حس تعلیق! زیباترین و عارفانه ترین حسیه که در جهان محسوس می شه حس‌ کرد. باور کن.

هرچند میون این تعلیق با تعلیقی که مثلا در این کار به کام مخاطب ریخته زمین تا آسمون فرقه اما بلاخره این چنین تعلیقی هم سطحی از تعلیق مورد نظر ما رو در خودش داره. و از این جهت با وجود نقد کلی به جریان پسامدرن از این یک کار ناراضی نیستم. خودتون رو به دست چیزی غیر از خودتون بسپرین و از اعتماد به نفس خالی بشین این بد نیست. مشکل قدکوتاه غرب اینه که اعتماد شما رو به خودتون می گیره و شما رو وابسته ابزار و ماده سنگین تر و نازلتر از خودتون می کنه و این اوج نامردیه...

بلندمرتبه سازی مهم‌ترین و واضح‌ترین نماد استکبار بشر در مقابل هستیه که در عرصه‌ی معماری‌، یکی از شاخه‌های هنری زندگی بشری به بروز می رسه. هرچی هم شنیدین که گفتن این‌ها به خاطر نیاز بشر و کم‌بود زمین و منابع و .... بوده باور نکنین. به جرات می‌گم این حرف ها همش حرفه! تمام سودای بلندمرتبه‌سازی در مقیاس برج ها و آسمان‌خراش‌ها، نفسه! نفس!

عصری که در اون نفس کشیدیم عصری بود سراسر استکبار. و برای همین هم خیلی ها امید دارند پایان عمر استکبار بشر و آغاز فصلی نو باشه این عصر. چنین استکبارهایی کرد بشر در این عصر:

(برای این که دست‌تون بیاد، بگم این اولی کوچیکه سمت راست نزدیک به دو برابر برج میلاد تهران ارتفاع داره!)

 نماسازی جالب با استفاده از کلاژ برش خورده‌ی صفحات رنگی.
آدم رو یاد ساختمون چاپ اسکرین پرچم تو میدون ابن‌سینای سابق تهران می ندازه که الان متروی دروازه شمرون اون‌جا دراومده و همه خاطرات گذشته به یغما رفته ....

سازه های پنیوماتیک یا همون سازه‌های بادی، در انواع متکی بر هوا و یا پرشده از هوا، به واسطه‌ی وزن سبک و اجرای سریع‌شون این روزها برای استفاده های مختلف و مهم‌تر از همه برای استفاده های موقتی نظیر نمایشگاه ها و مراسم‌های چند روزه استفاده می شن.

در این پست چند اتود نوآورانه از سازه های بادی رو با هم می بینیم.

 این بنای گل‌خونه مانند مثل یک پیله‌ی کرم ابریشمه انگار. پروژه خیلی با دیدی فلسفی و شاعرانه ساخته شده و کاربری‌های مرسوم معمارانه مورد نظر طراحا نبوده.
فضا قراره پیله‌ای باشه به دور مخاطب که در عین فردیت تجربه‌ی کرم ابریشم در عبور از کرم بودن تا پروانه شدن رو تجربه کنه.
کاری ندارم که چقدر این کار رو می کنه یا نه، اما نگاه‌ش و نحوه‌ی طراحی و اجرای متناسب با نگاهش خیلی خیلی خوب بود.

 یک دیتیل نوآورانه‌ی نما از یک تیم ایرانی در تهران.

صفحه‌های مسی رو بر روی هم تا کرده و با ایجاد تنش در بخش هایی خاص از اوریگامی بازشوها و ورودی‌ها رو باز و بسته می کنه. در تصاویر ماکت هایی که گذاشته نحوه‌ی این باز و بسته شدن خوب به چشم میاد.

چیستی و مرجع خدایان هندوییسم همیشه محل بحث و اشکال بوده و از مظهراللاهی و نماد اسمای الاهی بودن تا اموری شیطانی و موهوم روشون حساب بازکردن! در این پست نمی‌خوایم روی مباحثی به این سطح از چالش تاکید کنیم ولی فقط این رو گفتم که ناگهان با برخورد با این بنا، اون رو یه بت خونه تصور نکنین. گرچه ممکنه شریعت الاهی با دانسته‌های امروزمون، برهماییان رو ناپاک و مشرک قلم داد کنه و همه ما هم به این شریعت پای‌بندیم.

در این پست معبدی از خدای شیوا برهمایی رو می بینیم که در عصر جدید با نگاهی ویژه ، ساده و فرم گرا و البته بومی، طراحی و ساخته شده . اتفاقا شیوا در میان خدایان سه گانه برتر هندی نقشی "شر" گونه داره! و البته "شر" در معنایی لزوما آشنا با مفهوم شر موجود در ذهن های ما نیست....

قبلا وعده داده بودم روزی در مورد جریان معماری سبز بنویسم اما فراخور بازدیدهای روزانه مون از طراحی های دنیا، کم کم می بینم به طور قطره چکونی داریم آروم آروم سرفصل‌های گوناگون معماری سبز رو با هم مرور می کنیم. مثلا این جا در مورد چیستی LEED و USGBC حرف زدیم و این جا هم به مقوله نگاه معماری پایدار در حوزه فرهنگ پرداختیم. در این پست هم موضوع آب رو به طور مصداقی با هم مرور می کنیم.

یکی از سرفصل های اصلی معماری سبز  LEED موضوع آب و مصرف درست و بهینه‌ی آبه. به طوری که بخش زیادی از راه‌کارهای تعریف شده در این وادی به این مقوله می‌پردازه. استفاده از آب‌های جاری و جمع آوری آب باران، بازاستفاده آب های مصرفی برای شست‌شو و ... (آب خاکستری)، تصفیه آب بدون صرف انرژی، کنترل تراوایی بستر، آب‌یاری گیاهان و بستر سبز بدون صرف انرژی و تنها با استفاده از آب‌های غیرقابل شرب، و ... از جمله راه‌بردهای مورد توجه در معماری سبز هستند.

در این پست بیش از همه اتودهایی در موضوع جمع‌آوری آب باران داریم که با هم می بینیم.

آپارتمانی که فضاهای داخلی‌ش به جای دیوار با پرده‌هایی پارچه‌ای از هم تفکیک شدند.

جدای از ایده پردازی‌  و نوآوریش ببینین کار بشر به کجا رسیده که از کم‌بود زمین مجبوره این طور طراحی هایی داشته باشه!