با انداختن تصاویر سرتندیس‌هایی از الهه‌ها و خدایان اقوام باستان کامبوج در شرق آسیا بر روی بدنه‌ی نامنتظم درختان در دل شب، هنرمند ادعا کرده که در پی کشف و بروز رابطه‌ی عمیق میان طبیعت و روحانیت آیین باستانی کامبوج بوده.

اما به نظر من شاید حتی به طور ناخواسته با ایجاد ابهت برای این نمادهای شرک‌آمیز هرچند هدفی خاص نداشته باشه اما به نوعی داره برای این آیین شرقی تبلیغ می‌کنه و جایگاه اون رو تثبیت می‌کنه! هرچند باطل اون‌قدر بدون پشتوانه‌ست که حتی تبلیغ‌ اون هم هیچ‌گاه چندان جدی نیست! و ممکنه اصلا به نظر شما اهل ایمان هم نیاد! :)

پاتریک با مجموعه کارهای شورانگیز معماری رشدکردنی‌ش قبلا هم دو باری در یانون‌دیزاین به شما معرفی شده ؛ این‌جا+ و این‌جا+ اما نمی‌دونم چرا اون‌قدر برام این کارها جالبه که هر نمونه جدیدی هرچند خالی از نوآوری نسبت به نمونه‌های قبلی می‌بینم باز هم انگیزه‌ دارم در این‌جا منتشرش کنم.

پاتریک در کار جدیدش یک کلیسای مسیحی کوچک اما با الگوی کلیساهای جامع رو در یکی از میادین مشهور ملبورن، با قطعات بریده شده از شاخه‌های درخت بید مجنون بافته! کاری بکر و الگویی نوآورانه که ویژه شخص خود پاتریک دوگارتیه و در اتودهای مختلف به صورت زنده و غیرزنده -یعنی از درخت های در حال رشد تا استفاده از قطعات بریده شده درختان- پیاده کرده.

نکته دیگه ای که خوبه این جا بگم توجه به شخصیت مذهبی پاتریکه و این که هنوز هم که هنوزه ایده های دل‌نشین انگار از وجود آدم‌های عمیقا معتقد بلند می شه :)

یک کار خوبی شهری! شهر یک نماد قدیمی داشته و اون درختی کهن‌سال بوده که در تابلوی نقاشی قدیمی ای هم ثبت شده بوده. شهرداری تصمیم می گیره دیوار قدیمی یک بنای مهم شهری رو با یک نقاشی دیواری از حالت خراب فعلی دربیاره و در بافت شهری هم یک نمادسازی متناسب ایجاد کنه. 

آدام نیکلویکز برای پاسخ دادن به این نیاز، اولا اون درخت معروف رو انتخاب می کنه تا با عموم مردم شهر رابطه برقرار کنه. بعد به جای این که اون درخت رو مثل همیشه با نقاشی ساده‌ای روی دیوار پیاده کنه به این فکر می افته که چیزی ایجاد کنه که ظرفیت هر لحظه نو شدن و هر روز دوباره خلق شدن رو داشته باشه. این طور می شه که تصمیم می گیره اثر این درخت رو به نحوی بر روی دیوار ایجاد کنه که با بارش هر بارون ایجاد بشه و بعد از خشک شدن هوا محو بشه..... یعنی یک آن؛ یک گوشه در منظر شهری که گاهی نواخته می شه و گاهی ساکته و لزومی نیست که همواره بر سر ساکنان شهر آوار بشه و با زیاد دیده شدن اتفاقا از ارزش هاش کاسته بشه....

درسته در این کار هم برای این که بتونن انتخابی هر وقت لازم بود تصویر رو ظاهر کنن، آب‌پاش‌هایی رو در زیر کار تعبیه کردن اما در کل کار ظرفیت کم‌تر ولی بهینه و به اندازه و هدف‌مند دیده شدن رو داره... و این خوبه

 چند شات اول از تصاویر این بنا رو که دیدم هنوز فکر می‌کردم با رندرهای سه بعدی از یک طرح معماری مواجهم نه یک بنای ساخته شده
با وجود اون‌که چندان فرم‌پردازی خاصی هم نداره این معماری اما کنتراست بالای مصالح در کنار خامی سطوح و کاشت مینیاتوری درختان در درون سایت، جلوه‌هایی غیرواقعی از بنا ایجاد کرده.

نمی‌دونم این برای معماری چیز خوبیه یا نه؟ این که روح و حال و هوایی بازنمودی داشته باشه...

 جنبش سبز یعنی این :)
این جنبش‌های سبز اروپایی هرازچندگاهی اینستالیشن هایی شهری در نقاط مختلف دنیا برگزار می کنن تا مساله محیط زیست و روندی روبه انحطاط بشری در نسبت با طبیعت رو به مردم یادآوری کنن. در این اینستالیشن یک پیاده رو آروم آروم توسط اثر کفش مردم سبز می شه و در همین حال درختی خشک و خشن سرسبز و زنده می شه

فقط نمی فهممش که چه طور اثر چرخ کثیف اتومبیل‌ها رو روی پهنه‌ی بنر سفید نداریم !!؟

ایده‌ای خلاقانه ، جالب و شاعرانه برای چوق الف. کتاب‌خونه شما رو رسما تبدیل به یک جنگل پر از حیوون می کنه! :)

 در این کار دو تا نکته بود که حائز توجه بود؛ یکی نمای مجموعه که نگاهی جالب به سایت و بستر طبیعی داشته  وبا ترکیب تایل‌های رنگی سعی کرده بنا میون آسمون و زمین سایت رابطه ای هوشمند برقرار کنه؛ هوش‌مندی رو از این جهت می نویسم که می تونست خیلی ساده تر بین رنگ آسمون و رنگ زمین یک گرادینت برقرارکنه اما در چینش تایل ها نوعی زیباشناسی و ترکیب رنگ به کار برده که قابل توجهه .

نکته دیگر در این بنا، پله ای بود که در میون توده بنا به سمت پایین طراحی کرده بود؛ تلفیق نور و درخت با سطوح پله به نحو خوب و خاطره انگیزی انجام شده و خوبه که تاملی روش داشته باشیم

استودیوی a21 خانه‌ای با نام خودش طراحی کرده که در اون ترکیبی از خانه واستودیو رو مشاهده می کنیم. پلان های بنا قابل ملاحظه و توجهه و ویژگی‌های فضایی جالبی در کار گنجونده؛ اما
به شخصه از حرکتی که در ساخت کف شفاف و کاشت درخت در داخل فضا  و نحوه نورگیری متفاوت بنا زده، استفاده کردم.

 آفرین بر نگاهی که می گرده و از دل طبیعت زیبایی های اون رو -که بی شمارن- گزین می کنه و مقابل چشم ما میاره.

و صد آفرین بر اولیای خدا که ما رو به خوندن بین خطوط و ورای متون دعوت می کنن تا در فرم و قالب ظاهر جا نمونیم.