قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یک فواره عجیب و هوش‌مند که در نگاه اول یاد فواره‌های رویایی معماری سنتی خودمون رو زنده می کنه؛ همون ها که نمی‌دونستیم چه طور آب رو بدون هیچ نیروی خارجی ای به بالا می پاشن.....
در نگاه اول می تونین حدس بزنین این فواره چه طور آب رو بر خلاف جهت جاذبه به بالا جریان می ده؟؟؟
ترکیب این جز سایه ها به طور حساب شده ای منجر به ایجاد تصاویری هیجان انگیز و بدیع می شه... به خصوص اون فیگوری که کنار نرده وایساده و داره دوردست رو نگاه می کنه، یا مثلا علامت تعجبی که علامت سواله .....
کارهای بسیار هوشمندانه ای هستند که یه دنیا حرف پشت شون هست.
راستی، عالم هم می تونه همچین چیزی باشه. جزسایه هایی که معنایی بزرگ در جمع‌شون دارند.
در مجموعه‌ی توسعه و تحول فابریکیتینگ در سال‌های اخیر، یک تلاش قابل تقدیر وجود داره و اون عبارته از بناکردن یک سازه کامل تنها با استفاده از یک دستگاه برش لیزر و عناصر صفحه‌ای . یعنی بدون به کار بردن عناصر خطی یا حجمی و بدون استفاده از متریال های چسباننده و تنها با استفاده از برش صفحه و تبدیل اون به قطعاتی که به مانند بازی‌های جورچین و ساختنی، بتونن با هم اتصال پیدا کنن...
مثلا نمونه این تلاش رو در ابعاد معماری قبلا با هم در این پست دیده بودیم.
این پست به اثری مجسمه‌وار اختصاص داره که به همین روش و تنها از صفحات پوشاننده و به کاربردن برش لیزری به دست آمده.
یک پست ویژه که اثبات می کنه ، هنر از خاک زر می سازه.....
همین توری ها و صافی ها که چیزهای بی‌ارزش و ساده و روزمره ای به حساب میان و دست فروش‌ها به صورت فله‌ای در کنار خیابون به فروش می رسونن گاهی، وقتی دست هنرمندی توانا اون ها رو در دست می‌گیره و به اون فرم می ده چنین مجسمه‌های بی نظیر سایه ای رو ایجاد می کنن....
در حیرت سایه های پراحساسی هستم که در کار ایجاد کرده.
تاثیرات دنیای دیجیتال در چنین حرکت‌هایی هم قابل پیگیریه. دوستانی که با نرم‌افزارهای سه بعدی یا افکت گذاری آشنایی دارن خوب لمس می‌کنن چیزی که دارم می‌گم رو.
این که شما می تونین در محیط مجازی تخیل‌هایی این چنین بکنین کم کم در جهان واقع هم بروز می کنه و منجر به چنین کار‌هایی می شه.
نوارهایی که مانند یک سیال از گوشه و کنار فضا وارد می شن و پیوستار فضایی قوی ای رو ایجاد می کنن....
القای حس حرکت؛ و رازگونه‌گی از نوعی خاص.
انگار که یه توپوگرافی برعکس روی سرتونه.... کار از حیث پرکاری جناب طراحش شایسته دیدنه. همین :)
یک رنگین کمان مصنوعی !
رنگین کمانی که دور تا دور این ساختمون روزی دوبار هر بار به قدر پانزده دقیقه شکل می گیره. به لحاظ فنی کار سختی انجام شده و به لحاظ هنری کاری فوق العاده....
اما
کم پست هایی این جا با هم ندیدیم که هر کدوم به نحوی دست برد به محدوده قدرت الاهی (در پهنه‌ی توانایی ها و اندیشه های جهان سنت) به حساب میامدن.
نمی خوام بی دلیل بگم این ها به این قصد این کارها رو می‌کنن. دارم از امری ناخودآگاه حرف می زنم به نوعی....
به شخصه فکر می کنم این ها آخرین تقلاهای بشریه انگار...
اون چیزی که فلاسفه و دانش مندها از منظری بهش می پردازن، وقتی دست مایه هنر و هنرمند بشه معلوم نیست به ره‌یافتی مشابه منجر بشه.....
هنرمندها و هنر وادی شوریدگیه. در نوع اصیل‌ش از شهودی ورای فهم خبر داره و در نوع نازلش نوعی دیوانگی بی بنیان لازمه هنره. :)
این جناب kyle bean در ساخت این اثر، شوریده و دیوانه :) به موضوع مهم "اول مرغ بود یا تخم مرغ ؟؟؟" پرداخته
