اگر یادتان باشد چند روز پیش فرزین خاکی کتابی به نام دید معماری را برای‌مان معرفی کرد که در آن به نکاتی پایه‌ای در مورد نگاه معمارانه و تاثیرات بصری معماری بر مخاطب پرداخته بود. از ویژگی‌های اصلی آن کتاب ارائه اصول و نکات در قالب تصاویر مقایسه‌ای بود که با اعمال تغییرات بصری بر تصاویر بناها و مقابل قراردادن دو تصویر صورت می‌گرفت. یعنی یک نوع تجربه معمارانه‌ی لحظه‌ای که در صفحه صفحه‌ی کتاب پی‌گیری می‌شد.

ویکتور انریش، در پروژه‌ای شورانگیز به صورت ویدیویی، گونه‌ها و راه‌های مختلف ساخته‌شدن یک ساختمان در مونیخ را اتود کرده است. او در این پروژه از هیچ رفتار متهورانه، شوخ‌طبعانه و خارج از عرفی که شاید حتی در دنیای واقع چندان هم امکان‌پذیر نباشد، دوری نکرده است. نظیر این حرکت را شاید خیلی از دانش‌جویان معماری در طول پروژه‌های خودشان تجربه می‌کنند اما وجه تمایز حرکت انریش ارائه هر کدام از اتودها در صورتی نهایی و به جلوه‌ای واقعی‌ست که درک دقیق‌تری را از تاثیرات هر کدام از این راه‌های ساختن بر بستر پیرامون آن، برای مخاطب ایجاد می‌کند.

حساب‌های اینترنتی امروز هنرمندان نقش گالری‌های رسمی قدیم را بازی می‌کنند. جهان رسانه به کل فرهنگ خیلی چیزها را تغییر داده است. مثلا هنرمندان هنرهای بصری دیگر برای دیده شدن فاصله‌ی خاصی را میان تولید تا عرضه نمی‌بینند. معمولا حساب‌های اینترنتی خود را به نمایش‌گاه خصوصی خود تبدیل می‌کنند و گاهی به واسطه‌ی این که اقبال عمومی نسبت به آثار را زودتر از گذشته درک می‌کنند فرصت توسعه و تکمیل مجموعه‌های خود را مطابق ذائقه مخاطب دارند. در واقع هنرهای بصری به شدت وابسته به رسانه هستند.

خاویر پرز در حساب اینستاگرام خود تصاویر ساده‌ای از ترکیب میان عناصر واقعی و تصویرسازی‌های محدود منتشر می‌کند که با اقبال مخاطبین، این ایده خود را توسعه می‌دهد. او حالا صاحب یک سبک و روش خاص خود در عرصه‌ی تولید چنین آثاری‌ست.... چیزی که شاید اگر مخاطب و عکس‌العمل‌های آن‌به‌آن او نبود به این راحتی به دست نمی‌آمد.

«با یک گل بهار نمی‌شه!» شعار مناسبی‌ست که این روزها بر عرشه‌های پل‌های شهر تهران نقش بسته‌است. شعاری که خانه‌ طراحان انقلاب اسلامی برای بیان موضوع مهم افزایش جمعیت در کنار تصویرسازی‌های جالبی قرار داده است. طراحان با ایجاد یک مقایسه میان دو خانواده کم‌چمعیت و پرجمعیت در بستری غیرجدی و در خلال رفتاری که می‌تواند تفنن تلقی شود و نیز با انتخاب فضای تصویرسازی کودکانه و استفاده از فضای رنگی و شاداب در کل اثر، با وجود برخی اشکالات منطقی در روایت منجمدی که ارائه شده، در عین این که توانسته‌اند از بار جدیت مساله کم کنند و موضع‌گیری احتمالی در مخاطب را کاهش دهند، اما پیامی مهم و سخت را به تصویر کشیده‌اند.

پیام مهمی که امثال آن کاریکاتوریست ناهنرمند نمی‌توانند فهم کنند و با ذهن سیاه و ناپاکی که دارند هیچ‌وقت هم امید درک آنان نیست.... اما فرزندان ما در آینده‌ جواب خوبی به آن‌ها خواهند داد.

