قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
دلش برای آسمان تنگ شده بود.
پنجره را باز کرد. باد صبا ﻣﻰوزید. جسم کوچک و لطیفی صورت‌ش را نوازش داد؛ پر سیمرغ؛
هدیهﺍی از باد صبا؛ شاید هم از سیمرغ!
نامهﻯ سیمرغ را از روی طاق‌چه برداشت؛ « ای پرندگان من که بال خود را پرپر کردهﺍید...»
دلش پر کشید. باید به بیمارستان ﻣﻰرفت؛
شاید بتواند دوباره آواز پر فرشته‌گان را بشنود.
او یک پرنده بود :) ؛ با دو بال بلند، سپید و زیبا؛ اما خجالتی و ترسو :(
خجالت ﻣﻰکشید در جمع بالﻫﺎیش دیده شود. کار عجیبی کرد! بالﻫﺎیش را برید! دیگر خجالت ﻧﻤﻰکشید. خوشحال بود.
یک روز صبح که از خواب بیدار شد، دید جای بالﻫﺎیش ﻤﻰسوزد.
گفت: آه! بالﻫﺎیم کو؟!
دشمنان محیط زیست مترسکی را در سرزمین کلاغﻫﺎ گذاشتند؛ تا کلاغﻫﺎ بترسند و از آن جا بروند. مترسک اخم می‌کرد.
کلاغ‌ها به مترسک حمله می‌کردند؛ و آن قدر به او نوک زدند تا حفرهﺍی در وسط بدن‌ش پیدا شد. مترسک هم دیگر از اخم کردن خسته شده بود. وقتی مترسک به کلاغ‌ها لبخند زد، آن‌ها گلی را در حفرهﻯ قلب‌ش کاشتند.
حالا همه‌ی آن‌ها شادند.
چند وقتی که این ستون یادداشت سردبیر در یانون‌دیزاین بود بنا بود گاهی برای‌تان بنویسم؛ به جای پست طراحی و هنر و ... فقط بنویسم. اما جای‌ش این‌جا نبود. لاجرم کم نوشتم و حتی بهتر بگویم که ننوشتم. بهتر می‌بینم یانون‌دیزاین هنر و طراحی بماند و نوشتن‌های احتمالی در همان یانون باشد.
بخش یادداشت سردبیر یانون‌دیزاین را پیش‌کش نویسنده محبوب شکرستان می‌کنم. نام‌ش هم از این به بعد می‌شود شکرستان. ایالتی خودمختار در ملک یانون‌دیزاینی که مایه فخر یانون‌دیزاین است...
مرد غمگین از فردا مغرب، یعنی با حلول ماه مبارک ربیع‌الاول و سرور اهل دل، چراغ شکرستان یانون‌دیزاینی‌ش را روشن خواهد کرد.
مجموعه تصویرسازی «حضرت حرکت (ع)» با روایتی متفاوت از حرکت در هستی، اثر علی حاجی اکبری، در نهمین جلسه حلقه هنر، با حضور خود هنرمند، کارشناسان حلقه و علاقه‌مندان هنر و نقاشی به نمایش درآمده و پس از آن توسط کارشناسان حلقه هنر تحلیل و بررسی شد.
اگر یادتان باشد بخش اول این تصویرسازی‌ها را خیلی پیش‌تر از این‌ها در یانون‌دیزاین با هم دیده بودیم و روایت عجیب و داستان جالب آن‌ها را خوانده بودیم. اما حاجی‌اکبری با اضافه کردن بخش دیگری به این مجموعه و ارائه مجموعه عجیب "حضرت حرکت (ع)" اش به حلقه هنر و فلسفه و اندیشه‌ی پخته‌ای که از انگیزه‌ی تولید این آثار تا روایت نهفته در هر کدام برای‌مان در حلقه هنر گفت، همه را متعجب کرد.
هر کس تاریخی دارد از هنر. برای بعضی این تاریخ کوتاه است و برای برخی به درازای عمرشان.
وارد بخش مهمی از تاریخ هنر خود شده ام. شاید بهتر باشد کمی از شروع این دوران بنویسم. پس از ورودم به دانشگاه با مفاهیم مختلفی آشنا شدم؛ مثلا دریافتم که بیان چیست؟ ما می توانیم جهان بیرون از خودمان را بیان کنیم؛ حتی می‌توانیم جهان درون‌مان را. و یکی از راه‌های بیان هستی تصویر است که با کار نقاشی خلق می‌شود. و دریافتم علل اربعه‌ای را که چیزی را به وجود می‌آورند. از علت فاعلی و غایی تا علت مادی و صوری. و علت صوری هر نقاشی منطقی است که صورت اثر نقاشی را سامان داده است. فهمیدم هر اثر نقاشی دارای منطق صوری خاصی در بیان خود از هستی است. این منطق می‌تواند بیان هستی باشد آن گونه که انسان می‌بیند. یا بیان هستی آن گونه که هست یا... .
با منطق‌های صوری گوناگون آشنا شدم. منطق مینیاتور ایرانی، منطق کوبیسم، منطق موریس اشر نابغه و ... . به ماجرای منطق‌ها خیلی علاقه‌مند شده بودم که با نور و سایه و فرم و فضا دوست شدم. و شروع شد جرقه‌های آغاز آن فصل جدید در دفتر نقاشی من. با راهنمایی‌های باغبانانه و چوپانانه یکی از دوستان عزیز توانستم به مرور به یک زبان و منطق فرمی نو در بیان هستی برسم.
