این مجموعه مجسمه فلزی چقدر خوب ایجاد حس کشش می کنه در آدم. احساس وزن اون قطعات بتنی رو به تمامه به آدم انتقال می ده. در عین حال استفاده از رنگ‌های زنده و خام در کنار سطح بی روح و سرد بتن به پارادوکسی دوست‌داشتنی انجامیده که بر زیبایی کارها افزوده...

این ها که گفتیم زیبایی شناسی محتوایی این کارها بود. آیا به نظرتون این طور کارها از سطح زیباشناسی دیگه ای هم برخوردارن؟ به طور مثال آیا معنایی زیباشناسانه در اون‌ها یافت می شه؟‌ یا تنها یک "فرم چشم نواز" هستن؟

پستی در مورد کارت های ویزیت با مصالح متفاوت و نوآورانه داشتیم. :
UNUSUAL BUSINESS CARDS THAT WILL DEFINITELY BE KEPT
و البته چند پستی هم تا کنون در مورد کارت های ویزیت داشتیم. مثل کارت های ویزیت خلاقانه،  کارت های ویزیت آدم‌های مشهور، یا کارت‌های ویزیت معمارها 

اما هیچ وقت فکر می‌کردین کارت ویزیتی از جنس بتن! این جا با هم ببینیم!؟ کارت ویزیتی که اگر برای یک شرکت پیمان‌کاری بود بی غایت تناسب داشت!!! :)

برخی از کارها که در یانون‌دیزاین می بینیم، نه لزوما به خاطر خودشون که به خاطر ایده هاییه که به ذهن متبادر می کنن.
مثلا این کار جالب ، به زعم من فرم‌پردازی چندان جالبی نداره اما الگویی برای جداره‌سازی های خیلی متفاوت و خوبیه که به نظرم در معماری ما می تونه نقش مهمی بازی کنه.
نگاره ها و موتیف های خودمون رو تصور کنین که دوربرشدن و آویز شدند و جداره های شفاف و سبک جداکننده رو شکل دادند و تازه یه مرحله جلوتر در دو الگوی ثابت و متحرک به فضاهای بی روح این روزهای معماری ما، روح و نوایی می دن...