گلدون‌های دیواری؛ چنین اتود و طرحی خیلی خیلی به کار این خونه های آپارتمانی امروزی بی روح میاد. اون قدر مساحت خونه ها کم شده گاهی که آدم رو از صرافت گلدون گذاشتن تو خونه هم می ندازه؛ در حالی که وقتی مثل یک قاب عکس، باغ چه ای زنده روی دیوار اتاق داشته باشین دیگه دغدغه جا و مساحت و اینا نخواهین داشت .
یه توصیه هم به معمارها و طراح‌ها:
از همون ابتدا تو معماری تون این جور چیزها رو ببینین و قبل از تحویل کار به صاحب خونه ها و کارفرماها، این طور نمک‌ها رو به کار اضافه کنین. یه اینرسی جدی در کارفرماها وجود داره که اگه از ابتدا براشون این جورچیزها رو تعریف نکنین ، سخت می شه بعدها بهشون قبولوند!

Eco-Decor نام پنل‌هایی طراحی و ساخته شده از تفاله‌های نیشکره که به صورت صددرصد قابل بازیافت و تجزیه هستند و به عنوان یکی از متریال‌های سبز به تازگی به کار گرفته شدند. گویا سالانه حدود یک میلیارد تن مکعب از تفاله های نیشکر در جهان تولید می شه که به هدر می رن. و این صنعت و بازیافت جدید می تونه این میزان هدر رفت و اسراف منابع رو به زندگی بشر برگردونه.
نگاه گروه WallArt در طراحی واحدهای این محصول هم جالب بود. با اون که پنل ها مدولار هستند اما ترکیب های خوبی می شه باهاشون ایجاد کرد که بی روحی موجود در خیلی کارهای مدولار رو ندارند.

 یه سری مبلمانی که دردل تاریکی می درخشند. برای مثلا پارک‌های بزرگ و یا جاهایی که نمی صرفه روشن نگهشون داشت اما نیازه به شاخص‌هایی که ترس رو از فضا بگیرن فکر کنم ایده های این چنین بد نباشه. مثلا تو دل پارک‌های بزرگ تهران نیمه شب‌ها گاهی حس می کنی این جا برای خیلی ناهنجاری ها مناسبه و در نتیجه برای استفاده های درست نمی شه روش حساب کرد؛ از طرفی هم نمی شه یه پارک رو روشن نگه داشت به خیال این که مثلا جلوگیری کرد از ناهنجاری ها و ایمنی داد به فضا.

این طور مبلمان ها، اگه برای فضای خارجی طراحی و ساخته بشن خوب چیزهایی می تونن باشن..
-----------------

پست چراغونی نداشتم برای این روز عزیز :) این رو چراغونی هم حساب کنین. عیدتوون هم مبارک

 یک کار تجربی جالب؛ ساخت یک اتاق فروشگاهی (یک Bar) که با سازه ای ساده و چوبی و پوششی از لوله‌ی پلاستیکی بسته شده با بست کمربندی ساخته شده.
محض دیدن تجربه و حس و حال کار و البته فیلم محدودی که داره گذاشتم این پست رو.

واقعیتش این پست رو می گذارم تا متروی تهران رو خجالت بدم .

متروی تهران، با پذیرایی از حجم بالای روزانه مسافر درون شهری، از آن دسته‌ فضاهای شهری به حساب می‌یاد که می تونند سهم موثری در فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی عمومی شهر تهران –و با توجه به مختصات شهر تهران- و مردم ایران، ایفا کنن. تازه جالب‌تر این‌جاست که نام اکثر ایستگاه‌های متروی‌ تهران، فراخور نام محله ها و گذرهای شهر، هم‌نام و برگرفته از اسامی ارزشی و نام انسان‌های تاریخ ساز این ملک اسلامیه.

