کلیسای آب طراحی شده توسط GUN architects اثری عجیب و پر از داستانه.

کار عبارته از ترکیبی پیچیده از هرم های نوک تیز برعکس آویزان شده با ارتفاع های گوناگون و دقیق هندسی که واقع شده بر پلانی بسیار هندسی الگو گرفته از پلان کلیساهای راستاگرای مسیحی کاتولیک....
ترکیب‌های متفاوتی که این احجام آویزان با آب و سکوهای  سنتی شبه سنگ برقرارکردند به شدت یادآور غارهای طبیعی و الگوهای استالاگمیت و استالاکتیت موجود در اون‌هاست. هر چند اگر فریم سیاه رنگ سازه‌ای کار نبود یا لااقل خلاصه تر و مخفی تر حضور پیدا می‌کرد کار به شدت رویایی می شد، اما باز هم برام جالب بود که انگار در درک کلی از فضا چندان هم اثر بدی نداشته.

زیر گنبدخونه و ترکیب مخروط‌های آویز پر از آب با سایر عناصر مجموعه هم که دیگه نقطه اوج کار به حساب میاد، عالیه.

شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....

چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند

 فیل هوا کردن! بار دیگری هم در یانون‌دیزاین چنین هیکل ناجوری داشتیم....

واقعا هدف چیه از این طور کارها!؟ این ها واقعا فکر می‌کنن فیل هوا کردن با این طور جانگولرها!!!؟

 یکی از کارهای همین گروه رو قبلا هم در یانون‌دیزاین دیده بودیم. اینستالیشن هایی که با پرده‌های توری و دوخت حساب شده در دل یک فضا خلق فضایی جدید می کنن.
در این پست مجموعه ای از چند کارشون رو می بینین

ولادت مادر سادات، ولادت بزرگ فرزند عزیز فاطمه زهرا (س)، که جهان معاصر تا دنیا دنیاست مدیون اراده و عزمشه، روز مادر همه براتون سرشار از شادی و برکت...
عیدتون مبارک.

رسم شده در یانون دیزاین (خوب و بدش رو نمی دونم! :) ) که مناسبت های شاد مثل میلاد ائمه رو به مثل اون چه در شهرهامون رخ می ده، چراغونی و نور با هم ببینیم.
خلاصه که خدا رو شکر :)

عیدتون مبارک...

 Baptiste Debombourg هنرمندیه که اون طور که از کارهاش برمیاد ، روی تعلیق موجود در شکست و ترس نهفته در منظرهای نیمه تخریب شده کار می کنه و سعی داره این تعلیق رو به مخاطب بچشونه؛ چیزی که مشخصا یکی از دست‌مایه های معناگرایی پسامدرنه....

سوای این نگاه ، به طور به خصوصی کار اول موجود در این پست خوب از آب دراومده؛ انگار شیشه ها و پنجره ها مثل موج دریایی فرو ریختند و داخل فضا رو پر کردند.... کار اول رو دوست داشتم..