اما این مجموعه که حضرت حرکت (ع) نام دارد موضوع عمده‌اش حرکت است. حضرتی که به تازگی مرا عاشق خود کرده. به نظرم از آن حضراتی است که بنی آدم نباید عاشق ناشده‌اش از دنیا بروند که عشق حضرت‌شان از آن مجازی‌های عزیز است. انواع حرکت، موانع آن، یاری‌رسانان آن و... از موضوعات این نقاشی‌هاست.
اگر بخواهم یانون‌دیزاینی در مورد کارهای علی حاجی‌اکبری بگویم، در عین ستایش اندیشه و خیال سرشارش باید بگویم حاجی‌اکبری تکنیکی که در مجموعه اولش و در پاره‌ای کارهای گذشته‌اش به کار برده است، را امروز کنار گذاشته است و آثار با تکنیک نازل‌تر هرچند مانند گذشته و حتی به مراتب عالی‌تر سرشار از خیال ارائه می‌دهد. مخاطب عام و حتی مخاطب خاص انتظار دارد چنین مفاهیم متفاوتی را در قالب تکنیک عالی دریافت کند و بنابراین کارهای جدید حاجی اکبری هرچند سرشار داستان هستند اما خواننده کم‌تر پیدا می‌کنند. حاجی‌اکبری دوباره باید حوصله گذشته و همت گذشته را باز یابد و با صرف زمان کافی برای هر روایت تکنیک خود را هر روز ارتقا بدهد و از ظرفیت‌های جمله رنگ و نور آن هم در کنتراست بالا -چنان‌چه در مجموعه‌های نخست‌ش به چشم می‌خورد و خیلی هم موفق بود- بهره ببرد.
اگرچه بیش از دو هفته است که وبلاگ حلقه هنر اطلاع‌رسانی شده است اما با تاخیری ناخواسته در یانون‌دیزاین هم به اطلاع می‌رسانیم:
طبق برنامه جلسه حلقه هنر شماره ۹ چهارشنبه بیست‌وسوم مردادماه ۹۲ برگزار می‌شود:
جلسه نهم حلقه هنر با نمایش مجموعه تصویرسازی «حضرت حرکت (ع)» اثر علی حاجی‌اکبری به همراه تحلیل و گفت‌گو پیرامون آثار
و گفتار تخصصی از سیدمحمدتقی زاهدی با عنوان «اندیشه‌ای در مساله هنر اسلامی» به همراه پرسش و پاسخ
بشر امروز کم‌تر برای نام‌ها و اسامی شانیتی قائل است. فلسفه‌بافی‌های متعدد زبانی مغرب زمین در یکی دو قرن اخیر، به آن‌جا رسیده است که با قراردادی فرض کردن ماهیت زبان و نفی هرگونه حقیقت در پس هیچ چیز و خصوصا ارکان زبان، هر نوع انگاره حق‌گرایانه را ناشی از تخیلات و تمایلات غریزی و ناشی از احساس فقر و نیاز بشر توصیف کنند. اما اندیشه‌های سنت‌گرایانه جور دیگری به عالم نگاه می‌کنند. سنت‌گرایان فلسفی معتقدند ذات همه اشیا در نام آن‌ها متبلور است و نام‌گذاری نخستین قراردادی نبوده است. اگرچه آن‌ها بین زبان‌های اختراع‌شده توسط انسان و زبان نخستین که به الهام منبعی عالی به انسان تعلیم شده است فرق می‌گذارند و ارتباط میان حقیقت اشیا و نام‌هایشان را در گستره زبان نخستین تعریف می‌کنند، اما به واسطه‌ی داد و ستد فرهنگی تمدن‌ها در طول اعصار و قرون همیشه ریشه‌هایی از زبان نخستین را نیز حتی می‌توان در زبان سطح پایینی مانند لاتین امروز نیز جست‌جو کرد.
توماس برومی در تصویرسازی‌های جالب خود -خواسته یا ناخواسته- بازنمودی متفاوت از این مفهوم چالش‌برانگیز را ارائه داده است. او از نام اشیای یک اتاق به زبان لاتین -که البته به اعتقاد سنت‌گرایان بهره اندکی از حقیقت زبان دارد- برای بازنمود حجم هر شی در تصویرسازی‌های خود استفاده کرده است.
انتزاع هندسی ساده این تصویرسازی ها، ترکیب رنگ‌های روشن و شادشون و موضوعات و نگاه شاعرانه و داستان سرایانه شون من رو یاد کارهای خوب علی حاجی اکبری انداخت و گفتم محض دوباره اشتراک گذاشتن کارهای علی هم که شده این پست رو براتون بگذارم.
در کنار این پست دوباره ببنین کارهای علی رو:
ALI HAJIAKBARI; A SAD MAN….
با خبر شدم که دوست خوبم علی حاجی اکبری ، یک تنه اقدام به برگزاری نشستی دانش‌جویی در مجموعه پردیس کرج دانشگاه هنر کرده که پیرامون چند سوال خیلی مهم برای اولین بار برگزار می شه. پوستر باحال و متفاوت این هم‌اندیشی هم کار دست خود علی آقاست.
اولین نشست هم‌اندیشی پاره خط هنر
دوستان، فارغ التحصیل و دانشجو، کنکوری و غیرکنکوری، هنرمند و علاقه مند، خلاصه همه دعوتین....
فقط کافیه به پرسش‌های مطرح شده فکر کنین و خودتون رو برای مباحثه و هم‌فکری آماده کنین.