در این پست اتودهای طراحی کارکترهای این مجموعه و مراحل را نیز منتشر می‌کنیم تا مشخص شود در پس همین یک تصویر ساده چه فرآیند حرفه‌ای نهفته است.

با وفات ماندلا سایت‌ها و جریان‌های متعددی به طراحی‌ روی آوردند و نام او را به زبان تصویر و تصویرسازی زنده کردند. برخی به طعنه و طنز اما بیش‌تر به احترام و یادآوری. مجموعه زیر را جمع مناسبی از این حرکت دیدم که به احترام ماندلا و یک عمر تلاش‌ش در راه هدف‌های انسانی و آزادی‌خواهانه او منتشر می‌کنم. 

حتما تصاویر قبل و بعد تبلیغ‌های دندان‌پزشکی و زیباسازی دندان را زیاد دیده‌اید. معمولا از این‌که هیچ نوآوری در ارائه این تصاویر نمی‌شود بعد از یکی دو بار دیدن آن‌ها خسته می‌شویم و از این به بعد مانند یک الگوی بی‌ارزش از کنار آن‌ها رد می‌شویم. تکرار ملالت‌آور است و ملالت در آگهی تجاری یعنی مرگ آگهی.... این‌جاست که باید هنرمندانه روش بیان را تغییر داد.

در مجموعه تبلیغات گرافیکی تجاری یک کلینیک دندانی نحوه‌ی بیان به نحو جالب توجهی تغییر کرده است. طراح با تشبیه وضعیت نامطلوب دندان به چیزهای مختلف بی‌ربط اما شبیه مخاطب را آگاه می‌کند که این‌بار با چیز دیگری روبه‌روست!

تصویر آینده‌ی آرمانی زندگی بشری یکی از بزرگ‌ترین تلاش‌های ممکن هر هنرمند و طراح است. شاید ما هم در مسابقه شماره یک یانون‌دیزاین می‌خواستیم گامی کوچک به سمت ارائه الگوی بومی خودمان برداشته باشیم. اما پیش از این‌ها و در همین زمان نیز در جاهای مختلف جهان تلاش‌های مشابه کم نیست. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی استفان ماسا‌ یکی از ویژه‌ترین این تلاش‌هاست. استفان ماسا با آمیخته کردن اینفوگرافی، عکاسی، تایپوگرافی و البته گرافیک، گذشته حال و آینده را به نوعی با یک‌دیگر تلفیق کرده است که در نماهای واحد در عین انتقاد یا تذکر به زمانی خاص در گذشته، آینده‌ای مطلوب را تصویر می‌کند. مجموعه آینده‌ی یک‌پارچه‌ی ماسا به شدت دارای ارجاعات بیرونی‌ست و به غیر از تکنیک جالب توجه بیان او، برای آشنایان به تاریخ معانی وسیع‌تری دارد. 

او برای عرضه‌ی این مجموعه‌ سایت اینترنتی مخصوصی نیز طراحی کرده است.

برخی رفتارها برای ما خیلی عادی‌ شده است اما اتفاقا در جهان معاصر دوباره دارد مورد توجه قرار می‌گیرد. مثلا استفاده بی‌رویه از منابع زمین که اتفاقا مجرم اصلی آن هم حکومت‌ها و نظامات غربی هستند در سال‌های معاصر به شدت مورد نقد صاحبان اندیشه قرارگرفته است و در میان هنرمندان نیز تاثیر خاصی گذاشته است. جمیع جریان‌های طراحی سبز یا پایدار و مقوله پایداری طبیعی در هنر و طراحی از تاثیرات همین توجه دوباره به تخریب زمین و طبیعت توسط فرآیندهای انسانی ست.

