نماسازی متفاوت این ساختمون ظرفیت‌های جدیدی از کاه رو برای ما روشن می‌کنه. طراح گرفته نمای ساختمان رو با توده‌های کاه بسته‌بندی‌شده در مزرعه به نحوی طراحی کرده که انگار یک لایه‌ی ضخیم کاه سرتاسر بنا رو پوشانده. اولا به دلیل کیفیت توده‌های کاه، ساختمون اون تیزی و شق و رقی‌ش رو از دست داده و دوستانه شده. در ثانی دوستان می‌دونن که این کار چه میزان می‌تونه به عدم اتلاف انرژی و تجربه‌هایی که ما در معماری سنتی روستا‌هامون داریم نزدیک باشه. 

در وضعیت فعلی هم در ایران واقعا نباید دست خودمون رو در معماری و انتخاب متریال برای ساخت بناهامون بسته بدونیم. باید جست‌جو کرد و ابداع کرد و معبر باز کرد تا بقیه هم بتونن پی‌روی کنن....

کاربرد خوب این بامبوها در نمای این ساختمون و ترکیب خوب طبیعت و صنعت الگوی خوبی برای استفاده از عناصر طبیعی در کار ساختمانیه که امروزه به کل نادیده گرفته می‌شه و معمولا توسط ما دورریز یا غیرقابل استفاده حساب می‌شن و دور ریخته می‌شن.

ترکیب صفحات فلزی پرداخت نشده با بسترهای طبیعی چه در مونومان‌های مجسمه‌گون و چه در نماسازی‌ها و بناهای معماری -البته اگر حساب‌شده  و غیرمسرفانه باشه- معمولا ترکیب جاافتاده و متناسبیه. به خصوص که در پس ایام و گذر روزها، سطح فلز آرام آرام هرچه بیشتر با محیط هم‌سان می‌شه و مثلا زنگ می‌زنه و لکه‌های تصادفی جالبی ایجاد می شه.

استفاده از شبکه‌های نورگذر با چشمه‌های نور ریز و درشت در طراحی پوسته‌ ساختمان‌ها و نماسازی معماری این امکان رو فراهم می‌کنه که بنا در عین رازگونه‌گی و نوعی محرمیت از نور کافی برخوردار باشه. این دو امکان خوب در کنار ظرفیت ایجاد الگوهای بصری خاص در ترکیب‌بندی کلی و ترکیب خوب فضای داخل با طبیعت سرسبز خارج از بنا ویژگی‌های قابل توجه این مرکز ثبت ازدواج در چین هستند.

فن‌آوری‌های دیجیتال کم کم داره در معماری جای خودش رو پیدا و تثبیت می‌کنه. معمولا خیلی وقت‌ها در برخورد با پدیده‌های نو در معماری خطر نوآوری زدگی و استفاده‌های بدون رویه و حساب نشده از محصولات فن‌آوری بدون در معماری وجود داره. مثلا پانل‌های LED یا تلویزیون‌های LED بزرگ شهری همین امروز در تلفیق با ساختمان‌های تجاری در پایتخت ما یعنی تهران داره به صورت بی‌رویه و بی‌محابا و در بدترین و غیراصولی‌تری ترکیب‌ها با معماری طراحی می‌شه در حالی که به بهانه تبلیغات و سود بیشتر کل حیثیت و هویت معماری همون بافت‌های تجاری رو به بازی می‌گیره.

در طرح زیر یک نمونه تلفیق هوش‌مندانه از فن‌آوری‌های دیجیتال با معماری رو می‌بینیم که تونسته خودش به اثری هنری و حتی عامل هویت‌بخش به معماری تبدیل بشه و از این توده‌ ساختمانی سنگین به عنوان بومی با کنتراست بالا بهره ببره.

این بنا ترکیب یک هتل ۱۵ اتاقه و یک بازارچه محلی با تمرکز بر فروش محصولات محلیه. این دو بخش در همون لابی و آتریوم میونی با هم تماس پیدا می‌کنن که در ادامه تصاویری ازش می بینین. وقتی از معماری آمیخته‌گی با فرهنگ و سنتی قدیمی مراد بشه دیگه نمی‌شه به راحتی از عناصر ساختمانی معماری مدرن و متریال‌های صنعتی اون هم به نحوی بی‌پروا استفاده کرد. و به طور ویژه اون که خیلی اوقات برای اتصال کالبد به خاطرات و حال و هوای فرهنگ سنتی لازمه معمار بکوشه.

در این بنا گروه معماران به خوبی تونستن با نوآوری در به کارگیری عناصر بومی و سنتی که با موضوع کشاورزی و محصولات بومی اقلیم ژاپن هم هماهنگه، به بنایی با هویت مشخص فرهنگی دست پیدا کنن. حتی در این میون انتخاب این معماران در بخش نما موفق‌تر از انتخاب متریال و نحوه‌ی فضاسازی داخلی بناست چرا که صادقانه تر و متناسب‌تر انتخاب شده و مانند داخل به صورت نمایشی با طبیعت تطبیق نداره.

یک اینستالیشن جالب شهری که در کنار جذابیت بصری‌ش یک حرف شنیدنی در مورد وضعیت امروز نماهای شهری اطراف خودمون رو به همراه داره.

در شهرهای بزرگ و کوچیک امروز ایران‌مون با وضعیت آشفته‌ای در بحث نماها و مناظر شهری روبه‌رو هستیم به طوری که هیچ‌ رابطه‌ی منطقی‌ای در میان عناصر و اجزای خرد و کلان به دست نمی‌یاد. این وضعیت فعلی ما در نماها و ساختارهای امروز شهری‌مون به حدی فجیعه که گاهی تنها و تنها با متمم‌های معناسازی نظیر این‌ها معنادار می شن! لااقل آدم یک خورده تلنگر می‌خوره این طور....

محققان دانشگاه پلی‌تکنیک کاتالونیا در بارسلونای اسپانیا نوع جدیدی از بتن را ساختند که آب باران رو درون بافت لایه‌ای از خود جمع می‌کنه تا محیطی مناسب برای رشد خزه، گلسنگ و ... ایجاد کنه. به این ترتیب می‌شه از این نوع بتن برای ایجاد نمای سبز بدون هیچ‌گونه سازه مجزا و سیستم آب‌رسانی پیچیده، استفاده کرد. بر اساس ادعای محققان این نوع بتن توان اون رو داره که کربن‌دی‌اکسید هوا رو جذب کرده و باعث تنظیم میزان عناصر تشکیل‌دهنده‌ی هوا بشه یعنی از لحاظ زیست محیطی هم این بتن به صرفه است.

با وجود فرم‌های پرتنش، چقدر ترکیب خوب متریال در این بنا خوب تونسته به کلیت بنا تعادل ببخشه.

اون‌قدر که به نظر می‌رسه معماری خوب از پس کاربرد خوب و درست متریال‌ها یا به تعبیری ساخت خوب به تنهایی بیرون خواهد آمد! به نظر شما چی؟