلاو هاول یکی از آن غربی‌هایی‌ست که در دوران کمونیسم در مقابل جریان کمونیستی به نفع جریان لیبرالی غربی ایستادگی می‌کند و حالا برای یادبود او، طراح سنکل اقدام به ساخت مسیری ۷۵ متری (معادل عمر ۷۵ ساله هاول و به معنای ۷۵ سال مقاومت و ایستادگی !!!) با عرض ۵ متر و عمق ۲ متر، به صورت مستقل و مقاوم در برابر جریان شدید آب کرده است که در مقابل آپارتمان مسکونی هاول از اسکله جدا می‌شود و با حفظ جهت جرکت خود و ایستادگی در برابر جریان آب تعریف می‌شود. برای رسیدن به آن لازم است از قایق استفاده کنید تا از اسکله به داخل فضای یادمان دست پیدا کنید. و ....

برای قهرمان‌های خودمان، برای نکوداشت بزرگان مقاومت‌ و ایثار -که به حق مردان ایستادگی بودند نه به مدد رسانه و پول و ...- چه کرده‌ایم؟

این روزها در طراحی فضاهای داخلی معماری تب نوآوری و ارائه چیزی متفاوت تحت تاثیر جریان اصالت نوآوری در همه عرصه‌های هنر خیلی زیاد در جریان است. یکی از دست‌مایه‌های این نوآوری، طراحی قفسه‌های کتاب و ویترین‌های نوآورانه برای فضاهای مسکونی و اداری ست. در این پست ۲۰ طرح متفاوت و نوآورانه و حتی نامعقول و نامتعارف از چنین نوآوری‌هایی را می بینیم.

اگرچه برخی از طرح‌ها را می‌توان تنها نوآوری فرمی مستعملی دانست که هیچ توجیه اقتصادی یا حتی زیباشناختی جدی ندارد، اما در معدودی از طرح‌ها نگاهی متفاوت به قفسه کتاب‌خانه و استفاده‌های نوآورانه از آن موجود است که ارزش خاصی به این گونه طرح‌ها می بخشد.

این مطلب به دلیل مشکلاتی چند روزی غیرفعال شده بود و دوباره بازنشرش می‌کنم.
---------

خلاقیت در بسته‌بندی کالا برای فروش چیزیه که اخیرا در ایران هم داره بهش توجه می‌شه. به لحاظ نگاه اخلاقی از اون‌جا که بیشتر این طور طراحی‌ها رو تلاشی از سمت تولیدکننده برای بهتر جلوه‌دادن کالا و فروش بهتر می‌دونم نه احیانا احترام به مخاطب! با روی‌کرد طراحی‌ بسته‌بندی‌ها چندان موافق نیستم. به زعم من نباید مخاطب رو فریب داد و اون رو تحریک به کاری کرد. ربودن چشم‌ها و اختیارها یک ظلم خاموشه.

هرچند می‌دونم انتشار این جور پست‌ها شاید به نوعی تبلیغ امر بسته‌بندی خلاقانه هم باشه اما بخشی که توجه من رو در این انتشارها به خودش جلب کرده خلاقیت موجود در برخی از این‌ بسته‌بندی هاست که برای همه فعالان عرصه دیزاین -در هر گرایشی- آموزنده و الهام بخشه.

گاهی در فضاسازی‌های داخلی به خصوص زمانی که یک تقسیم‌بندی فضایی ساده و یا یک تعیین مسیر قراره اتفاق بیافته بی‌دلیل مصالح سنگین و پر به کار می‌گیریم و درسته که به مرادمون می رسیم اما به کل کیفیت فضایی رو از دست می‌دیم. در حالی که حتی با مصالح سنگین به راحتی می‌شه جداسازی های سبک انجام داد. در عین حال که می‌شه به کیفیت فضایی چندان خللی وارد نکرد یا حتی اون رو ارتقا بخشید، می‌شه هویت جدیدی به فضا بخشید.

طراحی داخلی استودیوهای هنری و طراحی بهترین و مناسب‌ترین جا برای چنین تجربیاتیه.

طراحی خلاصه و ساده در عین حال هوش‌مندانه این صندلی دوچرخه اون رو به برنده یکی از معتبرترین جوایز طراحی دنیا تبدیل کرده.

طراح زین دوچرخه رو به نوعی طراحی کرده که با چرخش نود درجه می‌تونه در نقش قفل چرخ عقب دوچرخه در بیاد و مجموعه رو قفل کنه. البته بماند که غالبا در همه جای دنیا دوچرخه رو کامل اصطلاحا آش رو با جاش می‌برن و چنین قفل‌کردنی چندان هم سودمند نیست ! اما بلاخره نگاه خلاقانه این طرح رو نمی شه نادیده گرفت