لوستری که با همین بطری‌های نوشابه و آب‌معدنی خانواده درست می شه. ارزان و نوآورانه و مهم‌تر از همه پاک و سبز!

چند روز پیش که زباله‌های خشک منزل رو می بردم سر کوچه بگذارم کلی متنبه شدم. تنها خانواده ما در عرض یک هفته به میزانی زباله خشک از بطری و ظرف ماست و پلاستیک و ... تولید کرده بود که اگر همه مردم این شهر قرار باشه به همین میزان زباله تولید کنن، روزانه کوهی از بطری و پلاستیک و کاغذ باید در حوالی تهران شکل بگیره!
(جالبه بدونین اتفاقا خانواده ما خیلی هم کم از این گونه زباله‌های خشک نسبت به برخی از خانواده ها تولید می کنن!)

 به جای تخم‌مرغ های شانسی مرسوم!

این رو به حساب نوآوری بگذاریم یا جنگ طلبی این طراح ایتالیایی!!!؟ :)

 سومین پستیه که در یانون‌دیزاین از کارت های ویزیت خلاقانه می گذارم. و می دونم که دوستان طراحم با دیدن این طور نمونه‌ها چیزهای خوبی به دست میارن معمولا. البته کارت‌های این پست عموما کمی پرهزینه تر از کارت های ویزیت معمولن.

همین کارت ویزیت و وسواس در طراحی اون گاهی برای برخی از آتلیه های جوون یا طراح‌ها در ابتدای کار به یه دغدغه تبدیل می شه.

 یک سری تبلیغات هوش‌مندانه و خلاقانه  که با توجه به پست‌های مشابهی که پیش از این هم از این جنس داشتیم و استقبال خوب‌تون می دونم علاقه مندین به این طور پست ها.
واقعیت خلاقیت صرف نظر از ارزش‌گذاری ها در مورد موضوعات، به تنهایی جذابه برای آدمی. واقعا چرا؟

دوچرخه به واسطه‌ی مکانیک قابل فهم‌ش مرکبیه که آدمی رو در سطح یک استفاده کننده نگه نمی داره. بارها شده خود من به خودم اجازه دادم نظر بدم که اگه این طوری بود بهتر بود و یا اگه بشه فلان چیز رو براش درست می کنم! حتی سودای طراحی یک دوچرخه کامل مختص به خودم هنوز هم در کسی مثل من وجود داره.

به نظر من این یک معیاره. هرچیز در دنیا که آدمی رو محدود کنه و ناامید کنه و راه ابداع و رشد رو ببنده چیزی ظالمانه ست و ظلم چیز خیلی بدیه!
این نگاه تا حدودی می تونه متناظرباشه با نگاه طرف‌داران جریان open-source در مورد شرکت اپل و روند ظالمانه اون :)

خیلی از این پست لذت بردم؛
نه از این که دوچرخه هایی عصیان‌گر رو می بینم.
از ابداعات شون کم‌تر لذت بردم و گاهی حس کردم اصلا هدف همین عصیان بوده انگار اما از نفس جرات هاشون بیش‌تر خوش‌م اومد.

---------------------------------------
این پست رو به افتخار رسای عزیز می گذارم که گاه گاهی این جا با کامنت‌هاش دل‌مون رو گرم می کنه، و البته :) به افتخار خودم که الان از پس پنج سال انتخاب دوچرخه به عنوان وسیله‌ی رفت ‌وآمدم در شهر تهران، هنوز راضی و شاکرم از این انتخاب :)

در حرکتی آرتیستیک، هنرمند گرفته با طراحی مجموعه قلم‌موهای متفاوت درک معمول ما رو از قلم‌مو و اثر اون بر کاغذ به چالش کشیده. یه چیزی تو مایه‌های بخش تنظیم brush فوتوشاپ! :) در جهان واقع.

از این حرکت‌های آرتیستیک که بگذریم در عالم حرفه ای نقاشی، ابداع و نوآوری در شکل و نو و اثر قلم همواره وجود داشته و اصلا خیلی از انقلاب‌ها یا لااقل نقاط عطف در سیر نقاشی، ناشی از همین ابداعات در ابزار بوده. و حتی اصالت (originality) برخی نقاشان شهیر تاریخ به همین ابزارهای دست ساز نوآورانه‌شون بوده .

تبلیغات مربوط به یک دوره‌ی آموزش تفکر خلاقه! خب نگاه خیلی خوب و جالبی داشته به کاربردهای متفاوت این جورچیزهای به ظاهر مهم! :)
اما غیر از پیام طنز مورد نظر در این تبلیغات، به واقع هم این جور جایزه‌ها و خرس و شیرهای طلایی موهوماتی بیش نیست که به ضرب و زور رسانه و لابی‌های ثروت و قدرت عموما یهودی اعتبار و اعتنا پیدا کردند.
هرچند موفقیت در یکی از این جشنواره ها نشون‌دهنده‌ی نکات مثبت تکنیکی در خیلی کارهاست اما در واقع چیزی که منجربه برنده شدن در این طور جشن‌واره‌ها می شه نه استحقاق که خوش‌رقصیه غالبا.

خیلی دل خوش نکنین به این که یکی از ایران یکی از این جوایز منحوس رو برده باشه. تنها به عدالت ش شک کنین. همین :)