در طراحی فضاهای باز و سبز آپارتمان‌های مسکونی یک نکته خیلی باید بهش توجه بشه. سوای این که اگر مثل این اتود، فضای حیاط مختص یک واحد خاص باشه خب طراحی خاص خودش رو می طلبه، هم معمارها و هم صاحب‌خونه ها باید توجه داشته باشن که دل خوش نکنن به چیزهایی که نهایتا هفته اول بهره‌برداری از خونه جذاب و خوب هستند. نگیرن حیاط ها رو سنگ‌فرش کنن و عناصر بی ارزش حجمی و آب‌نماهای تزئینی بی استفاده و ... پرکنن در فضا. در صورتی که می تونن حیاط رو باغ‌چه ای فعال تعریف کنن که هر فصل و در هر آب و هوا یه جور با وجود آدم ارتباط برقرار کنه.
این روزها خونه های قدیمی و باغ‌چه هاشون فقط..... بهار :)

امروزه روز قشر متوسط روبه بالا هم گاهی دیگه به هر تقدیر رو به ویلاسازی میارن در ایران. نه که منکر وجود فقر و نیاز زیاد ملت بشم . می دونم خیلی زیاد در بین مون افرادی هستند که حق نان های شب‌شون رو در خرج و برج های ما به ودیعه گذاشتند اما کم هم ندیدم نمونه هایی از اقشار متوسط که به خاطر ایجاد فرصت های به زعم اون‌ها ویژه، به صرافت ویلاسازی افتادن.
همین همه‌گیری ویلاسازی شاید من رو تحریک می کنه که در موردش در یانون‌دیزاین حرف بزنم وگرنه اگه می دونستم این کار منحصر به اقشار پردرآمد و بی‌درده اصلا انگیزه نداشتم بهش توجه کنم. اما حالا انگیزه خیلی دارم که نگاه ها رو در این مساله کم کم درست کنیم.

در ایران اگرچه معمارها خیلی جنایت کاریم :) اما همه تقصیر از معمارها هم نیست. نگاه امت هم باید درست بشه. ببینین اگه قراره در دل طبیعت و فلان منطقه هم دوباره خونه ای ویلایی ساخته بشه که همون کیفیت خونه توی شهر رو داشته باشه اصلا خب چه کاریه!!!؟
می دونین اگه در ویلاسازی به کیفیات طبیعی بها بدیم حتی خیلی وقت‌ها هزینه ساخت مون می تونه کاهش پیدا کنه؟

 

 دوستانی که یانون دیزاین رو دنبال می کنن می دونن که من چندین بار دیگه هم به حضور و کاربرد پرده در معماری به منزله یک عنصر سازنده معماری توجه نشون دادم و حتی علاقه‌ام رو هم در این موضوع مخفی نکردم.
این کار ، این خونه با پرده های پلاستیکی مشبکی که در دو رنگ براش طراحی شده کاملا دو جنس فضای متفاوت رو در خدمت استفاده کننده قرار می ده. پرده ها در این بنا حتی حیاط مجموعه رو هم دربرمی‌گیرن و علاوه بر نماسازی برای مجموعه کیفیت فضای باز مجموعه رو خراب نمی کنن.
سوای هندسه نافرم مجموعه، طراحی حیاط مجموعه هم خیلی خوب از آب دراومده

 ونگ شو که اخیرا نامزد پریتزکر شد؛ کم‌تر کارهاش رو می شناسیم. این پست رو صرفا برای شناخت برخی کارهاش می گذارم وگرنه باید خودم هم کمی تحقیق کنم و بعد براتون پست ویژه در این باره بگذارم. فعلا نقدا بشناسین برخی کارهاش رو.

 چقدر این نمای سنگی که با برش‌های نازک سنگ درست شده در بیرون و درون خوب نقش بازی کرده...

با وجود این که خیلی شواهد مبنی بر اونه که سیر تمایل بشر به بلندمرتبه سازی رو به افوله و این فرار تمدنی مانند باقی فرارهای چند قرن اخیر به بن بسته رسیده و بشر ناچاره که برگرده از مسیری که رفته،
اما هنوز تلاش هایی هست برای جنباندن این جنازه. مسابقه بلندمرتبه سازی evolo یکی از این تلاش هاست که در پست زیر 25 برگزیده مسابقه سال 2012 رو با هم می بینیم.
به نظر منتهای تخیل بشر معاصر در زمینه معماری بلند‌مرتبه و حتی در زمینه عام معماری  رو می شه در لابه‌لای این اتودها دید...

نکته جالب حاشیه ای بر این مسابقات روی‌کرد بازگشتی ارزش‌مند برخی آثاره. ردپای بازگشت از این مسیر رفته حتی در همین آثار روبه جلوی کانسپچوال هم دیده می شه. به شخصه کانسپتی که بر اساس الگوی روستاهای نشسته بر دامنه کوه تحت عنوان Mountain Band-Aid در بین این کارها وجود داشت خیلی مورد توجه من قرار گرفت.