قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
هیچ فکر کردین اگر هویت بصری شرکت‌های بزرگ با هم تعویض بشه چه رخ می‌ده؟ اون قدر گاهی به بعضی برندها چشم ما عادت کرده که تصور تعویض اون‌ها برامون سخته. در این پست سعی شده هویت بصری برخی برندهای مشهور جهان با هم تعویض بشه و در دادوستدی گرافیکی لوگوها و برندهای جدیدی به دست آمده.
تا حالا مجسمه‌ای از یک شهر دیدین؟ اصلا تا چند قرن پیش اگر مطرح می‌شد که مثلا سمبلی برای فلان شهر طراحی کنیم چه به ذهن بشر میامد؟ احتمالا می‌گرفت و نمادی نشانه‌ای چیزی آشنا از اون شهر رو به یک هنرمند سفارش می‌داد که به صورت مجسمه بسازه.
یوتاکا سون که هنرمند شناخته‌شده‌ای در دوران معاصره، مجسمه‌ای از نیویورک ساخته. مجسمه‌ی سه بعدی نسبتا دیتیله‌ی محله منهتن شهر نیویورک از سنگ مرمر! به واقع آیا این به خاطر روی‌کردهای توصیفی عصر اخیره که به جای نمادپردازی، منجر به پرداخت توصیفی این چنینی از یک شهر می‌شه؟ یا به خاطر ماهیت شهرهای مدرن نظیر نیویورکه که به چیزی جز خودشون رفرنس نمی‌دن و از سبقه‌ای نهادینه در فرهنگ و هنر و اندیشه برنیامدن؟
نظر شما چیه؟
صورت مساله‌های ساده‌ای در معماری هست که می‌تونه جواب های ساده اما متفاوت و با هویت مستقل خودش رو داشته باشه. یکی از این گونه صورت مساله‌ها طراحی آلاچیقه. چیزی که در بسیاری از پارک‌های عمومی شهرهای ما هم هر روز ساخته می‌شه. گاهی برای هویت‌سازی این گونه‌ها به برخی عناصر الحاقی یا فرم‌پردازی‌های هرزه متوسل می‌شن. در حالی که با اعتماد به هندسه و نوآوری در عین وفاداری به هندسه و تنها با کاربرد درست متریال‌های با کیفیت‌های متفاوت می شه به سازه‌های و فضاهایی نوآورانه و دارای شخصیت ویژه رسید.
به آلاچیق زیر نگاه کنید
فن‌آوری‌های دیجیتال کم کم داره در معماری جای خودش رو پیدا و تثبیت می‌کنه. معمولا خیلی وقت‌ها در برخورد با پدیده‌های نو در معماری خطر نوآوری زدگی و استفاده‌های بدون رویه و حساب نشده از محصولات فن‌آوری بدون در معماری وجود داره. مثلا پانل‌های LED یا تلویزیون‌های LED بزرگ شهری همین امروز در تلفیق با ساختمان‌های تجاری در پایتخت ما یعنی تهران داره به صورت بی‌رویه و بی‌محابا و در بدترین و غیراصولی‌تری ترکیب‌ها با معماری طراحی می‌شه در حالی که به بهانه تبلیغات و سود بیشتر کل حیثیت و هویت معماری همون بافت‌های تجاری رو به بازی می‌گیره.
در طرح زیر یک نمونه تلفیق هوش‌مندانه از فن‌آوری‌های دیجیتال با معماری رو می‌بینیم که تونسته خودش به اثری هنری و حتی عامل هویت‌بخش به معماری تبدیل بشه و از این توده ساختمانی سنگین به عنوان بومی با کنتراست بالا بهره ببره.
بازسازی‌ها و تغییرکاربری‌ها غالبا روی‌کردهای گوناگونی دارند که از نگاه کارفرما و طراح نشات می‌گیره. مثلا کارفرمایی به حفظ اصالت‌ها بها می‌ده و بنابراین در بازسازی بنایی قدیمی حفظ اصالت‌های معمارانه رو حتی ممکنه به کاربری ترجیح بده.
در بازسازی برج مارتلو مربوط به سال‌های آغازین 1800 با روی‌کردی نوآورانه و فوق العاده روبه‌رو هستیم. طراح و کارفرما به جای اون‌که در فکر بازسازی گذشته یا حفظ کالبد قدیمی صرف باشند یا حتی به جای اون که مثلا کالبد رو برای نیازی امروزی آماده کنن و در کیفیت‌های متریال‌ها و نماها و فضاهای داخلی ش دست ببرن علاوه بر مرمت سازه‌ای و عمومی، با افزودن بخشی نوساخت و به شدت متفاوت با بستر کار اما به نحوی که نتیجه کالبدی کامل و جدید و با هویتی متفاوت باشه، گونه ای متفاوت از به‌سازی و تغییرکاربری بناهای قدیمی رو به نمایش گذاشتن.
