قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
مجسمه هایی با سایه!
خیلی فرصت ندارم در موردش حرف بزنم فعلا و فقط یه پرسش می گم: فکر می کنین چه تفکرات و اندیشه هایی می تونه به این گونه کارها بار بشه؟ اصلا معنایی جدی می‌شه متصور بود برای این کارها یا یه جور امر تفننی هستن؟
پیشاپیش از گذاشتن چنین پستی عذر می خوام، اما بنای یانون‌دیزاین در دیدن چیزهایی بوده و هست که دیدنش برای جامعه مرتبط با هنر لازمه. گاهی به منظور درس گرفتن ، گاهی به منظور تجربه اندک، گاهی هم مثل این پست فقط به صرف مطلع بودن.
خیلی کوتاه می نویسم. واقعا این ها چه کاریه آخه!؟ توحش نیست ؟ کجای این ها هنره؟ کجای این ها فرم های معناداریه که تجربه زیباشناختی در خودش داشته باشه؟ کجای این ها احساسات زیباشناختی آدمی رو تحریک می کنه؟ .... فوران عقده های فروخفته و کثافت درون جناب به اصطلاح هنرمند نیست این ها؟
باربی معمار! این طوری فرهنگ‌سازی می کنن!
اگه واقعا در پی هنر و معماری ایرانی-اسلامی خاصی در سال های آینده هستیم باید از همین امروز کار رو بر روی نسل آینده که در مهدهای کودک و دبستان ها در حال دویدن و جیغ کشیدن و بازی هستند شروع کنیم. فردی که با فرهنگی خاص و متفاوت از معیارهای اصیل اسلامی و یا حتی ایرانی بزرگ شده و حالا به دانشگاه ها اومده خیلی خیلی کم‌احتمال داره که در چهارسال دانشگاه مسیری متفاوت از اون چیزی اتخاذ کنه که در حدود بیست سال باهاش خو گرفته...
هنرمند می خوایم باید بریم سراغ بچه ها
معمار می خوایم باید بریم سراغ بچه ها
اصلا
انسان می خوایم باید بریم سراغ بچه ها....
چه بیان قوی ای داره این بیلبورد تبلیغاتی! ادعا داره که در مورد هوای پاکه این کار، البته می شه چنین هم ازش استباط کرد اما بیشتر مفاهیمی از جنس پوچی و نیستی به ذهن من متبادر شد، البته کمی هم خاطره سه گانه فیلم های مومیایی در ذهنم زنده شد....
نمی دونم چرا شاید حتی خیلی بی ربط؛ یاد "هیچ" پرویز تناولی هم افتادم!
مجموعه مجسمه ای که به شخصه متوجه نشدم دقیقا چه طور می سازه این ها رو؟ گویا از شیت های چوبی اسکیت استفاده می کنه برای ساخت این ها, و اگرچه کارهای خاصی به لحاظ فرم پردازی نیستند اما ساخت خوب و دارای شخصیتی دارند!
حالا درسته این آثار آمده در پست مجسمه هستند اما خبرهای منتشر شده و نمونه های مشاهده شده، حاکی از اینه که واقعا بشر به منظورهای مختلف علمی و جاسوسی و ... به سمت ساخت چنین روبات های کوچکی در مقیاس حشرات و اتفاقا با الگوگیری از ساختارهای ساده اما پیچیده ی همین موجودات ساخته شده توسط خداوند متعال، رفته و حتی موفقیت هایی هم تا به حال داشته، هرچند قیافه هاشون مثل این ها نیست اما بی شباهت هم نیستند به حشرات !
مثلا این پست رو در همین یانون‌دیزاین خودمون نگاه کنین: 11 STEALTHIEST SPY GADGETS & TECH
راستی فراموش نکنم و پیشاپیش از رفتار ظالمانه هنرمند در همین پست پوزش بطلبم. موجودات بدبخت رو به چه روزی انداخته...
این از اون پست هاییه که در یانون دیزاین گاهی داریم و بیشتر جنبه fun دارند انگار.
ذوق آدم های سرخوش فقط مخصوص ایران نیست انگار. تنها در ایران نیست که مثلا می گیرن روی یه دونه برنج اسم های مذهبی می نویسند یا روی یه تار مو فلان ذکر رو حکاکی می کنن. در این پست مجموعه از مجسمه های ساخته شده از نوک گرافیتی مداد رو داریم که در مواردی، مخصوصا اون هایی که معلق و گیردارند مانند زنجیر! تحیر آدم رو برمی انگیزونه...
راحت بگم. اینا دیوونه اند انگار!
Jeremy Kool در پروژه‌ی "روباه کاغذی" ش با برش و تا کردن کاغذ یا همون کاغذبازی در واقع! گرفته مجسمه هایی از حیوان‌ها با دقت و ظرافت و بازنمایی نسبی و فرانمایی فوق‌العاده خلق کرده، اما نه در جهان واقع و عینی که به صورت سه بعدی و در فضای نرم‌افزارهای کامپیوتری.
در واقع طراح در فضای مجازی قیدوبندهایی از جهان واقع که همون کار با کاغذ تحت قوانین برش و تاکردن اون باشه به خودش بسته و به این کارهای فوق العاده زیبا دست پیدا کرده.