ما در بین ایستگاه هامون، توحید داریم! ولی عصر (عج) داریم! مولوی داریم . سعدی داریم. فردوسی داریم! ما در بین ایستگاه هامون امام خمینی داریم! میرداماد داریم! شهید صدر داریم. شهید بهشتی؛ شهید مفتح . ما میدان شهدا داریم . ما ..... خلاصه چه نام های عزیزی داریم در متروی تهران

ولی اون چیزی که مقارن کردیم با این اسم‌های مقدس و ارزش‌مند، چه رسم ناجور و ناکوکیه!
رسم شده در متروی تهران از همان آغاز تا امروز (البته الان خبرهایی به گوش می رسه گاهی که شاید بشه حمل کرد بر تغییر رویه‌ها ان‌شاالله) که بناهایی بدساز و امروزی با نگاهی تیپ و بدون هویت برای ایستگاه ها ساخته بشه و بعد با عناصر نصبی کتیبه دیواری و نقاشی و ... مثلا فضا رو با نام ایستگاه متناسب کنند.
غافل از اون که گندی که در سطح معماری زده بشه با هیچ راه‌برد پایین دستی قابل جبران نیست!!!
----------

این برخی از ایستگاه های متروی قزاقستانه. خجالت داره برای ما کشوری مثل قزاقستان که نسبت به ایران عزیز کشوری دم‌بریده و بی هویت به حساب میاد؛ این چنین ایستگاه هایی طراحی کنه و ما اسیر دست مشاورهای معمار کم بهره و بازاری ، چنین مذخرفاتی رو طراحی کردیم!
نه که ایستگاه های قزاقی چیز خیلی خاصی باشند ها! مهم برای من این بود که در سطح معماری -نه هنرهای الحاقی بعدی- هم تلاش شون دیده می شه. همین

 

رسم شده در یانون دیزاین هم پای  مناسبت‌های ملی و مذهبی کشور ایران، ما هم پست‌هایی به منظور تبریک و تزئین و چراغانی این خانه محقر داشته باشیم که هم یادآوری کنیم ایام الله رو و هم طراحی هایی در زمینه تزئینات شهری و چراغانی دیده باشیم با هم.

امروز جمعه ست. یکی از چهار عید مسلمین.
اما این آذین، تنها به دلیل این عید نیست.
جمعه این هفته به رخ‌دادی عظیم و فرح‌بخش عیدی دوچندان بود. جمعه این هفته ، تهران ، ام‌القرای جهان اسلام، به واقع شاهد بود شوری الاهی رو که در قالب نماز جمعه تهران خیابون‌های شهر رو پر کرده بودند. امروز من به تمامه "ولی امر مسلمین جهان" بودن رو در کلام و لحن و نور امام عزیز امت، خامنه ای بزرگ‌  (که فضل و رحمت خداوند مظهر او باشد تا همیشه) دیدم. او به حق امام امت اسلام هست این روزها و این نعمتی بی‌وصف و مقداره برای ملت شریف ایران، که شرف یافتند به وجود او...

چه کنم که برخی از سر مشغولیت های دنیا و برخی دیگه از سر غرورهای واهی دانشگاهی و بازاری نمی بینند حقیقت در حال رخ داد رو؟

------------------

55 هزار LED در ارتفاعی قریب به سی متر، این شبه کلیسای گوتیک رو از نور بنا کردند.

 

برخی از کارها که در یانون‌دیزاین می بینیم، نه لزوما به خاطر خودشون که به خاطر ایده هاییه که به ذهن متبادر می کنن.
مثلا این کار جالب ، به زعم من فرم‌پردازی چندان جالبی نداره اما الگویی برای جداره‌سازی های خیلی متفاوت و خوبیه که به نظرم در معماری ما می تونه نقش مهمی بازی کنه.
نگاره ها و موتیف های خودمون رو تصور کنین که دوربرشدن و آویز شدند و جداره های شفاف و سبک جداکننده رو شکل دادند و تازه یه مرحله جلوتر در دو الگوی ثابت و متحرک به فضاهای بی روح این روزهای معماری ما، روح و نوایی می دن...

واقعا این هنره یا ترویج خشونت!؟ این که هر بار برای بازکردن درب اتاق عادت کنی ماشه بچکانی، این خوبه؟؟؟