قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یه کار اینستالیشن محسور کننده؛ به واقع سحرتون می کنه حضور در دل این کار ، به طوری که هر پیامی بخواد می تونه در ورای بازی با نورها در ذهن‌تون بکاره و اصلا متوجه هم نباشین از کجا چنین تاثیر پذیرفتین....
ساخت خوب و بی نقصش هم کم‌تاثیر نیست در قدرت بیان و تاثیرش البته.
اگه اینترنت‌تون اجازه می داد فیلم کوتاهی که از مراحل کار و خود اثر در پایان پست هست رو هم تماشا کنین
سریال «وضعیت سفید» به کارگردانی «حمید نعمت‌الله» ماجراهای حواشی جنگ و بمباران و آوارگی برخی خانواده‌های ایرانی در سال‌های دفاع مقدسه.
با اون که تا به حال حتی یک بار هم نشده به طور کامل بتونم قسمتی از این سریال رو ببینم اما هر بار که چشمم به سکانس‌هایی از اون افتاده شوکه شدم از ترکیب‌بندی های نو و کادربندی‌های هنرمندانه و تصویربرداری فوق العاده‌ی پلان به پلان این سریال!
اصطلاحا انگار عکاس نشسته پشت دوربین در این سریال، بس که هر پلانش عکسی کامل با تمام ظرافت های عکاسانه ست...
همین عکاسانه بودنش حیف بود که در یانون دیزاین دیده نشه :)
خیلی قبل‌تر ها می خواستم درباره برش لیزر حرف بزنم. آن زمانی که تبش بود. الان دیگر تب پرینت سه بعدیه و بعدها از اون هم پست هایی خواهیم داشت. اما خب هنوز هم دیر نشده:
هرچند وقت یک‌بار یک چیز میون گروه های دیزاین و جمع های هنری مد می شه! می نویسم مد چون واقعا مده ؛ گذرا و بی اصالت. جریان های هنری این روزها خیلی زیاد تحت نفوذ و تاثیر تکنولوژی هستند. وقتی برش‌های لیزر از دستگاه های غول پیکر و گرون تبدیل به دستگاه های خونه‌گی و قابل تهیه شدن، ناگهان تب استفاده بهتر و بیشتر از این فناوری خیلی زیاد بین گروه ها شایع شد. دوستانی که دنبال می کنن بلاگ‌های اهالی دیزاین رو خوب یادشونه اون روزها که تقریبا همه استودیوهای خرد و بزرگ یه دستگاه برش لیزر خریدند و تا چندین پست مدام به معرفی و قابلیت های دستگاه هاشون پرداختند :)) واقعا هم وجود یه دستگاه در کنار آدم که در کسری از ساعت تمام الگوهای مورد نظرت رو با دقت بالا ببره و بیرون بده برای هر طراحی افسون‌گره! من هم مانند خیلی های دیگه اولین وسیله‌ی مورد نیاز هر آتلیه‌ی دیزاینی رو -این روزها- بعد از کامپیوتر شخصی، یه دستگاه برش لیزر کوچولو می‌دونم :).
حقیقت ش اینه که تصورهای کامپیوتری و مدل‌سازی های سه بعدی هیچ وقت جای ساخت یک به یک و محسوس یک طرح رو نمی گیرن!هیچ وقت
------
اون روزها یکی از این طراحان برای اثبات قدرت و توانایی روند ساخت لیزر یه دوربین عکاسی کامل رو با برش های متعدد از ورقه‌های پلاستیک بوسیله‌ی لیزر ساخت و به نمایش گذاشت:
کار خاصی به لحاظ تکنیکی نکرده انگار اما از مسیری سرد و بی روح در دل یک بنا رنگین‌کمانی زنده ایجاد کرده.
غیر از ساخت خوب و ساده‌ش چیزی که برام عجیب و پرسش آور بود این بود که آیا این تنوع رنگ طبیعیه؟
اگه این تنوع رنگی در شیشه کار صنعت پیش‌رفته ی امریکاست که واقعا باید به این صنعت احترام گذاشت! اما اگه این تنوع محصول صنعت نیست پس چه طور این کار رو کرده؟