برج مارتلو کماکان هست و تمام تاریخ‌چه ای که می‌تونسته با کالبد خودش نگه داره، نگه داشته اما حالا ما با بنایی جدید و به کلی متفاوت هم روبه‌رو هستیم. به این ترتیب کالبد معماری به حیات خودش ادامه داده.
از حق هم نگذریم افزوده مدرن بنا، به خوبی با اون ترکیب شده و نتیجه بنایی با شکوه‌تر از گذشته ست...
چهار تمبر به مناسبت بازی‌های المپیک امسال لندن چاپ شده که حاوی نگاهی مشترک هستند و به طور ویژه‌ای عکاسی و تهیه شدن
در همه این تمبرها به صورت نمادین یکی از شاخه های ورزشی المپیک با بنایی شاخص در لندن مشابهت داده شده و به این ترتیب المپیک 2012 متعلق به لندن 2012 شده.
----------
بگذارین یک گله گی بکنم از خودامون. وقتی یک روی‌داد رو این طوری همه جانبه ساپورت تبلیغاتی و هنری می کنن یقینا نتیجه ش رو -که به حماقت کشیدن ملت ها باشه- خواهند دید و تو دل همین ایران خودمون چه ساعت ها که از ما هدر این مسابقات و دغدغه اون نمی شه؛ تا جایی که میان حتی همین جا در ذیل پست های المپیکی ما اون طور که انگار دارن از کیان و هویت و عزت‌شون دفاع می کنن، از المپیک دفاع می کنن!
اما ما، جمهوری اسلامی ، برای رخ‌دادهایی به واقع مهم در عالم نظیر سالگرد انقلاب اسلامی مون یا جنگ تحمیلی مون، چه می کنیم!؟
بعضی آدم ها هستند که "شخصیت"شون و تمام "هویت"شون رو از لباس‌هاشون می گیرن. این طور آدم ها اصلا بعید نیست برای "خوش تیپ"تر شدن گاهی تا هزینه ای معادل زندگی دیگری رو حتی خرج ظاهر بی ریخت و قواره و سرتاپا فقرشون بکنن.... فارغ از اون که در مقابل جلال و عظمت الاهی هیـــــــــــچ چیزی نیستن....
بعضی آدم ها فقط لباس‌ن..... فقط لباس.
ایشالا که از این آدم ها نباشین. اگر هم هستین، چشم‌هاتون رو بشورین.... جور دیگر ببینین.
شاید حتی کم اهمیت‌ترین جزو وجود شما لباس شما باشه...
--------
از این مجموعه خوشم اومد! هم به خاطر ملاحتش و هم به خاطر اون که کمی در مورد لباس به فکر واداشت من رو...
این روزها، چقدر خوب باغ‌سازی می کنن این چینی‌ها. حتی تونستن با ذائقه‌های غربی‌تر هم کنار بیان و از طراحی زاهدانه خودشون به طرح‌هایی موفق با پوشش گیاهی وسیع و کاربرد زیاد عناصر جان‌دار طبیعی دست پیدا کنن و باز هم طرح‌هایی بی‌نظیر و فوق‌العاده
اگه یادتون باشه پستی رو با هم دیدیم که باغی از باغ‌های خوب چینی در دوران اخیر رو در خودش داشت. باغ هزارپل! اگه یادتون نیست می تونین این جا رو ببینین دوباره: + ، +
هم در اون پست و هم در این جا مشاهده می شه که چینی ها چه خوب تونستن با اضافه کردن رنگ قرمز در طبیعت سبز که نوعی نماد ونشان خودشونه و جزو عناصر هویت‌ساز کهن معماری خودشون به حساب میاد، و کاربرد عناصر معمارانه سبک و یا مبلمان شهری آمیخته با بافت‌های طبیعی سبز رنگ اون هم به رنگ قرمز مورد نظر، نوعی امضای معمارانه نوعی هویت جدید به باغ‌چه های این روز‌هاشون بدن...
تایپوگرافی یعنی هنر طراحی با حروف نوشتاری، که یکی از عمده ترین و مهم‌ترین کارهاییه که ذیل گرافیک انجام می شه، در امور تبلیغاتی و بسته بندی محصول هم اهمیت فراوون داره. در واقع خیلی وقت‌ها بسته‌بندی یک محصول لزوما ایده ای نوآورانه در نوع بسته‌بندی و باز و بسته شدن کالا نداره اما با متممی گرافیکی که در بسیاری موارد لازمه‌ی اون تایپوگرافی هویت ساز ویژه ایه، کالا از سایر رقبای تجاری ش در بازار و در پیش‌خوان های فروش کالا متمایز می شه.
در واقع گاهی تنها یک خط و یک کار تایپوگرافی خوب کافیه تا یک کالا راه خودش رو در بازار پیدا کنه!
در این پست تعداد کالا مشاهده می‌کنیم که به واسطه‌ی تایپوگرافی جذاب به کار رفته روی بسته‌بندی شون، سعی در تسخیر بازار دارن به نوعی! :)
