مرز بین فضاهای داخلی و خارجی در زندگی ما آدمها خیلی وقتها با عناصر موجود در آنها و روابطی که با ما برقرار میکنند مشخص میشود. مثلا هیچ وقت انتظار یک صندلی راحتی با پوششی چرمی را در یک پارک عمومی دارید؟
یوست گودریان طراحی هلندی با پوشش یک صندلی بتنی پارک به وسیلهی چرم کوبیدهشده به این پارادوکس ذهنی جامعه عمل پوشانده است.

صرف نظر از نوآوری در ایجاد این پارادوکس نوعی بیان طنزآمیز و با کنایه در این کار وجود دارد که حتی ممکن است به عنوان نیش و کنایهای به نهادهای شهری نظیر خدمات شهرداریها درنظرگرفته شود. سطح معمول خدمات شهری و مبلمانهای پارکها و فضای سبز در هیچ کجای دنیا آن قدر مناسب نیست و تصور و تجسم یک حالت آرمانی نامعمول طبیعتا بار انتقادی مشخصی با خود به همراه دارد.