اگر قراره درخت ها بریده بشن و به عنوان چوب برای ساخت مبلمان مورد استفاده قرار بگیرن، و اگر خود یک درخت اون چنان خلق شده که ستون محکم واقع بر زمین باشه، و اگر درخت زیباست؛ حتی در دل پاییز برگ‌ریزش و زمستان لختش، و اگر دوست دار طبیعت هستیم و از زندگی های ماشینی بی روح خسته شدیم:
چرا که نه؟

به کار بردن عناصر طبیعت  به صورت خام و پرداخت نشده ؛ البته اون چنان که به استفاده مورد نظرمون خدشه ای وارد نکنه، بهترین راه برای اونه که رابطه مون با طبیعت قطع نشه؛ در پس این "صنعت" سرد و بی روح...

 کلیسای آب طراحی شده توسط GUN architects اثری عجیب و پر از داستانه.

کار عبارته از ترکیبی پیچیده از هرم های نوک تیز برعکس آویزان شده با ارتفاع های گوناگون و دقیق هندسی که واقع شده بر پلانی بسیار هندسی الگو گرفته از پلان کلیساهای راستاگرای مسیحی کاتولیک....
ترکیب‌های متفاوتی که این احجام آویزان با آب و سکوهای  سنتی شبه سنگ برقرارکردند به شدت یادآور غارهای طبیعی و الگوهای استالاگمیت و استالاکتیت موجود در اون‌هاست. هر چند اگر فریم سیاه رنگ سازه‌ای کار نبود یا لااقل خلاصه تر و مخفی تر حضور پیدا می‌کرد کار به شدت رویایی می شد، اما باز هم برام جالب بود که انگار در درک کلی از فضا چندان هم اثر بدی نداشته.

زیر گنبدخونه و ترکیب مخروط‌های آویز پر از آب با سایر عناصر مجموعه هم که دیگه نقطه اوج کار به حساب میاد، عالیه.

 یک فواره عجیب و هوش‌مند که در نگاه اول یاد فواره‌های رویایی معماری سنتی خودمون رو زنده می کنه؛ همون ها که نمی‌دونستیم چه طور آب رو بدون هیچ نیروی خارجی ای به بالا می پاشن.....

در نگاه اول می تونین حدس بزنین این فواره چه طور آب رو بر خلاف جهت جاذبه به بالا جریان می ده؟؟؟

کی می شه یک جوون مرد تو ایران خودمون کارگاه در ابعاد وسیع برقرار کنه و الگوهای سنتی و هندسی فخیم خودمون رو به صورت محصولاتی صنعتی و قابل کاربرد در ابعاد وسیع معماری، تولید کنه و روحی تازه به کالبدهای بی روح معماری هامون بدمه.؟

می دونین، حالا خیلی ها این رو نمی گن اما اگه تاریخ هنر و معماری این سرزمین رو مرور کنین هم می بینین که هرجا نگاره ها و الگوهایی رایج شدن از این بوده که کارگاهی یا هنرمندی بزرگ در اون پهنه جغرافیایی دست به کار تولید اون دیتیل خاص بوده. مثلا در یک دوره خاص در معماری ناحیه ای خاص می بینیم که نرده های چوبی عالی با طرحی خوب به کاربرده می شده و بعد می بینیم ناشی از حضور یک سنت خاص چوب سازی و متاثر از حضور هنرمند یا صنعت گری خاص بوده.

به شخصه فکر می کنم فقدان ارزش‌های هنری در اطراف ما امروز بیش از هرچیز ناشی از عدم حضور این طور موثرهای تولیدیه...

شاید نقاشی های گچی رو تخته سیاه ها از کوهستان های افغانستان در این کار، اصل کار باشه که به نوعی یک منظر خاص از میانه کوهستان های حوالی کابل رو تداعی می کنه، اما به نظرم باقی بخش های این فضاسازی دکوراتیو، از رنگ دیوارها و هندسه شون تا تضادشون با تخته های سیاه و نحوه ترکیب و چینش تخته ها، تا نرده فرمال و طلایی رنگی که پله و بالکن و بالا و پایین مجموعه رو به هم دوخته، همه و همه در ترکیبی خاص و کامل کنار هم دارند عمل می‌کنن. ....

چنین فضاسازی هایی، فضاسازی هایی که از مجموعه عناصر انتزاعی و بازنمایی های عینی محدود بهره می‌برن و به ترکیب بندی کاملی دست پیدا می کنن غالبا برای بیان مفاهیم و معانی چند پرده و عمیق ظرفیت های مناسبی دارند

بعضی ها این میزان آمیختگی با طبیعت رو به صورت بکر می پسندن.
اما من این رو یک زیاده روی یا بهتره بگم یک تناقض می دونم. بلاخره شما یا قرار داری در دل طبیعت وحشی و بکر زندگی کنی یا می خوای از امکانات تمدن جدید بهره ببری! چرا آخه باید روی مبل‌مان و زیر کولر و مقابل تلویزیون نشست و بعد خودمون رو گول بزنیم که در دل یک غار طبیعی هستیم!؟
بازیه انگار....

 

این کار رو دوست داشتم! ولی می خوام در حاشیه اش حرفی دیگه بزنم. چون به نظرم خلاقیت و ابتکارش بیشتر مورد توجه م قرارگرفت.

درسته این یک کار نمایش‌گاهیه. اما شما بیاین فرض کنین کسی امروز در خیابون‌های همین شهرهای ما چنین دکه ای بنا کنه و به مردم آب سیب و جوانه گندم بده! چه میزان فروش می‌کنه؟ به نظر حتی اگر هرچقدر هم گرون بفروشه باز هم جذابیت‌های موجود در کارش منجر می شه که مشتریش رو پیدا کنه...

سوال این‌جاست که چرا مشاغل مختلف ما به سمت ایده پردازی و نوآوری در کارهاشون نمی رن؟
من فکر‌ می کنم ما با تعریف نظام آموزشی خودمون و سوق دادن هرکس که اندک زمینه های خلاقانه‌ای داشته به سمت علوم و دانسته‌های غیرخلاقه، راه رو برای تنفس و نوبه‌نو‌ شدن جامعه مون تنگ کردیم . فکر می کنم با این روند اگرچه موشک‌های ساخته ما هر روز قوی ترو دوربردتر خواهد شد -و البته شکر خدا را برای این قدرت و صلابت- اما خلاقیت و ابتکار و هنر در این ملک هر روز بیشتر رو به افول خواهد رفت....

خانواده ها ! کاش براتون روشن بشه که برای بچه هاتون،  مهندس و دکتر شدن به همون اندازه خوب و لازمه که هنرمند و تاثیرگذاری فرهنگی در جامعه شدن...

یه پست مناسب فضاسازهای جوون و جویای نام!

فضاهایی که با پارچه‌های برش‌خورده ی آویز و رنگی بعد و شکل و حتی روح می گیرن.
به راحتی می شه با به کاربردن الگوهای فخیم تر و طرح های اصیل تر به فضاهایی بی نظیر دست پیدا کرد.

به کمک چند عنصر ساده چقدر خوب دریا و جهان زیر آب رو انتزاع کرده! شیشه و نور.
در صورتی که اگه به ما بگن بیا فلان غرفه مرتبط با دریا و آب رو طراحی کن می گیریم رنگ آبی می زنیم درودیوار و موج و ماهی می کشیم و آبی هم جاری می کنیم و صدای دریا هم پخش می کنیم!!!
در حالی که انتزاع چیزی حوالی این کاره که این بنده خدا کرده.