حتما تا کنون از ارتباط میان موسیقی و طبیعت یا موسیقی و معماری شنیده‌اید. ادعا می‌شود موسیقی و نواهای ریتمیک به دلیل نظم فوق‌العاده‌ای که میان ارکان‌شان وجود دارد، حضوری جدی در ساخته‌های تمدن‌های گذشته و به طور محسوس‌تر در طبیعت عجیب خداوندی دارد، به طوری که همیشه یک پای مباحثی نظیر تناسبات، نظم، ریتم و این روزها بحث‌هایی مانند فرکتال در هنر و معماری و طبیعت موسیقی است.

طراح اوکراینی، آنا ماریننکو با نگاهی متفاوت به این همانندی‌ها، سعی کرده است تا موسیقی بصری طبیعت یا به طور دقیق‌تر نوفه (نویز) طبیعت را پیدا کند. او خلاصه‌سازی فراز و نشیب‌های یک سیر خطی در طبیعت و تبدیل جلوه‌های بصری خطی گوناگون به موجی خطی، به موج‌هایی موسیقایی دست پیدا کرده است که انگار موسیقی بصری منظره طبیعی هستند. موج‌های آوایی یک سلسله کوهستان‌های برفی، جنگل‌های سوزنی، موج‌های آب، حرکت یک جت مافوق صوت در آسمان آبی و .... حتی دورنمای شهرهای امروزی.

در طراحی و توسعه‌ی بناهای مذهبی معاصر روی‌کردهای مختلفی در جهان معماری وجود دارد. برخی مذهبیون ادیان با روی‌کردهای فرم‌گرا سعی بر حفظ سنن معماری مذهبی گذشته خود دارند و در مقابل برخی فکر می‌کنند نهاد مذهبی‌شان باید برای برقراری رابطه با مردم معاصر، به آخرین روی‌کردهای تکنولوژی معماری دست پیدا کنند؛ و صد البته متاسفانه در برخی نقاط جهان نظیر شمال اروپا و اروپای غربی، حتی تغییر کاربری سخیف و گاهی توهین آمیز بناهای مذهبی نیز در دستور کار برخی نهادهای تصمیم‌گیر قرار می‌گیرد. در نقطه مقابل در شرق آسیا روی‌کردی مفهومی به موضوع این طراحی‌ها وجود دارد که نه فرم‌گراست و نه با شورش فن‌آورانه از روح حاکم بر مذاهب شرقی فاصله گرفته است.

معبد تازه تاسیس کای‌کوین نینبوتسودو در توکیوی ژاپن یکی از بناهای مذهبی معاصر است که روی‌کرد روحانی خاص مذهب ذن از آن بنایی خاص ساخته است. زیربنایی ۵۷۰ مترمربعی در زمینی به مساحت حدودی ۱۲۰۰ مترمربع که با وجود ساخت فنی و امروزی آن آمیخته‌گی بالا با طبیعت مورد نظر مذهب ذن و هنرهای سنتی آن پیدا کرده است. شاید راه رفته‌ی استادان معمار ذن :) راهی رفتنی باشد...