وقتی تصویر اول این پست رو دیدم بدون این که جزییاتش رو بخونم، نمی دونم چرا ناخودآگاه یاد فرم رسمی‌سازی و مقرنس‌کاری‌های معماری سنتی خودمون و ظرفیت فوق‌العاده و غنای فرمی اون‌ها افتادم؛ انگار این کار می‌خواد یه جوری تقلید فرمی و سازه‌ای از اون‌ها داشته باشه.

این مجموعه مربوط به یک برند ایتالیایی جواهرات هست که غرفه‌ای موقت در ابوظبی برای عرصه‌ی محصولات‌ش ساخته. این غرفه تشکیل شده از یک سری لوله‌های اکرولیکی که با قطرها و ارتفاعات متفاوت و با برش‌های حساب شده در کنار هم قرار گرفته‌اند. طراح در این پروژه قصد داشته فرمی رو برپا کنه که بدون نیاز به سازه‌ی پشتیبان داخلی بتونه نیروها رو انتقال بده و در نهایت مجموعه خود ایستا بشه. غیر از بحث فرم و سازه‌ی این غرفه، جزییات اتصالات لوله‌ها به یک‌دیگر هم جلب نظر می‌کنه.  

ساخت هر ساله یک غرفه ی تحقیقاتی در گروه Computational Design دانشگاه اشتوتگارت آلمان دیگه مثل این که تبدیل به یک سنت شده. این حرکت از سال 2010 شروع شد و سه سال متمادی هست که دانشجویان به سرپرستی اساتید دانشگاه و با بهره گیری از صنعت و فن آوری پیشرفته‌ی آلمان به طراحی و ساخت دیجیتال مشغول می‌شوند. 

این پست رو انتخاب کردم به دو دلیل:

اول این که طراحی و ساخت غرفه بر اساس روی‌کرد Biomimetic به کمک یک روبات هوشمند با بافت تارهای فیبر کربن و شیشه شکل گرفته است.(Biomimetic: یعنی یادگرفتن و تقلید از فرم‌ها، مدل‌ها، فرآیندها و سیستم‌های طبیعت برای طراحی و ساخت و جواب دادن به مسائل انسانی. برخلاف نگاه مدرن در معماری که فقط فرم رو از طبیعت کپی می‌کرد، در این روی‌کرد فرایند زایش فرم در طبیعت مورد توجه و تقلید قرار می‌گیرد)

دوم ، به نظرم وجود یک مدیریت متخصص و با انگیزه در یک مرکز دانشگاهی باعث خیلی از حرکت‌ها و جریان‌های پایدار در محیط علمی می‌شه؛ مثل جناب Achim Menges در اینستیتوی Computational Design دانشگاه اشتوتگارت. شاید باورکردنی نباشه که این اینستیتو با این همه خروجی علمی-تحقیقاتی فقط 5 ساله تاسیس شده!

ما چه قدر از این پنج سال ها رو هدر دادیم؟

یک کار طراحی و ساخت دیجیتال خیلی ساده و خلاصه ، مثل این کار که قبلا در یانون دیزاین دیده بودیم. 

این کار توسط لاورنس لک برای نمایش در موزه طراحی لندن عرضه شده است. طبق توضیحات طراح ، هدف این پروژه طراحی مدولار یک غرفه و نیمکت های اون به وسیله ی صفحات خم شده ی چوبی است که کاربر بنا به انتخاب خود می تونه با اضافه و کم کردن مدول ها، به طرح های متفاوت دیگه ای برسه. نوع برش ها و خم ها در صفحات به شیوه ای طراحی شده که پس از اجرای اتصالات و بست ها خود ایستایی فرم حاصل میشه.

طراح برای این که هزینه های ساخت پروژه رو کاهش بده ، شکل مدول ها رو طوری طراحی کرده که دستگاه CNC بتونه با یک حرکت در زمان حداقل ، شکل رو برش بزنه. نکته ی جالب دیگه ، خم کردن دستی صفحات چوبی به وسیله ی طراح با استفاده از آب گرمه.

اون هایی که کار با همین دستگاه برش لیزر متداول رو در مقیاس کوچک تجربه کردن میفهمن که زمان کمتر یعنی چقدر هزینه ی کمتر! 

