قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
نمد! چیزی که به وفور و به غایت صنعت و هنرمندی در ایران خودمون پیدا می شه اما الان سال‌هاست کسی نوآوری در تناسب با زمان در اون انجام نمی‌ده ؛ یا لااقل در سطح کاربرد شایع مردمی این مساله رخ نداده..
خیلی از صنایع دستی ما این طوری هستند. اگه از حالت یک کالای لوکس خارج بشن و بازطراحی بشن و متناسب با نیازهای عمومی بهشون نگاه بشه واقعا ممکنه کارگاه های تولید صنایع دستی خیلی خوب بتونن جاشون رو در زندگی های روزانه ما باز کنن.
همیشه برام سوال بوده بشر به چه انگیزه ای غذا رو آرایش می کنه!؟ غذایی که قراره چند دقیقه بعدش خورده بشه و تبدیل به توده ای نامطبوع بشه و دست آخر هم اگر به نور تبدیل نشه به توده ای متعفن بدل بشه که حتی شکم تحمل ش هم نکنه و لاجرم پسش بزنه....
هنوز هم این سوال مثل همیشه وجود داره برای من... واقعا چرا؟ ذوقه یا هوس؟
چقدر خوبند این واحدهای کوچولوی رنگی نرم :) می شه باهاشون خیلی کارها کرد. به خصوص که می شه از چیزهای خیلی مستعمل و قدیمی چیزهایی نو و کاربردی درست کرد.
این یک کار در هفته دیزاین میلان خیلی خوب بود. آجرهای متخلخلی که علاوه بر نماسازی متفاوت به واسطه‌ی حفره‌های بزرگ‌شون امکان استفاده مثل یک گلدون رو برامون ایجاد می کنن. می شه توشون خاک ریخت و گیاه کاشت . به این ترتیب می شه از مرده ترین و مصنوعی ترین جداره ها هم، عناصری زنده و طبیعی درست کرد که در وضعیت فعلی معماری شهرهای بزرگ دنیا کم نعمتی نیست این مساله....
پستی در مورد کارت های ویزیت با مصالح متفاوت و نوآورانه داشتیم. :
UNUSUAL BUSINESS CARDS THAT WILL DEFINITELY BE KEPT
و البته چند پستی هم تا کنون در مورد کارت های ویزیت داشتیم. مثل کارت های ویزیت خلاقانه، کارت های ویزیت آدم‌های مشهور، یا کارت‌های ویزیت معمارها
اما هیچ وقت فکر می‌کردین کارت ویزیتی از جنس بتن! این جا با هم ببینیم!؟ کارت ویزیتی که اگر برای یک شرکت پیمان‌کاری بود بی غایت تناسب داشت!!! :)
با اون که می دونم دیدن اتودهایی مانند این و یا این در یانون‌دیزاین چنان سلیقه شما رو بالا برده که به آسمون‌هایی این قدر دروغین دیگه توجهی ندارین و خدا رو شکر بابت این نظرگاه بلندتون! اما
ساخت ساده این لوستر با استفاده از دونه‌های یونولیت اون هم به بیان جناب طراح، یونولیت های بازیافتی ای که مدت‌ها زیر میزش مونده بودن و نمی دونسته چه کارشون بکنه :) خیلی چشم‌گیر و دیدنی بود!
در ضمن شاید هم هر شب با روشن کردن این چراغ یاد خورشیدی بیافتین که پشت ابرهای غفلت و نسیان ما مخفیه... نه که حاضر نباشه ، ظاهر نیست و واقع اونه که ما از او در غیبتیم....
چرخیدن این دیسک منجر به ایجاد انیمیشن واره‌هایی می شه که احتمالا در نگاه اول نتونین تصور کنین حرکت‌هاش رو...
به نظرم این چنین ایده ای می تونه در ابعاد بزرگ و اصطلاحا شهری به ساخت تابلوهای تبلیغاتی نوآورانه و کم هزینه ای تبدیل بشه که اتفاقا برای القای برخی پیام‌های خوب هم بشه ازشون استفاده کرد.
سوای ایده کلی این چند اثر که ایده ای نوآورانه و شایسته تقدیره، از بین چند کار، به طور خاص اتودی که با استفاده از اسب آبی ساخته شده، به خاطر سابقه‌ی ذهنی ما از حرکت و زندگی این حیوون در آب، خیلی خوب از کار دراومده. یه جورایی طعنه می زنه به مخاطب :)
شاید این طوری، هیچ وقت برامون ماده ای عجیب مثل شیشه عادی نشه، شاید همیشه و در هر برخورد فکر کنیم به زلالی ش و شفافیت ش و لطافتش...
