قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
حتما متوجه می شین که این پست رو به خاطر اون فضایی می گذارم که در طبقه بالا ایجاد کرده و کف‌ش شیشه ایه!! کاری پرجرات و دیدنی.
در عین حال دوست داشتم مقایسه ای کنین بین این بنا و آپارتمان‌های معمولی که مثلا در تهران می سازیم! معمولا فکر می کنیم چنین کیفیت های داخلی (کاری به خوب و بدش ندارم ها) تنها در خونه های ویلایی ممکنه در حالی که طراح در این آپارتمان چهار طبقه کیفیت های متنوع و گوناگونی از فضا رو ایجاد کرده
چه ترکیب بندی خوبی از فضا تونسته ایجاد کنه این طراح!
سادگی و بسنده بودن شرقی!
طرح، طرح یک دفتر اداریه که به جای اون که به صورت فضایی بسته طراحی بشه ترکیبی از فضاهای باز و نیمه باز و بسته ست. طراح واحدهای فضایی مستقل رو با استفاده از حیاطی خیلی کوچک به هم متصل کرده وبا عمق دهی به ورودی واحدهای فضایی سرپوشیده امکان برقراری ارتباط مستقیم اون ها با محیط باز رو فراهم کرده. ترکیب بندی حجمی و فضایی مجموعه خیلی خوب طراحی شده و به راحتی می تونه با هویت سازی برای این دفتر کاری در بافت شهری، ضررهای احتمالی ناشی از استفاده متفاوت از زمین رو هم به لحاظ مالی جبران کنه!
یه آجرکاری خوب و با کلی نکته خوب.
الگوی خالی و پرش هم مجوف خوب و ساده ایه.
با یک اتود پیش‌رو روبه‌رو هستیم.
این طرح نگاهش به زمستان و تابستان ماننده نگاه معماری سنتی خودمونه به نوعی. دو کیفیت مختلف زندگی رو برای این دو فصل درنظر داره اما برخلاف معماری سنتی که از انسان می خواد تا بر اساس تغییر فصل مکان زندگی و کیفیت ش رو با جابه‌جایی و اتاق به اتاق رفتن، تغییر بده، این بار خود معماری شکل‌ش رو متناسب با فصل عوض می کنه!
البته طبعا این تغییر شکل معمارانه مصرف انرژی هایی رو به سیستم تحمیل می کنه ولی خب راه‌بردهایی هم هست برای تامین اون انرژی.
یه سازه فوق‌العاده خوش طرح و ساخت از بامبو.
بذارین به مناسبت این پست یه چند خطی در مورد طراحی سازه بنویسم.
سازه و اهمیت اون در معماری همون چیزیه که هویت چندگانه معماری رو رقم زده و اون رو در برزخ میون مهندسی و هنر نگه داشته. اون ها که به سازه به عنوان اساس معماری نگاه می کنن، حتی با تفسیر و توجیه تاریخ، تاریخ معماری رو تاریخ رشد سازه‌ها می دونن؛ این ها معمولا معماری رو مهندسی ای آمیخته با ذوق قلم‌داد می کنن. از طرفی دیگه گروهی که سازه رو عضوی لاجرم در معماری می دونن و براش نقش اساسی قائل نیستند، تاریخ معماری رو همزاد تاریخ هنر می دونن و تاثیرات اون رو بر رشد سازه ای هم بررسی می کنن. این ها معماری رو هنر می دونن ؛ هنری که آمیخته با مهندسیه!
این دردواره رو برای این نوشتم چون دوستانم می دونن در سال‌های اخیر تاثیرات دانشگاه تهران و قطب علمی فناوری و جناب دکتر [گاف] رو بر معماری اکادمیک ایران و تلاش‌شون برای تنزل معنای معماری به دانش طراحی سازه و .....
و این که این مساله در کنار خوبی هایی که داره چه میزان تاثیرگذاشته و می‌گذاره بر کوتاهی قامت فکری طراح های آکادمیک ما....
این سه تا مجموعه خیلی جالب طراحی شدند. به طوری در نسبت با یک‌دیگه طراحی شدند که در میون خودشون نوعی بافت شهری متفاوت از شهر و هویت دار درست کردند. توده‌های سه تا بنا در میون خودشون راه‌ها و کوچه‌هایی درست کردند که خیلی متفاوت از بستر شهری، منجر به خلق محله هایی جدید شده...
می دونین این چنین کاری چه میزان رابطه مردم رو با این بناهای فرهنگی بالا می بره!؟ واقعا نمی ارزه صرف بخشی از زمین به درآمد این ایجاد رابطه؟
خیلی سبک معماری رو در این بستر خوب و مناسب بنا کرده و امکان داده به طبیعت که خیلی بی‌پروا در دل کار حضور داشته باشه.
صفات حقیقی متریال‌ها رو از اون ها نگرفته، سختی سنگ‌ها رو صیقل‌های مزورانه از بین نبرده. سنگ، چوب، آب، درختان و گیاهان و البته آسمان دست به دست هم دادند در این کار انگار...
چنین نماسازی هایی رو این جا می ذارم تا یه مقداری دوستان معمار رو تحریک به نوآوری با این ورقه‌های بی خود آلومینیومی بکنم. آخه این ها به طور طبیعی هم اصلا دوستانه نیستند بعد هیچ کس هم در این شهر نمی گیره یک حرکت هنرمندانه ای بزنه تا لااقل کار ارزش پیدا کنه و این خوب نیست!
سرامیک‌های مرواریدی رنگارنگ نمای این سالن موسیقی روستایی در اسپانیا، چقدر خوب تونسته یک نمای پویا و سحرانگیز بسازه به طوری که مکعب مستطیل بودن و ساده بودن حجم بنا اصلا خسته کننده نیست...
عمده توجه من در این پست به همین نمای کار بود. در مورد بخش های دیگه حرفی ندارم