یک اثر ساخت دیجیتال فوق‌العاده؛ که در اون توده‌ای عظیم از ورقه‌های شفاف خمیده بر سه ستون در ترکیبی پیچیده چنان بنا شده که احساس باربری ثقلی از کار گرفته شده. قطعات با مدل‌سازی دقیق و از پس مطالعه و پژوهش در کیفیت مصالح و ظرفیت اون ها و نیز فرم‌یابی هندسی به صورت خمیده به دست آمدند و بعد با استخراج داده های کامپیوتری قطعات کار بوسیله‌ی دستگاه‌های ساخت دیجیتال ساخته شده و در محل سرهم‌بندی شده

عالی بود

 یه اثر اعجاب آور و البته پرخرج از فضاسازی های دیجیتالی که جدیدا خیلی زیاد مد شده

غرفه ی شرکت هیوندا در نمایشگاهی اخیر که در اون هزاران تایل مانیتوری به طوری فضا رو پوشش دادن که به کمک کامپیوتر می شه اون‌ها رو عقب و جلو کرد و با استفاده از ترکیب نور و سایه و تصویرهای دیجیتال موقعیتی  استثنایی از تجربه ی فضا ایجاد کرد.
کار کمی تا قسمتی گران تموم می شه و خیلی توصیه نمی کنم به دوستانم که به سمت ایده هایی این چنین برین :) ولی دیدنش لازمه!

 غرفه روسیه در دوسالانه ونیز 2012 یکی از ویژه‌ترین های دوسالانه بود. کل فضای غرفه که از چند تالار با شکل‌های مختلف تشکیل شده، با بارکدهای QR پوشانده شده و هیچ چیز اضافه ای در فضا به چشم نمی خوره!

شما با حضور در این غرفه بدون یک آشکارساز دیجیتال هیچ چیز نمی تونین ببینین اما همین که دوربین موبایل هوشمندتون رو روشن می کنین و شروع می کنین به اسکن کدهای کیو-آر موجود متوجه روایتی عمیق در آجر به آجر این غرفه می شین.... روایتی از تاریخ و تمدن روسیه
این یعنی منتهای هم‌راهی با عصر توسط معماری؛ معماری ای که فرزند دنیای پیش‌روی دیجیتاله......

-------

یک نکته.

از کجا معلوم تمام ذرات عالم هم دارای کدهایی مخصوص نباشن که آشکارسازی خاص تنها بتونه اون‌ها رو نشونه بده!؟ برای منکران حقیقت بگید این امکان رو.....

دفتر معماری HENN  برای طراحی غرفه شرکت خودروسازی پورشه در پارک اتومبیل ولفزبورگ آلمان تلاش کرده تا منحنی ای خوش ساخت  وغول پیکر رو به طوری بر روی سطح دریاچه مصنوعی پارک بلند کنه که انگار زمین پارک با موجی هندسی و مهندسی بلندشده و رودخانه رو دربرگرفته. منحنی خوش ساخت مجموعه به خوبی با کانسپت های ذهنی خودروهای خودروسازی مثل پورشه سازگاره و به نظرم به مراتب از پروژه موزه پورشه که چندی پیش در اشتوتگارت افتتاح شد موفق تر از آب دراومده

مجموعه دارای دو دربه که در زیر همین سایه بان ایجاد شدند و رمپی حول یک هال مرکزی در مجموعه در چرخشه که ناظر از بالا رو برای رمپ فراهم می کنه و مجموعه 25 خودروی نمونه پورشه نقره ای رو که در چینشی خاص در هال قرارگرفتند به خوبی به نمایش می گذاره.

این فضای عظیم سه هزار و دویست مترمکعبی که در بالاترین نقطه ارتفاعی معادل هشت متر داره بدون استفاده از فلز یا استراکچر صنعتی که تنها و تنها با الگویی حصیری و از الیاف طبیعی بافته و تنیده شده...

این یعنی ظرفیت عظیم مواد طبیعی. ظرفیتی که خیلی راحت از کنارش عبور کردیم و خودمون رو محتاج صنعت نو و مواد و متریال جدید کردیم. به راستی چه نیازهای جدی ای که توسط یک چنین الگویی و با چنین ساختی توسط بامبوی طبیعی برآورده نمی شه اما ما به سمت متریال های صنعتی نفتی و معدنی سوق داریم و معمولا اولین جوابی که برای حل مسائل در ذهن مون میاد با استفاده از اون‌طور متریال‌ها ست...