برخی از استفاده‌های ما به دلیل عادی‌شدن اصلا به چشم نمی‌آیند. پس شاید لازم است هنرمندان ما به مردم تذکر بدهند. مثلا ما متوجه نیستیم که هر برگه کاغذی که خط‌خطی می‌کنیم پوسته‌ای از تن یک درخت چند ده ساله است که میراثی برای زمین بوده است. مصرف کاغذ، خیلی زیاد در بین ما رواج دارد. طرح زیر یک برگه یادداشت هوش‌مندانه است که به شکل تنه درخت طراحی شده است. لااقل با هر بار مصرف کاغذ متوجه هستید که دارید چه می‌کنید!؟

آثار رسیده به مسابقه‌ی یانون‌دیزاین طبق وعده این روزها در حال داوری‌ست و با اتمام داوری اساتید هیئت داوران، مطابق برنامه در روز ۲۰ آذرماه و در حاشیه‌ی جلسه ۱۵ حلقه هنر، مراسم اعلام نتایج و اهدای جوایز خواهد بود. اما دبیرخانه مسابقه به منظور شفاف‌سازی و نیز بالابردن مشارکت شما دوستان عزیز، تصمیم به انتشار کلیه‌ی آثار راه‌یافته به مرحله داوری کرده است.

این آثار با معتبر شناخته‌شدن از سوی دبیرخانه به صورت تصویری و بدون نام به اساتید داوری عرضه شده‌اند و حالا با انتشار عمومی شما نیز فرصت دارید تا در کنار اساتید هیئت داوران، پیرامون آثار کامنت عمومی و یا پیام خصوصی بگذارید. یقینا مشارکت شما و گفت‌گوی پیرامون این آثار ضمن کمک به جمع‌بندی دبیرخانه، ما را به هدف اصلی اولیه خودمان یعنی مشارکت جمعی در تصویر آینده شهر ایرانی اسلامی که امروز در ذهن داریم نزدیک‌تر می‌کند.

آثاری که منتشر نشده‌اند به دلایل گوناگونی، نظیر عدم رعایت ابعاد تصویری مسابقه، عدم ارتباط با موضوع، و یا کیفیت پایین فایل تصویر ارائه شده از عرضه به هیئت داوران و راه‌یابی به مرحله داوری بازمانده‌اند. تعدادی از تصاویر نیز با وجود رعایت نکردن تناسبات عددی اعلام شده و تنها به منظور پاس‌داشت تلاش دوستان شرکت‌کننده با لحاظ این امتیاز منفی به داوری رفته‌اند. 

هیئت هنر، که ابتدا هیئت دانش‌جویان دانش‌گاه هنر بود و بعد شد هیئت دانش‌جویان و فارغ‌التحصیلان دانش‌گاه هنر و کمی بعدتر شد هیئت دانش‌جویان و فارغ‌التحصیلان هنر و کمی بعدتر مدتی هم در کنار نام خود فعالان هنر و رسانه‌ را داشت، هیئتی‌ست که حالا نه سال است در دانش‌گاه هنر تهران به همت بروبچه‌های باصفای دانش‌گاه‌های هنر تهران و حتی ایران برپا می‌شود. هیئتی که از آغاز می‌خواست هیئتی برای بچه‌های هنر باشد و برای همین در کنار برگزاری سوگ‌واره‌ای مرسوم به تولیدات مختلف هنری در موضوع حماسه و هنر و به خصوص حماسه حضرت امام حسین (ع) پرداخت.... تولیداتی که حالا پس از گذشت نه سال یک هفته هنر عاشورایی حلقه هنری لازم است تا تنها گوشه‌ای از آن‌ را دقیق‌تر ببینیم.

پوسترهای اطلاع‌رسانی هیئت هنر در این چند سال خود تاریخی کامل از فرازونشیب‌های هیئت -برای قدیمی‌ترها- و جلوه‌ای متفاوت در کاربرد هنر در زمینه اطلاع‌رسانی مراسمات مذهبی برای کم‌آشناترهاست. در طراحی همین پوسترهای ساده تبلیغاتی هیئت هنر به تنهایی می‌توان خوب فهمید که این سال‌ها این هیئت نوپا چه قدر رشد کرده است و حالا هنرمندان یکی از جدی‌ترین تجمعات سالانه‌ی مذهبی پایتخت را مدیریت و میزبانی می‌کنند..... البته میزبان همه اوست.

اگرچه در طول این سال‌ها هنرمندان مختلفی در طرح و رسم این پوسترها دست‌ داشته‌اند اما حیفم می‌آید از محمدرضا چیت‌ساز، گرافیست جوان و اهل ذوق به طور ویژه نام نبرم که علاوه بر طراحی چند پوستر اخیر هیئت هنر، در جمیع طراحی‌های گرافیکی این سال‌های هیئت هنر نقشی فعال داشته است.