این مجموعه کاراکترها که توسط این جناب راپونزا به صورت دیجیتال نقاشی شدن به لحاظ تکنیک نقاشی دیجیتال‌ از تراز بالایی برخوردار بودند و گفتم به عنوان نمونه نقاشی دیجیتال در یانون دیزاین این ها رو بذارم. اما این کیفیت بالا تنها دلیل گذاشتن این کارها نیست.
جمله این کارها پرتره بودند اون هم پرتره از شخصیتی اسطوره ای به نام نینجا که در فرهنگ شرقی قهرمانی خیره اما در صورت تبدل یافته ی غربی‌ش به وضوح شرارت به اون افزوده شده. سوالی هست که مدت ها در ذهنم می گذره و دوست دارم اگر دوستان نظری دارند چه در جواب این سوال و چه در رد گمان من حتی، برامون بگن. مخصوصا دوستانی نظیر صادق که هم دستی در آتش این جورکارها دارند و هم هرچند وقت یک بار در بلاگ های خوب‌شون برامون از چیزهای مختلف می نویسن. 

چه انگیزه ای منجر می شه دیجیتال آرتیست ها به دنبال خلق شخصیت های افسانه ای شرور برن؟ و هر روز هم این مساله جدی تر و همه‌گیرتر می شه...
چی جذابه براشون؟ اگه به دنبال پیاده کردن فن هستند خب چرا همین فن رو در صورت های خیر پیاده نمی کنن؟
اصلا بگذارین کلمات خیر و شر رو هم کنار بگذارم.
چرا این ها مدام از جنایت و کشتار و خشونت و اعمال جنسی و دشمنی و جنگ و خون و خون‌ریزی و سلاح و تاریکی  و تیزی و ... حرف می زنن؟

If you want to know more about Dave Rapoza, please access his Website / Blog, he really knows how to kick ass on graphics.

Michelangelo

Raphael

Donatello

Master Splinter

Shredder

Slash

Rock Steady

Baxter

Casey Jones

Bebop

Foot Clan

Metalhead

Wingnut