مجموعه پوسترهای «بیداری»، با موضوع مقاومت و پایداری جهانی، اثر حسین یوزباشی، در دهمین جلسه حلقه هنر، ارائه شد. پوستر‌هایی که هرچند به لحاظ تکنیکی در تراز قابل قبولی هستند و حاوی پیام‌های مشخص ضد امپریالی و ضد استکباری اما آن‌گونه که در جلسه گفته می‌شد دارای پرده‌های ایهام و کنایه و لایه‌های نهان پیام نبودند و بیشتر به همان فریاد رسایی شباهت داشتند که خود هنرمند نیز در تعریف پوستر گفته بود.
به بهانه این پوسترها -و از آن‌جا که این‌ها کم‌تر از این مشکل برخوردارند- یک نکته‌ای در مورد گرافیک مبارزاتی این سال‌های انقلاب اسلامی و جوانان‌ش بگویم. در دوران اخیر خیلی زیاد شاهد جریان تولید آثار گرافیکی مبارزاتی بر علیه غرب و اسرائیل و ... هستیم که غالبا نیز خودجوش و با ترازهای مختلف سواد هنری تولید می‌شوند. نفس این حرکت‌های خودجوش و دغدغه‌مند را باید بسیار ارج گذاشت. دو موضوع این‌میان وجود دارد که لازم است مورد توجه قرارگیرد. بخش زیادی از بدنه موثر در این جریان از سواد کافی هنری برای تولید آثار فاخر برخوردار نیستند که به نظر وظیفه دوچندان بر دوش هنرمندان کارکرده و تحصیل‌کرده و دغدغه‌مند برای پرورش این گروه وجود دارد. چه این که اغلب این گروه نیز در سنین انتخاب تحصیلات آکادمیک و سال‌های پایانی دوره دبیرستان قرار دارند.
دو دیگر ادبیات فحاشی و بی‌پروایی‌های ناروایی ست که در برخی از این آثار وجود دارد. این یکی تنها و تنها با یک جریان آگاهی بخش و مطالبه‌گر قابل حل است که نسبت به توهین‌ها و بدگویی‌ها واکنش نشان دهد و آثار ارزش‌مند را به درستی بشناساند. در میان کارهای یوزباشی کم‌تر فحش مشاهده می‌شد-هر چند وجود داشت - و این یعنی می‌شود بدون بی‌پروایی هم مبارزه کرد.....
